Το παραπάνω βιβλικό απόσπασμα “ενέπνευσε” προ λίγων ετών ένα κύμα νέων οι οποίοι κατέγραφαν τον εαυτό τους σε βίντεο να βρίζει το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, από όσα καταλάβαιναν, εξασφάλιζαν μια θέση στην κόλαση. Το πνεύμα αυτού του κύματος αστείο και τρομακτικό, ειδικά αν δεν έχει εξετάσει κανείς τι ακριβώς λέει το κείμενο.
Κοινή αφετηρία πολλών αιρέσεων είναι ακριβώς αυτή, να απομονώνουν κομμάτια της Αγίας Γραφής, ειδικά μικρά και “παράξενα” / “παρεξηγήσιμα” για να διαδώσουν μια προχειρότητα, αντίθετη και άσχετη με αυτήν του αρχικού συγγραφέα.
Μια προσεχτική ανάγνωση των προηγουμένων από την παραπάνω δήλωση του Χριστού δείχνει πως αναφέρεται σε κάτι που μόλις είχε γίνει. Ο Χριστός με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ορμώμενος πάντα από αυτά που του είπε ο Πατέρας να κάνει, βγάζει δαιμόνια. Οι Φαρισαίοι όμως, προσπαθώντας να μειώσουν τον Χριστό, έλεγαν πως έχοντας Βελζεβούλ (σατανικό πνεύμα) τα έβγαζε. Ονόμαζαν δηλαδή τη δύναμη του Θεού “δύναμη Διαβόλου”. Ο Χριστός αφού τους εξήγησε πως αυτό θα ήταν αδύνατο, δηλώνει πως μια τέτοια αμαρτία – η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος – δεν συγχωρείται.
Σήμερα πολύ εύκολα “ειδικοί” αποφαίνονται πως συγκεκριμένα δόγματα / ρεύματα δεν έρχονται από τον Θεό, αλλά είναι δαιμονικά. Σε περίπτωση λοιπόν που μια τέτοια κριτική είναι επιπόλαια, υποκριτική, υπεροπτική, φαρισαϊκή, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα, όπως και στα βιβλικά χρόνια, να είναι και λάθος. Τι γίνεται λοιπόν με ένα τέτοιο λάθος; Όταν ισχυρίζεσαι πως κάτι που κάνει ο Θεός, το κάνει ο Διάβολος, δεν συγχωρείσαι.
μηδεις πειραζομενος λεγετω οτι απο του θεου πειραζομαι ο γαρ θεος απειραστος εστιν κακων πειραζει δε αυτος ουδενα εκαστος δε πειραζεται υπο της ιδιας επιθυμιας εξελκομενος και δελεαζομενος ειτα η επιθυμια συλλαβουσα τικτει αμαρτιαν η δε αμαρτια αποτελεσθεισα αποκυει θανατον Ιάκωβος 1:13-16.
παντα δοκιμαζετε το καλον κατεχετε απο παντος ειδους πονηρου απεχεσθε Ά Θεσ. 5:21,22
Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν να κρίνουμε τι είναι από τον Θεό και τι όχι, γιατί παίζει να πέσουμε σε βλασφημία.
Σούνιο 5/8/13
