Οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με τη γλυκύτητα διάφορων κατοικίδιων. Συνήθως τα προσφωνούμε με συμπάθεια και εκτείνουμε το χέρι μας σε κάλεσμα να έρθουν κοντά μας. Πόσο όμορφο είναι όταν πλησιάζουν και αφήνονται στο χάδι μας! Όταν ,δε, δείχνουν να το απολαμβάνουν και προσφέρονται να παίξουν μαζί μας γεμίζουμε ιδιαίτερη χαρά. Υπάρχουν βέβαια και οι φορές όπου τα συμπαθή ζωάκια βλέπουν το απλωμένο χέρι και προτιμούν να το αποδοκιμάσουν και να γυρίσουν τη πλάτη. Εμείς τότε στέκουμε για μερικά δευτερόλεπτα ακίνητοι και με το χέρι μετέωρο , απογοητευμένοι που η αγάπη μας δεν βρήκε αντικείμενο διοχέτευσης.Με αυτό το απλό καθημερινό παράδειγμα θέλω να σας θυμίσω ότι και ο Θεός απλώνει το χέρι Του και καλεί να πάμε κοντά Του. Αν και καλό παράδειγμα για να δούμε τη γενική εικόνα δεν καταφέρνει να αναδείξει τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την σχέση “κάλεσμα-ανταπόκριση” ανάμεσα σε Θεό και άνθρωπο. Πρόσφατα άκουσα μια έκφραση που μου έκανε εντύπωση αρχικά αλλά βλέπω πως ταιριάζει όλο και περισσότερο στην περίπτωση αυτή: “Πρέπει να είσαι ερωτευμένος με τον Θεό!”. Πριν βιαστείτε να γελάσετε θέλω να εξετάσουμε αυτή την περίπτωση.Όταν είσαι ερωτευμένος δεν σκέφτεσαι απλά κάποιον πολλές φορές. Όλες οι υποχρεώσεις της ημέρας αποτελούν μικρά διαλείμματα της συνεχούς σκέψης που έχει θρονιαστεί σε βαθμό εμμονής στο μυαλό σου. Στη θέα του προσώπου και στο άκουσμα της φωνής πλημμυρίζεις χαρά και σχηματίζεις αυτόματα ένα χαμόγελο που δεν ελέγχεις , το οποίο κρατάει ακόμα και όταν απομακρυνθείτε και νιώθεις να σε φωτίζει ολοκληρωτικά. Απολαμβάνεις κάθε στιγμή που περνάτε μαζί, είναι για ‘σένα πολύτιμη και τη φυλάς προσεκτικά με κάθε λεπτομέρεια στη θύμησή σου ώστε να είναι πιο ζωντανή όταν την ξαναεπισκεφθείς . Ποθείς να ξαναβρεθείτε και να ακούσεις με προσοχή όσα έχει να σου πει. Στην παρουσία αυτού που αγαπάς η λογική σταματάει και ενώ οι αντιδράσεις σου μοιάζουν με μικρού παιδιού, ξέρεις πως αυτό που κρύβεις μέσα σου είναι πολύ σοβαρό και κάνεις σχέδια για το πως θα σας βρει το μέλλον. Δεν υπάρχουν πλέον προσωπικά θέλω και στόχοι, η επιθυμία σου είναι μία. Έχεις πάθος και η καρδιά σου φλέγεται. Αναλογιστείτε λοιπόν η αγάπη μας για τον Θεό να είχε αυτό τον πόθο και τη λαχτάρα για το πρόσωπό Tου.

Κρατώντας αυτή τη σκέψη στο μυαλό μας θέλω να αντιστρέψουμε την κατεύθυνση της αγάπης στο παράδειγμα. Θα το κάνουμε αυτό γιατί στη σχέση μας με το Θεό υπάρχει ήδη η τέλεια αγάπη του προς εμάς. Τόσο βαθιά και άνευ όρων που δεν περίμενε τη δική μας ανταπόκριση αλλά έγινε θυσία σωτηρίας για χάρη μας. Ενώ λοιπόν έχουμε αποστραφεί από Αυτόν, με τη θυσία Του αυτή, παρουσιάζει σε μας το μεγαλείο της δικής Του αγάπης , απλώνει το χέρι και καλεί να πάμε προς Αυτόν. Φανταστείτε τη στιγμή που εσείς θα κάνατε αυτό το κάλεσμα προς αυτόν που αγαπάτε! Τι αγωνία και προσμονή για την απάντηση! Τι λαχτάρα για αποδοχή! Όπως θα θέλαμε να φωνάξουμε εμείς έτσι θέλει και ο Κύριος να μας πει: ‘Έχεις καταλάβει πόσο σε αγαπάω?! Θα έδινα /Έδωσα τη ζωή μου για σένα!!’ Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως κάποιος έχει κατανοήσει την ουσία του ευαγγελίου αν δεν έχει μείνει έστω μία φορά εκστατικός μπροστά στο “διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο….”(Ιωάννης: γ,16) Το “τόσον” είναι ποσοτικός προσδιορισμός για την αγάπη του Θεού αλλά πως να προσδιορίσεις το άπειρο!; Κανένας από όσους ήρθαν αντιμέτωποι με αυτή την αγάπη και την δέχθηκαν δεν έμεινε ίδιος.

Είναι φανερή όμως στα μάτια του Θεού αυτή η αποδοχή; Πόσες φορές πιάνω τον εαυτό μου να βαριέμαι να πάω στην εκκλησία, να ξεχνάω να διαβάσω το Λόγο του, να του αφιερώνω λίγα λεπτά που περισσεύουν στο τέλος της μέρας και όταν προσεύχομαι ο νους μου να χάνεται σε άλλες σκέψεις. Πόση λύπη θα παίρναμε αν το άτομο που αγαπούσαμε με όλη μας την καρδιά δεν ήθελε να μας μιλήσει ή βαριόταν να μας δει. Να ξεκινά η ημέρα και να μη σας λέει: «Θέλω να αφιερώσω τη μέρα σε εσένα και να περάσουμε κάθε στιγμή μαζί».Να έφευγε για να περάσει καλά μόνος του και όταν σας θυμόταν για λίγα λεπτά πριν κοιμηθεί να απαριθμούσε μια λίστα με προβλήματα στα οποία έπρεπε να βρείτε λύση και μάλιστα χωρίς να περιμένει να ακούσει τη λύση! Τις ίδιες επιλογές έχουμε στη σχέση μας με το Θεό. Στην πρώτη περίπτωση όμως Του ανοίγουμε την πόρτα να δράσει μέσα στη ζωή μας ενώ στην άλλη δεν του αφήνουμε περιθώριο να κινηθεί. Αν δείξουμε τη δική μας αγάπη στο Θεό έχουμε λύσει τα χέρια Του για να κάνει θαυμάσια πράγματα στη ζωή μας.

Ένας από τους αγαπημένους μου ποιητές, ο Τάσος Λειβαδίτης, έχει γράψει :