- Ισχυρίζεται πως η σοφία των ανθρώπων είναι ψεύτικη-εγωιστική
- Θεωρεί την αρετή σημαντικότερη από τα λεφτά, τη φήμη κλπ
- Δεν φοβάται το άγνωστο και ως εκ τούτου τον θάνατο
- Έχει το θάρρος της γνώμης του, και μάχεται για το δικαίωμα της γνώμης μέχρι που φτάνει στον θάνατο. Υπάρχουν ενδείξεις πως θα μπορούσε να ξεφύγει
- Μιλάει εκ πείρας, χωρίς μπερδεμένες θεωρίες και βάζει τον Θεό πάνω από όλα (μου θυμίζει το Πράξεις 4:5-21)
Πολλές φορές έχω πει πως θεωρώ τον Σωκράτη κάποιον αντίστοιχο του Ιωάννη του Βαπτιστή για την Αθήνα. Προετοίμασε την Αθηναϊκή κουλτούρα να υποδεχτεί τον Χριστό. Έλεγξε τους Αθηναίους για την υπερηφάνεια τους και για την ψευτο-γνώση τους.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το εξής: από το 586 π.Χ. έχει πραγματοποιηθεί η Εβραϊκή Διασπορά. Ο Σωκράτης ζώντας το 469 π.Χ–399 π.Χ θα μπορούσε να είχε επηρεαστεί από Εβραίους που ζούσαν στην Αθήνα. Αναφέρεται σε έναν μόνο Θεό, ενώ καταδικάζει την υποκρισία και το κυνήγι της κατά κόσμον επιτυχίας και τονίζει πως τελικά ο πιο ταπεινός είναι ο σοφότερος όλων.
Αυτό που με προκαλεί περισσότερο από όλα όσα λέει, είναι η απόφασή του να αγαπήσει την Αθήνα. Ο τρόπος που την αγάπησε δεν ήταν να πλουτίσει και να κάνει δωρεές που καταστρέφονται με όπλα και σεισμούς. Άλλωστε πολλοί δάσκαλοι της Αθήνας πληρώνονταν πάρα πολύ ακριβά για τη διδασκαλία τους και θα μπορούσε σαν κι αυτούς να συγκεντρώσει μία μεγάλη περιουσία και να τη διαθέσει όπως ήθελε. Ο σπουδαιότερος όμως αρχαίος δάσκαλος της Αθήνας προσέφερε τις υπηρεσίες του δωρεάν! Η υπηρεσία του ήταν να μείνει απλός, να εμπνεύσει άλλους και να βάλει πάνω από όλα την αρετή. Δεν έχει γράψει τίποτα ή δεν έχει σωθεί τίποτα από αυτά που έγραψε. Το παράδειγμά του όμως σώζεται σε γραπτά των μαθητών του, καθώς πάντα δρούσε μπροστά σε όλους και ποτέ “κατά μόνας”.
Η ερώτησή μου λοιπόν είναι: αγαπάω την “Αθήνα”; Πώς την αγαπάω; Και τί πραγματικά μπορώ να προσφέρω για αυτήν;
ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο
Μέρος 4ο
Μέρος 5ο
Μέρος 6ο
Μέρος 7ο