Ξεκουρδισμενη μεγαλουπολη και σκυλος

 

Πάνε σχεδόν 8 μήνες από τότε που “υιοθέτησα” σκυλάκι. Κάθε μέρα του δίνω φαγητό, παίζουμε, πηγαίνουμε βόλτα, μερικές φορές τρέχουμε, τον σταματάω από τσακωμούς με άλλα σκυλιά και γάτες, μαζεύω τις “δημιουργίες” του από τα χώματα και τον πάω στον ιατρό. Συνολικά μου τρώει ίσως 15-20 ώρες την εβδομάδα. Ώρες τις οποίες πρακτικά χάνω, πολύτιμες ώρες.

Όμως αυτές τις ώρες δεν τις αλλάζω.

happy dog Τώρα πια καταλαβαίνω γιατί ανεβάζουν συνεχώς φωτογραφίες κάποιοι φίλοι μου με τον σκύλο τους, επί τόσα χρόνια. Έχοντας ένα ζωάκι δίπλα σου, να το προσέχεις και να απολαμβάνεις τη φύση μαζί του, επιστρέφεις στον ρυθμό για τον οποίο φτιάχτηκες. Σαν να είσαι και πάλι για λίγο κάπου εκεί στην Εδέμ. Ξεχνάς για λίγο τις υποχρεώσεις σου, τη φασαρία, το άγχος, και αδειάζεις. Είναι μία καλή ρουτίνα. Αρχίζεις και ξανα-εκτιμάς τη ζωή.nature dog

Δεν είναι ούτε έρωτας, ούτε φιλία ανθρώπινη. Είναι φροντίδα. Αυτό το συστατικό το οποίο πλέον μόνο καλλιεργούμε για να διαμορφώσουμε ένα ωραίο και στιλάτο γραφείο / δωμάτιο / προφίλ στο facebook βρε αδελφέ. Ε λοιπόν αυτή η φροντίδα κανονικά προορίζεται, νομίζω, στα ζώα, στη φύση. Είναι ξέχωρο από αυτό που δίνουμε στα παιδιά. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, παιδεία και πρότυπα. Η υπόλοιπη φύση όμως σχεδιάστηκε για εμάς. Για να την φροντίζουμε και να ζούμε μέσα σε αυτή. Εμείς όμως διαλέγουμε να φτιάχνουμε τερατουργήματα από ασφάλτους και μπετόν.

Φαίνεται έχω πάρει πλέον την απόφαση. Δεν είμαι εγώ για μεγαλουπόλεις. Ωραία η Αθήνα, αλλά μπούχτισα. Δεν χωράμε τόσα άτομα εδώ πέρα. Όλο καυσαέριο και άγχος…

euler

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *