“Είσαι το ταίρι μου;”, “Κάπου εκεί έξω είναι το άλλο μου μισό;”, “Πώς θα βρω την αδελφή ψυχή μου;” Θέματα συζήτησης σε παρέες.. σε περίοδο κρίσης (όχι μόνο οικονομικής..) με τις πολυάριθμες εφήμερες σχέσεις να γίνονται τρόπος ζωής. Ίσως να μην είχε μόνο ο Τωβίας προορισμένο έτερον ήμισυ τη Σάρρα (Τωβίας, 6, 18) και ο Αδάμ την Εύα (Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος. Θα του φτιάξω έναν σύντροφο όμοιο με αυτόν. Γέν, 2, 18). Αν μιλήσουν οι αριθμοί, τότε “ναι”, κάπου εκεί έξω θα είναι το έτερον ήμισυ.. (;!) Στατιστικά η αναλογία των φύλων στον παγκόσμιο πληθυσμό είναι σχεδόν 1:1, αντιστοιχούν 101 άνδρες προς 100 γυναίκες (CIAFactBook, 2006).
Αυτοί οι ανθρώπινοι προβληματισμοί μας έχουν κάνει ίσως όλους να αναρωτηθούμε κατά καιρούς, άλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο (εκτός από εκείνους που αποφασίζουν να ζήσουν «χωρίς φύλο» και να αφιερωθούν στο Θεό): Υπάρχει το άτομο που θα μας συμπληρώσει, κι αν ναι, πώς θα το καταλάβουμε; Πολλοί παραβλέπουμε, βέβαια, το γεγονός, ότι για να ξέρουμε τι μας λείπει και να το αναζητήσουμε, θα πρέπει να προσεγγίσουμε πρώτα το “γνώθι σαυτόν”. Έπειτα, όταν κάτι το στέλνει ο Θεός, δεν είναι εύκολο να το αναγνωρίσουμε; Θα είναι φανερό, φυσιολογικό, θα μας γεμίζει και θα μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. Τα υπόλοιπα μήπως είναι μοιρολατρίες; Η σχέση ενός άνδρα με μια γυναίκα στον Χριστιανισμό αντιπαραβάλλεται με τη σχέση του Χριστού με την Εκκλησία (Προς Εφεσίους 5, 20-33). Ο δεσμός είναι ισόβιος (Και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν, Γεν. 2, 24, Εφεσίους 5, 31, ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άμθρωπος μη χωριζέτω. Ματθ. 19, 6), βασίζεται στην αγάπη, την ειλικρίνεια και τον αλληλοσεβασμό και αυτό επιτυγχάνεται μέσω του γάμου.
Αρεστό στα μάτια του Θεού είναι σε μια ανθρώπινη σχέση τα δύο πρόσωπα να αγαπιούνται άνευ όρων, να υπάρχει αίσθημα ερωτικό και όχι απλώς εγωισμός σε βάρος κάποιου από τους δύο (να τον βλέπει απλώς σαρκικά ως αντικείμενο ηδονής ). Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί σε μια εφήμερη σχέση εκτός γάμου ή με σκοπό τον γάμο. Καθώς δεν αφιερώνεται ο ανάλογος χρόνος να γνωρίσει ο ένας τον άλλον (Αδάμ… έγνω Εύαν την γυναίκα αυτού, Γεν. 4, 1, Ματθ. 1, 25), να καλλιεργηθεί σεβασμός και επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι, καλύπτεται απλώς μια βιολογική ανάγκη, χωρίς βαθύτερο νόημα ή σκοπό. Μάλιστα, πολλοί καυχιούνται όταν προσθέτουν ακόμα ένα “κατόρθωμα” στη “λίστα” τους. Και μετά δεν νιώθουν τίποτα.. ένα κενό..
Αν είχαμε υπακούσει στο θέλημα του Θεού ως προς το σεξ, πώς θα ήταν ο κόσμος; Θα υπήρχαν λιγότερα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, λιγότερες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, λιγότερες εκτρώσεις, λιγότερες μόνες μητέρες, ενώ παράλληλα θα δοξάζαμε το Θεό.
Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη για την Journal of Family Psychology, πιο σταθερή και ευτυχισμένη σχέση έχουν τα ζευγάρια που δεν έχουν κάνει σεξ πριν το γάμο. Στην έρευνα συμμετείχαν 2. 000 παντρεμένοι και σύμφωνα με τους ειδικούς ψυχολόγους, τα ζευγάρια δεν είχαν «βιαστεί» στο θέμα του σεξ. Ανέφεραν αυξημένη 20% ικανοποίηση στη σχέση τους, 12% καλύτερη επικοινωνία και 15% καλύτερη ποιότητα σεξ. Η αξία της σεξουαλικής αυτοσυγκράτησης για την μετέπειτα σταθερότητα και ποιότητα της σχέσης και του γάμου, σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται να ισχύει ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο των συντρόφων, τη θρησκεία, τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων που έχουν προηγηθεί και την χρονική διάρκεια της σχέσης πριν το γάμο.
Με το να “κρύβεται” κανείς από τον Θεό σε εφήμερες σχέσεις, απομακρύνεται από Εκείνον, αλλά και από την ομαλή σχέση του με τους υπόλοιπους συνανθρώπους του. Αφήνοντας τα πάθη να κυριαρχήσουν, η προσωπικότητά του φαλκιδεύεται, η ζωή του διαβρώνεται, η καρδιά μαραζώνει, η ψυχή δέχεται πόλεμο (Α’ Πέτρου, 2, 11) και νιώθει χαμένος. Ίσως ο Θεός να έχει προορίσει κάποιον για τον καθέναν. Το αν θα τον δεχτούμε ή όχι καθορίζεται όμως από εμάς. Και στην περίπτωση που τον απορρίψουμε υποκύπτοντας σε πάθη, η επιλογή είναι δική μας. Η πίστη και η προσευχή μπορούν να μας βοηθήσουν να επιλέξουμε σωστά.
Με βρίσκει αντίθετη αυτή η συνθήκη του “ψάχνω για το άλλο μου μισό”. Δεν πιστεύω οτι είμαστε μισά όντα, αλλά ολόκληρα. Όντα “ολόκληρα” με ή δίχως σύντροφο, που προσπαθούμε να γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Ιησού. Και σε αυτό έγκειται και η ομορφιά της σχέσης (και με τον Θεό, αλλά και μεταξύ των συντρόφων) οτι είμαστε “ολόκληροι” και είμαστε μαζί από ελεύθερη επιλογή. Μια συμπόρευση, μια κοινή πορεία προς τον Ουρανό (θα έλεγα εγώ) που αυτό που μας ενώνει είναι η επιλογή της αγάπης και όχι ο φόβος της μοναξιάς ή η ανάγκη.
Υπάρχει και ένα ωραίο βιβλίο που πραγματεύεται αυτή τη σχέση: “Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο” ( https://www.youtube.com/watch?v=_gprGCEZWns )
ωραίο βιντεάκι.
Ναι μεν, δεν είμαστε όντα μισά, αλλά δεν νομίζω πως στόχος είναι η απόδειξη αυτής της ρήσης, αλλά η οπτική στο ποιος κάνει κουμάντο. Η αρθρογραφία της Κωνσταντίνας γυρίζει σε αυτό το θέμα συχνά (με δικά μου λόγια): όταν κάνεις Κύριο της ζωής σου τον Θεό, δεν έχεις να αγχώνεσαι/φοβάσαι για κάτι.
Sofia, δεν τίθεται θέμα συμφωνίας ή διαφωνίας. Καθώς όπως θα παρατήρησες δεν έχω πάρει θέση ως προς το θέμα. Δεν αναφέρω δηλαδή, ότι πιστεύω πως υπάρχει ή δεν υπάρχει το “άλλο μισό”. Αν αναφέρεσαι στους αριθμούς που έγραψα, είναι απάντηση απλώς σε κάποιους κοινούς προβληματισμούς. Στόχος του άρθρου είναι να πραγματευτώ το πώς θα είμαστε αρεστοί στα μάτια τα δικά μας και του Θεού, ως προς το θέμα των σχέσεων.
Φυσικά και ο κάθε άνθρωπος είναι ολοκληρωμένος. Αλλά δε σημαίνει αυτό πως πρέπει αναγκαστικά να ζει μόνος του. Αν θέλει μπορεί να ζήσει και με συντροφιά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πάρει και τους δρόμους να την αναζητά… Και φυσικά θα το επιλέξει το ταίρι του, δεν θα τον εξαναγκάσει κανείς.. (δε μιλάμε για εξαιρέσεις του κανόνα, αλλά σε normal πλαίσιο).
Όμως, υπάρχει και η άποψη ότι όλα υπακούν στο Σχέδιο του Θεού. Άρα μήπως και ο άνθρωπος που θα μας συντροφεύει είναι προορισμένος; Ρίξε μια ματιά αν θέλεις σε σχετικό άρθρο μου για το πεπρωμένο, “Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον;”. Τα υπόλοιπα θέματα που αναφέρονται στο άρθρο, όπως αυτό των εφήμερων σχέσεων χωρίς ουσία και σκοπό, είναι και αυτά στα οποία μένω, και όχι τόσο στο αν υπάρχει ή όχι το “έτερον ήμισυ”.