Είμαι άγαμος. Έχω βρεθεί όμως ίσως σε 100ντάδες γάμους. Ο λόγος; παίζω βιολί και εύκολα μου ζητούν γνωστοί και φίλοι να παίξω στον γάμο τους – κι εγώ συνήθως δεν αρνούμαι. Επίσης, (δυστυχώς ή ευτυχώς) έχω πολλούς γνωστούς.

 

Πέρσι δήλωσα πως δεν ξαναπαίζω σε γάμο και έχω ηρεμήσει. Όλη όμως αυτή η εμπειρία έχει συντελέσει στο να σχηματίσω μια άποψη που ξενίζει πολλούς για τον γάμο. Το ότι την εκφέρω εδώ δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι αρθρογράφοι συμφωνούν – όπως ισχύει φυσικά και για κάθε άρθρο.. Ο γάμος λοιπόν είναι τέσσερα πράγματα:
1) δημόσια αναγγελία του νέου ζευγαριού
2) πάρτυ
3) σεξ
4) δημιουργία νέας οικογένειας, εντελώς ξεχωριστής από την πατρική

 

Με άλλα λόγια, είναι αλήθεια πως πουθενά στην Αγία Γραφή δεν συναντάμε: ιεροτελεστίες, μυστήρια, κουμπάρους, νυφικά, ρύζι, εμβατήρια κλπ. Βέβαια εκείνη την εποχη μπορεί να μην είχαν εφημερίδες, Δημαρχείο κλπ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως σήμερα μπορούμε να τα παρακάμψουμε. Αντιθέτως βλέπουμε κυρίως το δεύτερο πράγμα να ξεχωρίζει. Το πάρτυ! Η τελετή του γάμου είναι ένα πάρτυ. Ο Χριστός όταν πήγε στον γάμο της Κανά σε τι ακριβώς πήγε; Σε ναό; Στο δημαρχείο; όχι και όχι. Πήγε σε πάρτυ.

 

Είναι αλήθεια πως είμαστε όλοι θύματα αυτών που μας διδάξανε και αυτών που είναι στη μόδα. Το άρθρο δεν το γράφω για να κατηγορήσω όσους κάνουν τυπικούς θρησκευτικούς ή πολιτικούς γάμους. Το γράφω για να ενθαρρύνω όποιον θέλει να παντρευτεί να το κάνει χωρίς να πιέζεται οικονομικά, συναισθηματικά κλπ. Ο γάμος μπορεί να είναι πολύ φθηνός, αρκεί το πάρτυ να είναι πολύ φθηνό. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι όμως να μπορέσει να ζήσει το ζευγάρι μόνο του μετά. Όπου βάζουν λεφτά τα πεθερικά νομίζουν πως θα έχουν και δικαιώματα. Όχι! Θα αφήσει τον πατέρα και τη μητέρα διδάσκει η Αγία Γραφή. Πώς να τους αφήσει αν εξαρτάται από αυτούς;Ξαφνικά έχουμε φτάσει στην εποχή που είναι πιο σημαντικό να κάνεις ένα εντυπωσιακό πάρτυ παρά να διατηρείς μία ανεξάρτητη οικογένεια.

 

Πιστεύω πολύ στον θεσμό του αρραβώνα. Έχουν δικαίωμα οι μελλόνυμφοι να ξέρουν ποιος θα είναι δίπλα τους. Δεν έχουν δικαίωμα όμως στην ολοκλήρωση των σχέσεων. Αυτή είναι άλλωστε και η τωρινή σχέση μας με τον Χριστό. Τον έχουμε αρραβωνιαστεί, όχι παντρευτεί. Τον βλέπουμε αινιγματωδώς και όχι καθαρά. Θα έρθει όμως η μέρα που το αρνίο (ο Χριστός) θα παραλάβει τη νύφη του και τότε θα τον βλέπουμε πρόσωπο προς πρόσωπο.

 

Τί είναι σημαντικό λοιπόν σε έναν γάμο; Δεν είναι σημαντικό ούτε απαραίτητο να γίνει σε μια εκκλησία, δεν είναι αυτό που δείχνει την πίστη του ζευγαριού. Το δύσκολο είναι η συνέπεια/συνέχεια και όχι η παράσταση της μιας βραδιάς. Σημαντικό είναι να ευχαριστηθείς την παρέα των φίλων σου, να τους ευχαριστήσεις που άφησαν πράγματα στη μέση για να έρθουν να σε καμαρώσουν. Σημαντικό είναι να φας μαζί τους, να χορέψεις, να γελάσεις, να είσαι περήφανος για τη νύφη σου κι αυτή για σένα. Κάνε το πάρτυ για σένα και τους φίλους σου και όχι για να ανταγωνιστείς άλλους γάμους.

 

Βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση; βγάλ’ τη με σουβλάκια! Σου περισσεύουν; βγάλ’ τη με γουρουνόπουλα! Τίποτα από τα δύο δεν αποδεικνύει την πνευματικότητά σου ή την αγάπη σου. Αν δεν έχεις live μουσική δεν σημαίνει πως ο γάμος σου δεν θα είναι ζωντανός. Αν δεν έχεις στολίσει με τα πιο ακριβά λουλούδια μια αίθουσα, δεν σημαίνει πως δεν θα απολαμβάνετε τη φύση αργότερα οι δυο σας. Ίσως η κρίση ήρθε για να μας θυμίσει τι είναι το καθιερωμένο και το κατεστημένο και τι είναι η αλήθεια.

 

Ας μην τα κάνουμε όλα προϊόντα καταναλωτισμού. Η αγάπη ας μην εμποδίζεται από την ανάγκη επίδειξης. Η αγάπη είναι δωρεάν και απλή. Αν είναι να μαζεύεις 5 χρόνια λεφτά για μια βραδιά, χωρίς να έχεις τον χρόνο να αγαπάς αυτά τα 5 χρόνια, τότε τι σε κάνει να νομίζεις πως δεν θα έχεις συνηθίσει να ζεις με αυτόν τον τρόπο και μετά; Ο γάμος είναι θεμέλιο της κοινωνίας, ας μην βασίζουμε τον γάμο στη μοίρα μιας βραδιάς που ίσως και να πάει εντελώς στραβά.

 

Πόσα βίντεο έχουμε δει που οι νύφες πατούν το νυφικό τους και πέφτουν σε μια λίμνη ή πάνω στον παπά. Και τι έγινε; χάλασε ο γάμος; Γιατί, αυτοί οι γάμοι που όλα πήγαν “τέλεια” πέτυχαν;