Θρησκευτικότητα και Πίστη.

stiles1

Στο βιβλίο του Θεός, ένα δρομολόγιο ο Ροζίς Ντεμπραί γράφει: «Η θρησκευτικότητα είναι σηματοδότης ταυτότητας και συνεπώς, όταν σβήνεις τα σήματα, δημιουργείς ένα κενό στη κοινωνική συνοχή. Αυτό τονίζουμε από την αρχή: Η θρησκεία πέρα από την άλλη αποστολή που σχετίζεται με το πνεύμα και την ψύχη, είναι στοιχειό κοινωνικής και πολίτικης συνοχής. Απομάκρυνση από αυτή δημιουργεί χαοτικές καταστάσεις κάθε λογής, που ακολούθως ωθούν σε παλινδρομήσεις που δεν βοηθούν την πρόοδο. Οποίος κόβει τις ρίζες του στη γη, όταν νιώσει μετέωρος, θα αισθανθεί την ανάγκη να τις ζητήσει από τον ουρανό, αλλά τότε δεν είναι ρίζες θα είναι οπτασίες που ίσως κάνουν κακό.» Αυτό που με ξαφνιάζει είναι στον κλασικό αιώνα, τον χρυσό αιώνα του Περικλή οι Αθηναίοι φιλόσοφοι και μη, το ήξερα αυτό και για αυτό έμειναν κρατημένοι στα πάτρια έθιμα. Μπορεί στο σύνολο τους να μην ήταν πιστοί αλλά ήταν ευλαβείς. Στην πιο φωτεινή περίοδο για την πόλη οι καινοτόμοι αυτοί άνθρωποι πίστευαν πως η παράδοση σώζει. Είχε εκδοθεί ψήφισμα που απαγόρευε τις συζητήσεις για τα «θεια πράγματα» συζητήσεις που θα μπορούσαν ενδεχομένως να προκαλέσουν ρηγματώσεις στην πιστή.
Ρίχνοντας μία ματιά στην μετά-κουμουνιστικές χώρες, αυτές που έστω και με τις χίλιες πιέσεις διατήρησαν μία μορφή θρησκείας μετά την πτώση του Τοίχους άρχισε άμεσα η ανάπτυξή τους. Η σχέση με το Θείο είναι μάλλον προσωπική υπόθεση. Μήπως όμως η Θρησκεία με το σύνολο των αξιών της συγκρατεί την κοινωνία και τα πάθη μας;
Φυσικά υπάρχουν και θρησκείες που μπορεί να καταδυναστεύουν τους πιστούς τους, τα άκρα όμως και ο φονταμελισμός υπάρχουν παντού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Μπορούμε να κρατήσουμε τα καλά και να διαγράψουμε τις υπερβολές; Ή όσο υπάρχει άνθρωπος θα υπάρχει και η υπερβολή; Π.χ.: Στην Ινδία η θρησκευτικές διαφορές έχουν χιλιάδες θύματα κάθε χρόνο. Ο Μουσουλμανισμός μπορεί να ανεχθεί μόνο τις μονοθειστικές θρησκείες. Για αυτό και ξεκινούν τη Τζιχάντ. Όμως μία σημαντική διαφορά είναι ότι στο Κοράνι αναφέρει ότι ο Προφήτης χρειάστηκε να πολεμήσει για προστατεύσει τη ζωή του παρά μόνο ελάχιστες ημέρες.
Πως διαχωρίζουμε τα καλά της θρησκείας από τους καταναγκασμούς; Πως λειτουργεί στον χριστιανισμό; Εγώ ως ορθόδοξη λατρεύω πλευρές της θρησκευτικής παράδοσης αλλά μερικές φορές υπάρχουν πράγματα που με εκνευρίζουν αφάνταστα. Πρέπει να αποθαρρύνεται η πρόοδος για την ίδια την πρόοδο; Για να προχωρήσουμε μπροστά μήπως θα ήταν φρόνιμο να μην κάνουμε αλλαγές στην παράδοση μας. Ή όπως ο σπόρος του σιταριού που πεθαίνει και ξαναγεννιέται πρέπει κάποια πράγματα όπως είναι φυσικό να αλλάξουν;
Προσωπικά πιστεύω στην ισορροπία. Η παράδοση υπάρχει για να μας εμπνέει. Είτε είναι για να την ανατρέπουμε είτε για να δημιουργούμε μέσα από αυτή.
Αναμένω τις απόψεις σας στα σχόλια.

5 thoughts on “Θρησκευτικότητα και Πίστη.

  1. ωραίο άρθρο. αυτά που νιώθεις ότι σε εκνευρίζουν, είναι κι αυτά που πρέπει να αλλάξουν, γιατί δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες τις κοινωνίας. η ιδεολογική βάση μιας θρησκευτικής παράδοσης πρέπει να παραμένει αναλλοίωτη, αλλά η έκφρασή της και κάποιες παλιές αντιλήψεις που είχαν παρεισφρήσει και πλέον ανατράπηκαν, πρέπει να αλλάξουν. μια θρησκεία, κατά την άποψή μου, για να παραμένει ζωντανή, πρέπει να ανανεώνεται (στα επίπεδα που ανέφερα).

  2. Πάρα πολύ ωραία συζήτηση και πάρα πολύ ωραίος ο προβληματισμός που έθεσες, το μήπως η θρησκεία δηλ. πέρα από την άλλη αποστολή που σχετίζεται με το πνεύμα και την ψυχή, είναι στοιχείο κοινωνικής και πολιτικής συνοχής.
    Προσωπικά θεωρώ μάλλον το αντίστροφο. Η θρησκεία (και στο πρόσωπό της ΚΑΘΕ θρησκεία) είναι παράγοντας διάρρηξης και διχασμού της κοινωνικής και πολιτικής συνοχής είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο, που δημιουργεί χαοτικές καταστάσεις που οδηγούν σε παλινδρομήσεις που δεν βοηθούν την πρόοδο.

    Σε εθνικό επίπεδο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, θυμόμαστε με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, όπου η θρησκεία έγινε παράγοντας διχασμού της ελληνικής κοινωνίας (για να μη πω επίδειξη δύναμης απέναντι σε εκείνους που τολμήσουν να περιορίσουν ουσιαστικά την εξουσία της στην ελληνική κοινωνία), για να μην πάω πίσω στα λεγόμενα «Ευαγγελικά», θυμόμαστε κάθε φορά που η εκκλησία βγάζει κηρύγματα μισαλλοδοξίας κατά των ομοφυλόφιλων. Σε διεθνές επίπεδο, για να μη θίξω ή μεροληπτήσω υπέρ της μίας ή της άλλης θρησκείας, μόνο το παρακάτω σκίτσο –γιατί μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις– που εκφράζει μια βαθιά πραγματικότητα:
    http://wp.patheos.com.s3.amazonaws.com/blogs/friendlyatheist/files/2006/09/heller1.gif

  3. περί θρησκείας λοιπόν! αχχχ αυτό να βάζαμε στο festival για συζήτηση.

    Φυσικά να μην αλλάξει τίποτα σε καμία θρησκεία. π.χ. Αν η θέση της γυναίκας γίνει ανθρώπινη στο Ισλάμ, τότε το Ισλάμ δεν θα είναι Ισλάμ.. Από αυτήν τη σκοπιά μπορείς να πεις πως χρειάζεσαι την πραγματική εικόνα για να δεις τη ζημιά που προκαλούν οι θρησκείες.

    Αν στον Χριστιανισμό επανεισάγουμε Παλαιοδιαθηκικά θέματα (περιτομή, αρχιερείς, θυσίες, Ιουδαϊκούς νόμους κλπ ή τοπικές παραδόσεις) τότε πάλι δεν είναι Χριστιανισμός.

  4. Constantina μου αρέσει η αποψη σου.
    John συμφωνω και διαφωνω μαζι σου. Είναι λίγο περίεργο.
    George χαιρομαι που ανεφερες την θεση της γυναικας στο Ισλαμ. Στο Κοράνι η γυναίκα είναι ισότιμη με τον άντρα πρέπει να τον υπακούει φυσικά αλλά λίγο πολύ ειναι ισότιμη. Ο Μωάμεθ δεν ήταν ιδιαίτερα μισογύνης αφού και αυτός χωρίς την χήρα που τον παντρεύτηκε δεν θα ήταν τίποτα. Ακόμη και η μάντηλα και η κάλυψη του σώματος εκτός από το πρόσωπο και τα χέρια κατά τον νόμο τους γίνεται για να μπορεί η γυναίκα να κρίνεται από τους άλλους όχι για την ομορφιά και την χάρη της αλλά για το μυαλό της και τον χαρακτήρα της. Θυμήσου ακόμη ότι ο Πακιστάν είχε γυναίκα πρόεδρο την Μπερναζίρ Μπούτο εκλεγμένη δύο φορές την στιγμή που η χριστιανική Ελλαδα ακόμη κοιτάζει με μισό μάτι τις γυναίκες πολιτικούς. Πιο πολύ ασχολούνται στα παράθυρα για το ντύσιμό τους παρά για τις πράξεις τους. Τα παλαιοδιαθηκικά (που την βρήκες καλέ αυτή την λέξη?) αφαιρέθηκαν από την χριστιανική πίστη μετα από συζήτηση και διαμάχες. Ιδιαίτερα η ιστορία με την περιτομή είναι κλασικη αρχαιοελληνική επιρροη. Οι Αρχαίοι Ελληνες και μετα οι Ρωμαίοι θεωρούσαν ότι το σώμα είναι τέλειο όπως ήταν και δεν έπρεπε γίνεται πάνω σε αυτό καμία διόρθωση και όταν άκουσαν για την περιτομή για να το θέσω κομψά φρίκαραν λίγο. Τελικά μηπως θρησκεια τελικά δεν είναι μόνο οι πίστη αλλά και το σύνολο των χαρακτηριστικών και παραδόσεων που μαζεύονται γύρω από αυτή;

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *