“Ο Θεος ειναι μεγαλος” – από πού πηγάζει η φράση αυτή;

Ακόμα και σε αστεία βιντεάκια πλέον κυκλοφορεί το γνωστό “Ο Θεός είναι μεγάλος” στα Αραβικά, το οποίο και ακούγεται στα αυτιά μου κάπως σαν “Αλλαχού ακμπάρ”.

Αυτήν τη φράση τη συναντάμε όχι μόνο, όπως συχνά θεωρείται, κατά τη διάρκεια κάποιας επίθεσης αυτοκτονίας τύπου Τζιχάντ, αλλά και σε περιπτώσεις που οι πιστοί του Ισλάμ ψάχνουν μανιωδώς να βρουν επιζώντες μετά από εχθρικά πυρά, ή σε σεισμόπληκτες περιοχές. Είναι μια μορφή προσευχής, κατά την οποία κάποιος είτε επειδή δεν βρίσκει λόγια, ή επειδή θέλει να δηλώσει απλά και μόνο την αφοσίωση και πίστη του στον Αλλάχ, φωνάζει δυνατά πως ο Θεός είναι μεγάλος. Ίσως ακόμα να εκδηλώνεται και ως μια ευχή για Δικαιοσύνη, ή προσευχή ευχαριστίας.

Πολλές φορές νομίζουμε λοιπόν πως αυτή η “απαγορευμένη” προσευχή είναι γέννημα των Αράβων, αφότου υιοθέτησαν το Ισλάμ. Χθες λοιπόν, πρόσεξα πως αυτήν την ίδια προσευχή την είχαν υιοθετήσει οι αρχαίοι Έλληνες της Εφέσου! (πολύ πριν το Ισλάμ δηλαδή).. Ίσως υπάρχει και παλαιότερη αναφορά, απλά δεν την έχω συναντήσει.

Η Έφεσος ήταν ένας ιδιαίτερος προορισμός, καθώς εκτός από μεγάλη πόλη, αποτελούσε και πόλο έλξης θρησκευτικού τουρισμού. Συγκεκριμένα, στην Έφεσο βρισκόταν ο ναός της Αρτέμιδος, και μέσα σε αυτόν το άγαλμά της. Ο ναός θεωρείται ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, και είχε ξεκινήσει να χτίζεται επί της βασιλείας του Κροίσου. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ναούς του αρχαίου κόσμου!

Συγκεκριμένα, στο 19 κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων εξιστορούνται τα εξής:

Ο Απόστολος Παύλος βρίσκεται στην Έφεσο προκαλώντας μεγάλη κοινωνική αναστάτωση. Είχαν αρχίσει να πιστεύουν τόσοι, που κάποια στιγμή, όταν μαζεύτηκαν και έκαψαν τα βιβλία τους αυτοί που παλαιότερα ασχολούνταν με τη μαγία, η αξία των βιβλίων υπολογίστηκε σε 50.000 ασημένια νομίσματα.

Οι Εφέσιοι τεχνίτες έφτιαχναν (φαντάζομαι μικρούς) ναούς – κάτι ανάμεσα σε σουβενίρ και φυλαχτό – και κέρδιζαν από το εμπόριό τους. Βλέποντας, λοιπόν, πως η διδασκαλία του αποστόλου Παύλου τούς προξενεί οικονομική ζημιά στην εργασία τους, ή ίσως και από θρησκευτικό ζήλο, κατηγόρησαν τον Παύλο ότι πείθει τον κόσμο πως τα αγάλματα καθώς κατασκευάζονται με τα χέρια (ανθρώπων) δεν είναι θεοί, και πως αυτό μειώνει τη θεά Αρτέμιδα.

Τότε άρχισαν να φωνάζουν όλοι μαζί μέσα στο τεράστιο θέατρο της Εφέσου: “Μεγάλη η Άρτεμις των Εφεσίων” επί δύο ώρες..

Το σημαντικό του όλου θέματος ίσως δεν είναι μόνο να βρούμε ποιος λαός βρήκε καταφύγιο σε μια τέτοια φράση, αλλά στον τρόπο που αντιμετώπιζαν τέτοια θέματα οι πρώτοι χριστιανοί. Ποτέ τους δεν άρχισαν να φωνάζουν πιο δυνατά από τους άλλους: “Η Άρτεμις δεν υπάρχει”, αλλά όταν ησύχαζαν οι φωνές, τότε μόνο έπαιρναν τον λόγο, και με λογικά επιχειρήματα εξηγούσαν στον κόσμο την άποψή τους. Βέβαια, εκείνη την εποχή, συχνά συμμαρτυρούσε και ο Θεός, ο οποίος ενεργούσε με θαύματα για να επιβεβαιώσει τη διδασκαλία τους.

Σήμερα, όταν κάποιοι φωνάζουν πως ο Θεός είναι μεγάλος και σκοτώνουν αθώους, ή σήμερα που κάποιοι φωνάζουν “στο όνομα της Δημοκρατίας” θα σας βομβαρδίσουμε, οι χριστιανοί ποια θέση πρέπει να πάρουν; Για να πείσουμε κάποιον για το εάν ο Θεός είναι μεγάλος, δεν χρειάζεται να το φωνάζουμε – χρειάζονται λογικά επιχειρήματα από μεριάς μας και ζωντανές αποδείξεις, κυρίως με τη ζωή μας. Για το τι θα κάνει ο Θεός (π.χ. θαύματα) είναι άλλου ζήτημα, όχι δικό μας. Το ότι κάποιοι χριστιανοί ζούμε στη Δύση, ας μην μας κάνει να νομίζουμε πως πρέπει να ταυτιζόμαστε με τις αποφάσεις της.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *