Κάθε εκκλησία θα έπρεπε να έχει online παρουσία, αλλά η φυσική παρουσία είναι επίσης απαραίτητη.
Έλα τώρα—έχουμε 2014.
Κάθε εκκλησία θα έπρεπε να έχει online παρουσία.
Οι άνθρωποι της εκκλησίας σας και της κοινότητάς σας είναι εκεί, οπότε θα έπρεπε να είστε κι εσύ επίσης. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό από το να αναφερόμαστε σε κάτι που συμβαίνει μέσω της ιστοσελίδας σας ως «εκκλησία».
Μπορεί μια online σύναξη Χριστιανών να χαρακτηριστεί ως εκκλησία; Ας το σκεφτούμε αυτό μέσα από πέντε ερωτήματα.
Θα έπρεπε οι εκκλησίες να είναι online;
Αν μια εκκλησία δεν είναι online, τότε δεν εμπλέκεται στην πραγματικότητα στην κουλτούρα. Η εκκλησία χρειάζεται να είναι όπου οι άνθρωποι μαζεύονται και να είναι online και σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Η Pew Research διαπίστωσε ότι 72 τοις εκατό των ενηλίκων που είναι online χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάθε ηλικιακή ομάδα συνεχίζει να παρουσιάζει αύξηση, ιδίως εκείνοι άνω των 65 ετών οι οποίοι έχουν τριπλασιάσει τη χρήση τους κατά την τελευταία τετραετία—από 13 τοις εκατό το 2009 σε 43 τοις εκατό αυτήν τη χρονιά.
Παρά τις συντριπτικές τάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η LifeWay Research ανακάλυψε ότι λιγότερο από το ήμισυ όλων των εκκλησιών εμπλέκονται στο Facebook. Ένα πλήρες 40 τοις εκατό δεν χρησιμοποιούν κανένα εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης. Νομίζω ότι είναι απλώς κακή διαχείριση.
Έχω ξαναπεί, μονάχα μισοαστεία, ότι οι πάστορες που δεν είναι στο Twitter βρίσκονται σε αμαρτία. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια έγκυρη διακονία της εκκλησίας. Η online κοινότητα μπορεί να ενισχύσει τη φυσική κοινότητα.
Τί είναι μια online εκκλησία;
Κάθε Διαδικτυακή εκπομπή λατρευτικών συνάξεων δεν σημαίνει ότι είναι κατ’ ανάγκην μια online εκκλησία. Μερικές εκκλησίες έχουν μια online διακονία που είναι κομμάτι της φυσικής τους σύναξης.
Μια online εκκλησία, ωστόσο, συχνά προορίζεται ως ένας εναλλακτικός τρόπος να είσαι μέρος της εκκλησίας, όπως με μια άλλη γεωγραφική πανεπιστημιούπολη. Μια online εκκλησία αυτού του τύπου είναι μια εκκλησία που αυτό-προσδιορίζεται από το να είναι online—η online εμπειρία προορίζεται να είναι τόσο κατάλληλη όσο και η φυσική σύναξη. Και, δεν νομίζω ότι αυτό είναι χρήσιμο στις περισσότερες περιπτώσεις.
Παρόλα αυτά, όπως εγώ το βλέπω, μια εκκλησία (μεταξύ άλλων) είναι μια σύναξη πιστών κάτω από την Κυριότητα του Ιησού Χριστού που ασκεί δύο θεσμικές διατάξεις, επιδιώκει να προωθήσει τη βασιλεία Του, και κρατάει αλλήλους υπόλογους στη διαθήκη.
Δεν νομίζω ότι μια online εκκλησία από μόνη της μπορεί να το κάνει αυτό. (Ναι, γνωρίζω τις online βαπτίσεις και Δείπνα του Κυρίου, αλλά συζητάμε αν θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό, όχι το κατά πόσο είναι φυσικά εφικτό.)
Οι συμμετέχοντες μιας online εκκλησίας μπορούν να αναφέρουν την αποφυγή συνωστισμού ή άλλο σκεπτικό ως το κίνητρό τους, και υπάρχουν φορές που αυτή η προσέγγιση μπορεί να είναι απαραίτητη για εξαιρετικούς λόγους. Εν τούτοις, νομίζω πως αυτά μπορεί απλά να αποφεύγεται (εκούσια ή ακούσια) στην πραγματική κοινότητα.
Οι εκκλησίες που έχουν online παρουσία μπορεί να αποφύγουν αυτήν την τάση εξηγώντας ότι η online επιλογή δεν είναι η πλήρης εμπειρία ή πρόθεση της εκκλησίας. Η εκκλησία παίρνει σάρκα και οστά, όχι απλά ηλεκτρόνια και άβαταρς.
