Λένε συχνά πως χρειάζεται να κοιτάμε την ιστορία μας για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Μεταξύ μας, αυτό το βλέπω κάπως χαζό. Αν περιμένεις να τα μάθεις όλα από την ιστορία μας, δεν θα έχεις ποτέ τη δυνατότητα να μάθεις κάτι καινούργιο. Προσωπικά προτείνω να κοιτάζουμε την ιστορία και άλλων λαών και ιδιαίτερα αυτών που θέλουμε να τους μοιάσουμε.
Αυτό το “θέλουμε να τους μοιάσουμε” μην το πάρετε τοις μετρητοίς. Γιατί; ΑΠΛΟ!
Δεν αποφασίζουμε πάντα εμείς σε ποιον θέλουμε να μοιάσουμε. Μπορεί να θέλουμε να μοιάσουμε στις ΗΠΑ των 90’s και να γίνουμε όλοι “Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλλς”, αλλά στην ουσία να γινόμαστε ΗΠΑ του 1929.
Πριν ένα χρόνο, ο – για πολλούς – ήρωας Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε να χτυπήσει την οπλοκατοχή. Έβλεπε πως χρειάζεται έλεγχος κατά την άδεια οπλοκατοχής ως τον μόνο τρόπο να αποφευχθούν σχολικές τραγωδίες από (ίσως ψυχασθενή ίσως και όχι) παιδάκια ή και μεγάλους, που εθίζονται σε παρόμοια ηλεκτρονικά παιχνίδια, παρακολουθούν μετά μανίας τέτοιες ταινίες, και ίσως έχουν πάρε-δώσε με παρόμοιους ανθρώπους διαδικτυακά.
Το λοιπόν; Βρήκε τοίχο! Ο Ομπάμα δυστυχώς ήρθε αντιμέτωπος, όχι με την πλειοψηφία, αλλά με το ισχυρό λόμπυ των οπλοποιών. Για την ιστορία, να ξέρετε πως τα τρία πιο πλούσια μαυραγορήτικα εμπόρια αποτελούνται από: Νο3 εμπόριο ανθρώπων, Νο2 εμπόριο ναρκωτικών και… ντι ντιν ντιν! Νο1 Φυσικά το παράνομο εμπόριο όπλων.
Εδώ θέλει λίγη προσοχή, καθώς ενώ η νόμιμη πώληση ναρκωτικών σε διάφορες χώρες αποδεικνύει πως μειώνεται η κακή χρήση και η εγκληματικότητα – ίσως επειδή, όπως φαίνεται, χάνει από την αίγλη της η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, βλ. δεν είναι απαγορευμένος καρπός – με τα όπλα δεν ισχύει το ίδιο. Αυτό γιατί η φύση του όπλου είναι διαφορετική. Το να κάνεις χρήση ναρκωτικών, μπορεί σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις να είναι χρήσιμο (βλέπε ως αναισθητικό σε εγχειρίσεις). Το να πουλήσεις όμως έναν άνθρωπο, υπό οποιουσδήποτε όρους, ή το να πουλήσεις όπλα; Και πες πώς κάποιοι αγοράζουν κυνηγετικά όπλα. Να πάει στο καλό.. Φονικά όπλα όμως;
Ας το δούμε λίγο λογικά το θέμα. Η Αμερικάνικη κουλτούρα θέλει το 2nd Amendment να υποστηρίζει πως ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να αυτοπροστατεύεται κάνοντας χρήση όπλων. Τα επιχειρήματα αυτής της πλευράς θα τα αναλύσουμε αργότερα παρέα. Σκεφτείτε λοιπόν έναν κόσμο όπου έχουμε 100 ανθρώπους. Ο ένας είναι ψυχασθενής και οι 99 φυσιολογικοί. Δεδομένου ότι ο ψυχασθενής μία μέρα ξυπνάει και νομίζει πως το σωστό είναι να σκοτώσει όποιον βρει μπροστά του, πόσες απώλειες μπορεί να προκαλέσει; Η νόμιμη οπλοκατοχή είναι σχεδόν βέβαιο πως θα τον εξοπλίσει να σκοτώσει ίσως καμιά 10ρια; Το πιο πιθανό, μάλιστα, είναι πως πρώτα θα σκοτώσει και μετά θα του ρίξουν.
Σκεφτείτε τώρα να μην έχει κανένας όπλο. Πόσο εύκολο θα του είναι να σκοτώσει καμιά 10ρια; Σαφώς πιο δύσκολο. Αν ήταν πιο εύκολο, τότε ο στρατός δεν θα χρειαζόταν όπλα.. Αλλά λένε οι υποστηρικτές των όπλων: Ο ψυχασθενής θα βρει τρόπο να αγοράσει όπλο.
Οκ, ας δούμε λίγο την Αυστραλία. Το 1996 έφερε έναν νόμο “gun control”. Μέσα σε τρεις μόνο μήνες, φτιάχτηκε νομοσχέδιο, έγινε συζήτηση επί του σχεδίου, διορθώθηκε και εκτελέστηκε ώστε να καταστραφούν πάρα πάρα πολλά όπλα. Το αποτέλεσμα; Εκεί που σχεδόν κάθε χρόνο είχαν και από μία “δημόσια σφαγή” των τουλάχιστον 4 ατόμων, μέχρι σήμερα δεν έχουν καμία!
Και λοιπόν; τι μας ενδιαφέρει εμάς; χμμ, μήπως στο ότι σήμερα βλέπουμε όλο και περισσότερους να κυκλοφορούν με άδεια οπλοκατοχής!?!Πείτε μου ειλικρινά, πόσους φίλους έχετε που έχουν πάρει δίπλωμα οδήγησης επειδή λάδωσαν. Ποιος δεν θυμάται τους και καλά “τυφλούς” οδηγούς ταξί; Μπορείτε να εμπιστευτείτε σε μια τέτοια κοινωνία κάποιους να ελέγχουν το ποιοι θα πάρουν όπλο;
Αμ το άλλο; Παρατηρείται πως όποιος έχει ήδη κάποια σχέση με τα όπλα, αρχίζει και σκέφτεται κάπως.. χμμ πώς να το πεις ευγενικά; εξουσιο-μανιστικά. Οι μισοί αστυνόμοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Η εξουσία διαφθείρει και σε κάνει να θες περισσότερη. Φανταστείτε λίγο πως οι μισοί Έλληνες αστυνόμοι ψηφίζουν αυτούς που θέλουν να “καθαρίσει από τα σκουπίδια” η Ελλάδα. Ναι, όταν ο άνθρωπος είναι σκουπίδι, η επόμενη πράξη έχει πλήρως αποποινικοποιηθεί.
Ένα – ας πούμε – δυνατό επιχείρημα είναι πως κάθε ένας μεγάλο αυτο-γενοκτόνος έχει αφοπλίσει πρώτα τη χώρα του, πριν της επιτεθεί. Στάλιν, Ποτ, Χίτλερ, Μάο. Μισή αλήθεια όμως, έτσι; Τουλάχιστον για τον Χίτλερ που μας είπαν δυο πράγματα παραπάνω στο σχολείο, τον ψήφισαν, δεν τα κατάφερε να είναι στην εξουσία με τη βία. Και αυτούς που σκότωσε, τους σκότωσε όχι επειδή δεν είχαν όπλα. Ίσα-ίσα, πιστεύω, αν κάποιος έχει όπλα μπορεί να θεωρηθεί πιο επικίνδυνος από την εκάστοτε κυβέρνηση και να πάρει “χαρτί προτεραιότητας”.
Πολλοί συγκρίνουν την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ με την οπλοκατοχή. Γελοίο. Ένας που έχει πιει μπορεί να προκαλέσει ατύχημα καταλάθος. Μπορεί επίσης να είναι και υπό την επήρεια νεύρων και αν πάρει και το πιστόλι του να αρχίζει να σκοτώνει! Και εφόσον μπορούμε, ας αποτρέψουμε τουλάχιστον το ένα κακό.
Αν το πιστόλι το έχεις για να προστατέψεις την περιουσία σου; Και τι θα γίνει εάν δεν το έχεις στο χέρι σου τη στιγμή που μπαίνει ο κλέφτης στο σπίτι σου; Και τι θα γίνει αν το βρει αυτός πρώτος; Και τέλος πάντων, αν είσαι χριστιανός, θα πρέπει να έχεις ακούσει πως ο Χριστός δίδαξε πως αν ο κλέφτης σου ζητήσει το σακάκι να του δώσεις και το πουκάμισο. (Εύκολος τρόπος να μην χτυπηθεί κανένας από τους δύο σωστά;)
Ε ας τελειώσω με κάτι ωραίο: ό,τι δικαίωμα θες να έχεις, πρέπει να το έχουν και οι γύρω σου. σωστά; Θες να δώσεις το δικαίωμα στην οπλοκατοχή σε οποιονδήποτε μανιακό; Μεταξύ μας: στην Ελλάδα έχουμε μπόλικους αλκοολικούς, τρελούς, εξουσιομανείς και πολλούς που μπορούν να δωροδοκηθούν. Θες να δώσεις το ίδιο δικαίωμα και στους άλλους; παραδέξου το, ένας μανιακός θα χρησιμοποιήσει πολύ πιο εύκολα το πιστόλι από σένα. Αν σκεφτείς μάλιστα πως ίσως δεν ζούνε ανάμεσά μας, αλλά ζούμε ΕΜΕΙΣ ανάμεσά τους..
