Πολλές φορές έχω ακούσει από διάφορους να ισχυρίζονται ότι ο Θεός τους έδειξε με έναν απίστευτα ρομαντικό τρόπο το ταίρι τους. Αυτό κατευθείαν μου δημιούργησε ένα ψυχολογικό άγχος που λέει: εμένα ο Θεός θα μου το αποκαλύψει, ή θα κάνω μόνος μου το μεγάλο… λάθος;

Το θέμα όμως δεν σταματάει εκεί. Τι δουλειά θα κάνω; Να πάω εξωτερικό; Τι να ψηφίσω; και τώρα τι φοράνε; και τι θέλει ο Θεός να κάνω με αυτό το πρόβλημα, κ.ο.κ.

Κάποιοι μπορεί να βαφτίζουν αυτό το πράγμα “ειδικό θέλημα του Θεού”. Ότι δηλαδή το γενικό θέλημα του Θεού είναι να τον αγαπάς, ενώ το ειδικό είναι να σου δείξει τι ακριβώς θέλει να κάνεις για Αυτόν. Έτσι, διάφορα παραδείγματα από την Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιούνται όπου άγγελοι, προφήτες ακόμα και ζωντανά θαύματα γίνονται μπροστά στα μάτια των πιστών, όπου τους ζητάει ο Θεός διάφορα πράγματα. Είναι σημαντικό όμως να ξεχωρίσει κανείς τα εξής δύο σημεία:

1) Οι περιπτώσεις αυτές είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας
2) Όταν θέλει ο Θεός να δώσει τέτοιου είδους απαντήσεις, το κάνει ξεκάθαρα, όχι θαμπά και με γρίφους. Ούτε περιμένει να πας εσύ σε Αυτόν… ξέρει τον δρόμο να σε βρει

Το θέλημα του Θεού για μας είναι το εξής: να χαιρόμαστε πάντα, συνεχώς να προσευχόμαστε, και να ευχαριστούμε τον Θεό για τα πάντα. Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ο Θεός μας θέλει χαρούμενος, προσευχόμενους και γεμάτους ευχαριστία. Για όλα τα υπόλοιπα, μας έχει χαρίσει ένα απίστευτο τρόπο να παίρνουμε αποφάσεις. Μας έχει κάνει κατ’ είκόνα Του, οπότε μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί, να ζυγίζουμε τα πράγματα, να τα φιλτράρουμε και να αποφασίζουμε. Ο σκύλος μου π.χ. αποφασίζει με βάση τις μυρωδιές, τα γαβγίσματα, τις βιολογικές του ανάγκες. Εμείς όμως, μπορούμε να αποφασίσουμε με βάση το καλό του διπλανού μας! όχι μόνο πώς θα περάσουμε εμείς καλά..

Είναι ίσως η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε όλοι Δαυίδ, ή Μωυσής ή Παύλος.. Αν είμαστε, ο Θεός ξέρει πώς να έρθει να μας πει τι θέλει να κάνουμε. Ως τότε, ας συγκεντρωθούμε στον τρόπο που μας ζήτησε να ζούμε. Ειρηνικά, απλά, χαρούμενα, γεμάτοι από πίστη και αφιέρωση σε καλά έργα που θα τιμούν τον Θεό και όχι εμάς. Το σημαντικό στη ζωή μας τελικά δεν είναι ποιον θα παντρευτούμε ή τι δουλειά θα κάνουμε, αλλά ποιοι πραγματικά θα είμαστε όσο ζούμε. Πώς θα συμπεριφερθούμε στα δύσκολα αλλά και στα εύκολα.

Επιστροφή λοιπόν στα βασικά! τέρμα στο άγχος, ας γίνουμε ώριμοι, να ξέρουμε γιατί αποφασίζουμε κάθε τι, και να μην τα ρίχνουμε σε συμπτώσεις που ίσως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ευγενείς πόθοι. πλιζ!