Ποιά είναι η καλύτερη επιλογή;
Πρόσφατα συγκεντρωθήκαμε σπίτι μου με τη μικρή μου ομάδα για να προσευχηθούμε και να θέσουμε τα χέρια επί της κεφαλής μιας γυναίκας που ήταν άρρωστη. Ζητήσαμε από τον Θεό να τη θεραπεύσει και στη συνέχεια θρηνήσαμε μαζί. Μπορεί να έχετε εναλλακτικές online εκφράσεις αυτού του πράγματος, αλλά νομίζω ότι όλοι θα συμφωνούσαν ότι αυτοπροσώπως είναι καλύτερο – και αξίζει να προσπαθείς.
Ναι, μπορεί να έχετε σπουδαία online κοινότητα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Το online θα έπρεπε να ενισχύει, όχι να αντικαθιστά, την προσωπική παρουσία στην κοινότητα.
Η Γραφή υποστηρίζει την ιδέα αυτή. «Πολλά έχων υμίν γράφειν, ουκ ηβουλήθην διά χάρτου και μέλανος, αλλά ελπίζω ελθείν προς υμάς και στόμα προς στόμα λαλήσαι, ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμήνη» (Β Ιωάννου 12 ). Πράγματι.
Όταν λαμβάνουμε το Δείπνο του Κυρίου από κοινού, προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον και εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας ο ένας στον άλλο, είναι καλύτερο να γίνεται στη φυσική κοινότητα με online ενίσχυση ή αύξηση, όχι αντικατάσταση.
Έτσι, κατά τη γνώμη μου, μια online εκκλησία δεν πρέπει να είναι ο απώτερος στόχος της εκκλησίας να επιχορηγεί μια online παρουσίας.
Ποιό είναι η ουσία σχετικά με την online εκκλησία;
Εν πρώτοις, επιτρέψτε μου να πω ότι μου αρέσει η φράση «η εκκλησία online» περισσότερο από το «online εκκλησία». Η εκκλησία σας θα έπρεπε να είναι online, αλλά δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι μια online εκκλησία.
Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι θα έπρεπε να μεταπηδούν από μια online κοινότητα σε μια φυσική εκκλησία στο μέτρο του δυνατού, χωρίς να εγκαταλείπεται η online πτυχή.
Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να πάνε στην εκκλησία λόγω ασθένειας. Κάποιος μπορεί να είναι σε μια χώρα όπου το Ευαγγέλιο διώκεται. Αυτές και παρόμοιες ομάδες μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν την εκκλησία τους online. Οι συμμετέχοντες έχουν σημασία για τον Θεό. Είναι πραγματικοί άνθρωποι.
Έτσι, ο καλύτερος τρόπος για να κάνετε την εκκλησία online είναι εκ προθέσεως να εργαστούμε για να μετακινήσουμε καθέναν ει δυνατόναπό το να είναι μόνος στην οθόνη στο να είναι στην κοινότητα με άλλους και να είναι ενσωματωμένοι σε μιακοινότητα διαθήκης.
Η εκκλησία online μπορεί να είναι μια βάσιμη επέκταση αν η εκκλησία επικοινωνεί ότι η φυσιολογική έκφραση της πρόθεσης και του σχεδίου του Θεού είναι ότι μαζευόμαστε σε λατρεία με ανθρώπους και στη συνέχεια σκορπιζόμαστε για το έργο της αποστολής στη βασιλεία.
Μια καλή ισορροπία θα μπορούσε να ήταν για τις εκκλησίες να λένε σχετικά με την online παρουσία τους, «Θα είμαστε εκεί μόνο αν δεν μπορείτε να είστε εδώ».
Ποιό είναι το μέλλον των online εκκλησιών;
Καθώς εξακολουθούμε να κατεβαίνουμε τo μονοπάτι που σφυρηλατήθηκε από την ψηφιακή επανάσταση, οι εκκλησίες της Καινής Διαθήκης πρόκειται να λειτουργήσουν εντός της κοινότητας που περιλαμβάνει online πτυχές. Θα το κάνουν κυρίως αυτοπροσώπως, αλλά θα έχουν επίσης online δυνατότητες και online πτυχές. Επί του παρόντος, μερικές εκκλησίες έχουν ένα Διαδικτυακό πάστορα για να εξυπηρετεί αυτούς που συμμετέχουν online. Αυτός ο ρόλος θα γίνει μόνο πιο εμφανής.
Στην ιδανική περίπτωση, οι εκκλησίες θα έχουν μια online παρουσία, αλλά θα ενθαρρύνουν έντονα τη διαπροσωπική αλληλεπίδραση όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενισχύουν παρά δικαιολογούν την κοινότητα. Αυτό μπορεί να είναι ένα ακόμη εργαλείο που έχουμε προκειμένου να εισαγάγουμε ανθρώπους στον Ιησού Χριστό και την εκκλησία Του. Δεν μπορούμε απλά να το αγνοήσουμε. Αντ’ αυτού, πρέπει να μάθουμε πώς να το χρησιμοποιούμε για τη δόξα του Θεού. Αν όχι, θα γίνουμε όλο και περισσότερο άσχετοι σε έναν κόσμο διαμορφωμένο από το Διαδίκτυο.
