Ξέρω πως πολλοί θα ταυτιστείτε με αυτή την πρωινή ρουτίνα. Ξυπνάς και πηγαίνεις να ρίξεις λίγο νερό επάνω σου. Κοντοστέκεσαι μόλις φτάσεις μπροστά στον καθρέφτη. Έχεις τα χάλια σου. Σκύβεις αμέσως και πνίγεις στο νιπτήρα τα τελευταία ίχνη της νύστας.  Θα φτιάξεις τα μαλλιά σου, μερικές τρίχες που πετάνε, ίσως ξυριστείς, ίσως βαφτείς, σίγουρα θα ντυθείς! Θα ταιριάξεις προσεχτικά τα ρούχα προβάροντάς τα στον καθρέφτη της ντουλάπας. Θα φας, θα φύγεις, θα κλείσεις την πόρτα θα μπεις στο ασανσέρ και θα δεις για τελευταία φορά  τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Ναι τώρα δεν έχεις τα χάλια σου, τώρα είσαι έτοιμος να βγεις έξω χωρίς τα βλέμματα να πέσουν πάνω σου… ή και το αντίθετο.

Απολάμβανα αυτήν την καθημερινή συνήθεια και για μένα αποτελούσε μια μορφή ιεροτελεστίας κάθε πρωί μέχρι που άρχισε να μου θυμίζει μια άλλη συνήθεια, ποιο μακάβρια.( Σε μένα, όμως, μη γένοιτο να καυχώμαι, παρά μονάχα στον σταυρό τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμένα και εγώ ως προς τον κόσμο. Γαλάτες 6:14) Βλέπετε πλέον αυτός που έβλεπα στον καθρέφτη μαζί με την υπερηφάνεια, την αυταρέσκεια, τον εγωισμό και τη ματαιοδοξία του ήταν πλέον νεκροί. Ως συνέπεια ο καλλωπισμός, μου θύμιζε τον συνηθισμένο στολισμό των νεκρών με τα αγαπημένα τους ρούχα και τα ωραία λουλούδια πριν συγγενείς και φίλοι τους πουν το τελευταίο αντίο.
– Μα τι είναι αυτά που λέει εδώ? Είναι αμαρτία να βγαίνουμε από το σπίτι περιποιημένοι?
– Φυσικά και όχι. Αλίμονο αν αρχίσουμε να δίνουμε νόμους όταν ο Θεός μας έχει δώσει τη Χάρη. Αγαπάμε τους εαυτούς μας όπως και πρέπει να κάνουμε. Γιατί να μας αγαπάει ο Θεός αν δεν έπρεπε να μας αγαπάμε εμείς οι ίδιοι? Αλλά στο Θεό δεν αρέσουμε για τα όμορφα μάτια μας ή για τα ωραία μας ρούχα. Τα στολίδια στα οποία αρέσκεται είναι η καθαρότητα, η αγνότητα, η αγιότητα της ψυχής, στολίδια που εμείς δεν μπορούσαμε να έχουμε αλλά μέσα από τη θυσία του Σταυρού ο θησαυρός  αυτός έγινε δικός μας. Εμείς πλέον μπορούμε να σταθούμε δίκαιοι, καθαροί και όμορφα στολισμένοι μπροστά στον Θεό.
Ξυπνάμε και βλέπουμε αμέσως τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης μας. Θέλουμε τροφή, καθαριότητα, ένδυση. Καταφεύγουμε στους καθρέφτες που σχεδόν κάθε δωμάτιο του σπιτιού μας έχει και συνεχώς παρατηρούμε. Είμαι σωστός? Είμαι όπως πρέπει? Έχω κάτι λάθος πάνω μου που πρέπει να διορθώσω? Θα κοιτάξεις στον καθρέφτη και θα ξέρεις πως αυτή είναι η πραγματική σου εικόνα. Έχεις εμπιστοσύνη στον καθρέφτη και είσαι πρόθυμος να αλλάξεις αμέσως ότι σου υποδείξει πως χρειάζεται αλλαγή. Αν σταματήσουμε για παράδειγμα να τρώμε και αρχίσουμε να χάνουμε επικίνδυνα βάρος, ο καθρέφτης θα μας δείξει  την αλήθεια. Με ένα βλέμμα θα γνωρίζουμε τον κίνδυνο να ατροφήσουμε.
Και όμως σας λέω πως καθημερινά παραμελούμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Απορροφημένοι  στην ικανοποίηση των αναγκών του σώματός μας αφήνουμε το πνεύμα μας να ατροφήσει. Γιατί η μεγαλύτερη των αναγκών είναι η παρουσία του Θεού μέσα στη ζωή μας. Αγωνιζόμαστε για τροφή όταν ο Ιησούς προσφέρει τον άρτο της ζωής, για νερό όταν Αυτός είναι η πηγή του ζωντανού νερού, για ένδυση όταν μπορούμε να ντυθούμε τον θώρακα της δικαιοσύνης, για καθαρισμό από τη σκόνη όταν το Αίμα του πλένει από την αμαρτία.
Εύλογα θα σκεφτείτε πως  είναι ευκολότερο να δούμε το σώμα μας στον καθρέφτη παρά το πνεύμα μας. Και όμως μας έχει προμηθεύσει με έναν άλλο καθρέφτη που αποκαλύπτει την πνευματική μας εικόνα και αυτός είναι η Αγία Γραφή. Εκεί είναι το τέλειο παράδειγμά μας. Εκεί θα δούμε Αυτόν στον οποίο θέλουμε να μοιάσουμε. Η Γραφή θα μας υποδείξει τι έχουμε να διορθώσουμε επάνω μας, αρκεί να ανατρέξουμε και σε αυτή με την προθυμία να αλλάξουμε και τη σιγουριά ότι η εικόνα που θα δούμε για εμάς είναι η αληθινή. Νοιώθοντας την ανάγκη να ταϊστούμε πνευματικά μελετάμε με τις ίδιες απορίες, είμαι σωστός? Τι μένει ακόμα να αλλάξω για να μοιάσω στον Ιησού?
-Άρα όταν δεχτώ ο Ιησούς να με καθαρίσει από την αμαρτία και να με συγχωρήσει από τα λάθη μου γιατί να ξαναδώ στον καθρέφτη αν είμαι καθαρός?
-Γιατί η αμαρτία δεν είναι μια βρομιά που απλά μένει επάνω σου μέχρι να πλυθείς. Είναι τοξική και κάνει πληγές που αφήνουν σημάδια μετά τον καθαρισμό. Ναι είσαι πλέον καθαρός και δίκαιος μπροστά στον Θεό. Όσο είσαι όμως ακόμα στη γη έχεις να ζητήσεις τη θεραπεία των σημαδιών σου αφού τα αναγνωρίσεις στον καθρέφτη του Λόγου Του.
Θα ήταν θαυμαστό να αναγνωρίζαμε τις πνευματικές ανάγκες και αμέσως να τις ικανοποιούσαμε. Μάλλον επαναπαυόμαστε και αφήνουμε τη Γραφή στο συρτάρι. Είναι  όμως κάτι βαθύτερο που την κρατά εκεί μέσα. Από πού ελπίζουμε πως θα έρθει η χαρά στη ζωή μας? Παίρνουμε μια πρόσκαιρη απόλαυση από την κάλυψη των φυσικών αναγκών και αγνοούμε την πραγματική αιώνια χαρά από τον Θεό. Ίσως φοβόμαστε ότι δε θα έχουμε χαρά ζώντας μια ζωή ελλείψεων και καταπίεσης των επιθυμιών μας. Μένει να καταλάβουμε ποιες πραγματικά είναι οι επιθυμίες μας σύμφωνα με τις αληθινές μας ανάγκες και να προσμένουμε την απόλαυση που μας δίνει ο Θεός μέσα από αυτές.