Η άμπελος

Το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα είναι ίσως το δεύτερο πιο αγαπημένο/σημαντικό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης – μετά τους Ψαλμούς – τόσο για τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης όσο ακόμα και για τον ίδιο τον Χριστό. Αυτό φαίνεται από τον αριθμό των άμεσων και έμμεσων αναφορών σε εικόνες και φράσεις του. Μία από τις σημαντικότερες αναφορές εντοπίζεται στο κεφάλαιο 15 του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, η παραβολή της αμπέλου.

Στο βιβλίο του Ησαΐα παρουσιάζεται ένας αμπελώνας σε πολύ ξεχωριστή τοποθεσία, για τον οποίο έχει αφιερωθεί πολλή φροντίδα:  φράχτης, απομάκρυνση πετρών, εκλεκτά κλήματα, προστατευτικός πύργος, πατητήρι. Αντί όμως να παράξει σταφύλια, η άμπελος έβγαλε αγριοστάφυλα.

Ο Θεός λέει λοιπόν στον λαό Ισραήλ και ιδιαίτερα στη φυλή του Ιούδα: Τι μπορούσα να κάνω για το αμπέλι μου και δεν το έκανα; Τι πρέπει να κάνω τώρα; και εξαγγέλει μία μεγάλη κρίση η οποία πρόκειται να έρθει στον Ισραήλ – στο αμπέλι. Θα αφήσει το αμπέλι στη μοίρα του να καταπατηθεί και να φυτρώσουν τριβόλια κλπ

Φεύγοντας από την εικόνα αυτή, εξηγείται τι σημαίνει αγριοστάφυλο, συνοπτικά 2 πράγματα:
1ον ενώνουν σπίτι με σπίτι και χωράφι με χωράφι μέχρι να μην υπάρχει χώρος για άλλους και να κατοικήσουν μόνοι τους στη γη. Αυτό είναι τόσο σημαντικό στη ζωή τους που το κάνουν ακόμα και με μίζες και ψευδομαρτυρίες για να αθωώσουν τους φταίχτες.
2ον Από σίκερα πηγαίνουν στο κρασί – μονίμως μέθυσοι. Στο μυαλό τους έχουν μόνο την καλοπέραση και όχι τη λατρεία του Θεού.

Αντίστοιχα, στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, ο Χριστός λέει πως είναι η αληθινή άμπ23072406_ampelos2[1]ελος – σε αντίθεση με τη διεφθαρμένη άμπελο του Ισραήλ. Ο Πατέρας είναι ο γεωργός. Τα κλήματα που δεν φέρνουν καρπό κόβονται και αυτά που φέρνουν κλαδεύονται – καθαρίζονται. Ένα κλήμα μόνο του δεν μπορεί να φέρει καρπό, αν δεν είναι ενωμένο με την άμπελο. Χωρίς τον Χριστό τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε.
Τα κλήματα μάλιστα που κόβονται, ξεραίνονται. Μαζεύονται και καίγονται. Αν όμως μείνουμε ενωμένοι με τον Χριστό θα φέρουμε πολύ καρπό. Τι σημαίνει να είσαι ενωμένος με τον Χριστό; να φυλάς, να τηρείς τις εντολές του, να μείνουν ζωντανές μέσα σου. Ποιες είναι οι εντολές του Χριστού; και πώς μπορεί κάποιος να τις κρατάει ζωντανές μέσα του;

Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη η διδασκαλία του Χριστού παρουσιάζεται μάλλον βιωματικά παρά ως εντολές. Λέει έτσι τη γενική εντολή του ξανά και ξανά: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο όπως εγώ σας αγάπησα. Μεγαλύτερη από αυτήν την αγάπη δεν έχει κανένας, να βάλει την ψυχή του για χάρη των φίλων του. Αυτό μας ζητάει, να βλέπουμε τους άλλους σαν κάτι που αξίζει τόσο πολύ που να δίνουμε τη ζωή μας για χάρη τους. Αυτό περικλείει φυσικά όλη τη διδασκαλία του που βρίσκουμε στα ευαγγέλια και ειδικότερα στην επί του όρους ομιλία. Όταν αγαπάς με αυτόν τον τρόπο, θα γυρίσεις και το άλλο μάγουλο. Θα συγχωρείς συνεχώς. Θα αγαπάς και τους εχθρούς σου. Θα ελέγχεις με πραότητα. Θα εκτιμάς τις γυναίκες ως ανθρώπους και δεν θα τις βλέπεις σαν μέσα ηδονής. Θα αρέσκεσαι στην απλή αλήθεια, δεν θα χρειάζεσαι όρκους. Θα κάνεις ελεημοσύνη μακριά από χειροκροτήματα, θα προσεύχεσαι στα κρυφά, θα νηστεύεις στα κρυφά, θα αποστραφείς όλα τα επίγεια πλούτη και θα σκέφτεσαι μόνο την ουράνια κληρονομιά.

Το κλάδεμα μπορεί να πονάει μερικές φορές: είτε γιατί περνάμε από κάποια δύσκολη δοκιμασία που επιτρέπει ο γεωργός, είτε γιατί αποφασίζουμε να κόψουμε παλιές κακές συνήθειες που μας φέρνουν σε πειρασμό. Αναζητείς να βρεις αυτούς που πλήγωσες και τότε το να διορθώσεις τα παλιά λάθη μπορεί να φαίνεται βουνό. Όμως αυτό που στο τέλος έρχεται είναι η αύξηση και ο καρπός. Ας μελετάμε και ας εμπνεόμαστε από τη ζωή του Χριστού. Ας έχουμε τις εντολές του ζωντανές μέσα μας!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *