Το θέλημα του Θεού. Αγαθό, τέλειο, ευάρεστο. Τι ωραίες λέξεις! Και πόσο όμορφες εικόνες φέρνουν στο μυαλό! Σε εμένα έρχονται εικόνες από ένα κήπο με λεμονιές και γιασεμί. Γεμάτο φως που τρύπησε το φύλλωμα των δέντρων και έρχεται να περάσει και από σένα. Τα βλέφαρά σου όμως κλείνουν, το σταματούν και μένουν τα ζεστά του δάχτυλα στο πρόσωπό σου. Είναι μια ζεστασιά ανάπαυσης, αυτή, που σε γεμίζει σβήνοντας το μέλημα του αύριο και τις πληγές του χθες. Έχεις μόνο το τώρα και την αγαλλίαση της στιγμής. Εσύ και ο Θεός μέσα στον κήπο. Βρίσκεσαι μέσα στο θέλημά Του και αισθάνεσαι το σώμα σου ελαφρύ σαν φύλλο έτοιμο να το πάρει το μικρότερο φύσημα.
Ξαφνικά γεννιέται, έτσι πολύ φυσικά και αθώα, άλλο ένα τόσο δα θεληματάκι, δικό σου αλλά ξένο για το Θεό. Πώς μπορεί κάτι τόσο μικρό να κάνει την ψυχή σου τόσο βαριά και ασήκωτη; Μοιάζει να την κατάπιες και να βαραίνει τα σπλάχνα σου. Κανένας ήλιος να σε ζεστάνει. Μόνο η νύχτα σε τρυπά, με δάχτυλα κρύα και μακριά, σου τυλίγει την καρδιά και με ρυθμό, τον κάθε σου παλμό, βυθίζει μέσα της τα νύχια. Στο πρόσωπό σου κρύος ιδρώτας και ούτε καν θυμάσαι το άρωμα του γιασεμιού. Απορείς. Θεέ μου τί είναι αυτό; Τιμωρία; Γιατί με κάνεις να υποφέρω;Δεν έχουμε ένα Θεό εκδικητικό.
Δεν είναι αυτός που μας φέρνει πόνο επειδή δεν ήμασταν σύμφωνοι στο θέλημά Του. Ήμασταν ασφαλείς μέσα στον κήπο της Χάρης Του. Η τιμωρία Του ήταν να μας αφήσει να ακολουθήσουμε την επιθυμία μας έξω από αυτόν. Ο πόνος δε στάλθηκε από το Θεό, είναι μόνο οι συνέπειες των επιλογών μας. Επιλογών ατομικών αλλά και της ανθρωπότητας ως σύνολο.Βλέπω όμως επιμένεις. Λες πως ζητάς το θέλημά Του αλλά ακόμα πονάς. Τα πράγματα δεν είναι όπως τα περίμενες. Τόσες δυσκολίες και ο κήπος πουθενά! Κουράστηκες να περπατάς στο δρόμο του Θεού. Συγγνώμη…
Αδερφέ μου σε αγαπάω και χαίρομαι που διαλέγεις αυτό το δρόμο, αλλά όταν ο δρόμος σου πληγώνει τα πόδια μη ζητάς να τον αλλάξεις. Ο εύκολος οδηγεί αλλού και το γνωρίζεις. Ζήτα να αλλάξεις πόδια. Ζήτα τα ήδη πληγωμένα πόδια του Ιησού που οι πληγές νίκησαν τις δυσκολίες του δρόμου. Το φορτίο της δοκιμασίας μη το σηκώσεις στην πλάτη σου γιατί θα σε συνθλίψει. Η θέση του είναι στο σταυρό. Ζήτα από το Θεό να πάρει και τα δικά σου φορτία. Μόλις νιώσεις την πλάτη σου να ελαφραίνει θα καταλάβεις τι θα πει χαρά Θεού. Μας υπόσχεται αιώνια χαρά στον ουρανό, αλλά έχεις τη δυνατότητα να αρχίσεις τη δικιά σου από τώρα.
Ξέρω και εσένα, που ζήτησες από τη ζωή να γεμίσει λίγο τη καρδιά σου. Τόσα στερήθηκες και λίγη αγάπη ήταν βάλσαμο στις πληγές σου. Ένα σκαλοπάτι ίσα-ίσα για να τα αντικρίσεις όλα από λίγο ψηλότερα. Να ξεκλειδώσεις και τα τελευταία αποθέματα αγάπης που δεν ταιριάζουν αλλού και φοβάσαι πως θα χαλάσουν εκεί κάτω αμπαρωμένα. Γεμίζεις θλίψη και την αφήνεις να σε καταφάει γιατί μόνο αυτή σε κάνει να αισθανθείς κάτι έντονο. Να θυμάσαι πως η τέλεια πλήρωση της καρδιάς έρχεται μόνο από το Θεό. Γέμισε τη καρδιά σου δοξολογία και ζήτα την παρουσία Του μέσα σου. Χωρίς αιτήματα, χωρίς άλλες ανάγκες και ανησυχίες. Μόνο δόξασε και ζήτα τη βασιλεία Του. Εκεί θα νιώσεις πόσο σε αγαπά και δε θα ποθήσεις κανένα υποκατάστατο.
“Θλίψη γλυκιά και ποθητή μου
δάκρυα με ποτίζεις και στεναγμούς
Βαθιά τα πηγάδια των ματιών σε στοχασμούς
στερεύουν στη θέα του Νικητή μου”
