Κάθε πρωί, στην πόλη του Leicestershire, ένας κύριος στον δρόμο για τη δουλειά του, σταματούσε και ρύθμιζε το ρολόι του με βάση το ρολόι της πλατείας.
Μια μέρα τον σταματάει ο επιστάτης του μεγάλου ρολογιού και του λέει:
– Συγγνώμη κύριε, σας παρατηρώ που περνάτε από εδώ. Πείτε μου παρακαλώ, τι δουλειά κάνετε και ρυθμίζετε κάθε μέρα το ρολόι σας με το ρολόι της πλατείας;
– Ντρέπομαι που το λέω, αλλά ξέρετε, το ρολόι μου δεν δουλεύει καλά. Είμαι υπεύθυνος να χτυπάω την καμπάνα κάθε απόγευμα στις 4:00, υπό τον ήχο της οποίας σχολάνε οι εργάτες στο εργοστάσιο. Οπότε ρυθμίζω το δικό μου με το μεγάλο ρολόι.
Τότε ο επιστάτης του ρολογιού του λέει:
-Αυτό είναι απίθανο! Ξέρετε, ούτε αυτό το ρολόι δουλεύει καλά, οπότε το ρυθμίζω με βάση την καμπάνα του εργοστασίου κάθε απόγευμα στις 4:00.
Τι γίνεται λοιπόν όταν δύο χαλασμένα ρολόγια, ρυθμίζουν το ένα το άλλο;
Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι: ποια είναι η σταθερά σου; ποιος ο γνώμονας της ζωής σου; πώς βγάζεις αποφάσεις για το τι να κάνεις; πώς ξέρεις αν είσαι στο σωστό μονοπάτι; Αρκούν οι συμβουλές των γύρω σου;