Επιστολή από το μέλλον

Φιλαράκο, εαυτέ μου, αποφάσισα να γίνω Κοντοπίδης και να σου στείλω επιστολή για αυτό που ζεις και είχα ζήσει. Λυπάμαι που σου το λέω, αλλά το τώρα δεν είναι όπως το περιμένεις. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος ή να σε στεναχωρήσω, η αλήθεια είναι πως ούτε δελτία ειδήσεων βλέπω, η πραγματικότητα είναι αυτή όμως. Θα πω το κλισέ ότι για το καλό σου σου στέλνω, αλλά δυστυχώς θα το καταλάβεις αργότερα. Όσο και να σε ζορίσω ή πιέσω, κάποια πράγματα αν δεν τα φας δεν ξέρεις τη γεύση τους. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος, περιεκτικός, όχι πιεστικός και όσο το δυνατόν αγαθός για να διαπεράσω τους τοίχους των αυτιών σου.

Είναι λογικό να φοράς ωτοασπίδες όταν περνάς καλά, γιατί δεν θες κανένας να σου χαλάσει τη νιρβάνα σου. Λογικό ή εγωιστικό; ή μήπως καταστροφικό; Περνάς πολύ καλά ρε dude, και γουστάρεις. Δεν θέλω με τίποτα να γίνω εχθρός του εαυτού μου, όμως σου προτείνω να κοιτάξεις και λίγο ψηλά. Υπάρχει μία Ποντιακή παροιμία που λέει: “η κότα πίνει νερό και κοιτάει επάνω”. Κοίτα ψηλά και ευχαρίστησε. Να είσαι ευγνώμων, και μη χάνεις επαφή μαζί Του. Μην το ξεχάσεις ποτέ. Τώρα που περνάς καλά, πάρε καθοδήγηση, μη φτάσεις στο λασπωμένο τέλμα του τώρα. Δεν σε κατηγορώ που είσαι άνετος, απλά σκέψου, ζύγισε, και δες τι μετράει στο τέλος.

Τίποτα δεν μένει για πάντα, καλό ή κακό. Και αν δεν μαζέψεις πράγματα στον καιρό των παχιών αγελάδων, όταν έρθουν οι ισχνές θα ψάχνεσαι. Χτίσε πάνω στην πέτρα έστω και αν είναι επίπονο. Αλήθεια χαίρομαι όταν σε βλέπω να γελάς, μα και όταν ιδρώνεις και πασχίζεις επίσης. Θα δεις την μπόρα να έρχεται, θα αγχωθείς θα φοβηθείς, μα θα ξέρεις πως ήρθε για να τεστάρει. Τι έχει θεμέλια και τι όχι. Τι αντέχει στη φωτιά και γίνεται στάχτη.

Παλικάρι μου χαίρομαι, γιατί και λίγο να ακούσεις μπορεί να μην φτάσεις εδώ που είμαι. Τώρα τελευταία στις ταινίες και στις σειρές, ασχολούνται πάρα πολύ με τα παράλληλα σύμπαντα και τα εναλλακτικά μέλλοντα. Όλα μπορούνε να αλλάξουνε με μία κίνηση. Με λίγη πίστη, μένα άλμα στο άγνωστο ή στο γνωστό. Πάντως το σίγουρο είναι πως πρέπει να βγεις από τη ζώνη άνεσής σου. Τίποτα καινούργιο και διαφορετικό δεν υπάρχει εκεί. Όσο και να σου αρέσει, αυτή η ζώνη εξαφανίζεται ανά πάσα στιγμή, και σε αφήνει άδειο, σε ένα τέραστιο κενό, για να ανακαλύψεις από τι μέταλλο είσαι φτιαγμένος. Τελικά θα αναρωτηθείς τι έχει περισσότερη σημασία: η ζώνη άνεσης ή το μέταλλό σου. Σίγουρα όλα θα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά, στο παράλληλο σύμπαν 17 όμως δεν θα πήγαινε αυτή η επίστολή. Μπορεί να μην σε γνώριζα καν. Να ήσουν κάτι ξένο, κάτι μαλθακό, κάτι ανάξιο να του στείλει κανείς γράμμα και να ασχοληθεί μαζί του.

Πρέπει να έχεις καταλάβει ότι αυτό δεν πηγαίνει σε σένα ΜΟΝΟ. Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω, που θα χρειζόντουσαν ένα τέτοιο γράμμα περισσότερο από όλα τα λεφτά του κόσμου. Δεν θα σου δώσω ποτέ τα νούμερα του Τζόκερ, αλλά τον τρόπο να κινηθείς. Να επιβιώσεις και να νικήσεις. Είμαι σίγουρος ότι μπορείς. Όλους τους άλλους μπορείς να μην τους ακούς, αλλά σε σένα θα έπρεπε να δώσεις προτεραιότητα, ειδικά αν αυτό είναι από το μέλλον.

Ναι κοπελιά, αναφέρομαι και σε σένα, αναφέρομαι σε όλους όσους έχουν ψύχη, νου, και πάθος για το καλύτερο. Το ότι δεν μπορώ να σε καταλάβω όσο εμένα, δεν σημαίνει ότι αυτές τις αρχές δεν πρέπει να τις υιοθετήσεις. Στην ψυχοσύνθεσή σου, δε συντονίζομαι αλλά σίγουρα εσύ μπορείς να μεταφράσεις τα γραπτά στα δικά σου κύματα νόησης. Ενδιαφέρομαι για σένα, και στάνταρ μπορείς να είσαι καλά. Θα ήθελα να το διαβάσουν όλοι/όλες, όσοι/όσες ενδιαφέρονται.

Μια τελευταία ερώτηση: Σε μένα ποιος θα στείλει γράμμα τώρα;

REDMAN

2 thoughts on “Επιστολή από το μέλλον

Leave a Reply to Irini Aslanidi Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *