Ο μυθος της Χριστιανικης μουσικης

Η μουσική είναι η τέχνη των προφητών και δώρο από το Θεό.
Μαρτίνος Λούθηρος

Τη τελευταία φορά σας άφησα με τον εξής προβληματισμό: Τι γίνεται αν ο πιστός ακούει και ‘κοσμική’ μουσική; Ένας ευσεβής Χριστιανός δεν θα έπρεπε να ακούει μόνο ‘Χριστιανική’ μουσική; Ποιο είναι το κριτήριο μας στο να χαρακτηρίσουμε την τάδε μουσική ‘κοσμική’ και την τάδε ‘Χριστιανική’; Μήπως όλη αυτή η φασαρία είναι απλά στο μυαλό μας και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα ζήτημα διαχωρισμού;’

Αυτό το άρθρο είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο άρθρο μου με θέμα ‘Heavy Metal και Χριστιανική πίστη’ αλλά μπορεί να σταθεί και από μόνο του. Θεώρησα απαραίτητο πριν συνεχίσω με το Metal να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα και για αυτό το λόγο αυτή τη φορά θα εξερευνήσουμε το μύθο της Χριστιανικής μουσικής.

Μου αρέσει πάρα πολύ το πώς ο Τόλκιν στο Ainulindalë γράφει ότι ο Έρου δημιούργησε τον κόσμο μέσω του τραγουδιού, και όλος τυχαίος πριν λίγο καιρό διάβασα σε ένα βιβλίο του Leonard Sweet ότι μια καλύτερη μετάφραση της φράσης ‘Ο Θεός είπε…’ στη Γένεση είναι ‘Ο Θεός τραγούδησε…’, και δε νομίζω να ήταν κάποιο ‘Χριστιανικό’ τραγούδι.

Προσωπικά, πιστεύω βαθιά ότι η μουσική από μόνη της είναι απλά αυτό που είναι… μουσική. Το μόνο διαχωρισμό που μπορούμε να κάνουμε είναι στο στυλ Metal, Rock, λαϊκό, pop κ.α. Η μουσική δεν έχει θρησκεία, δεν υπάρχει χριστιανική και κοσμική μουσική.

Ο απόστολος Παύλος έγραψε: ‘Ξέρω καλά, κι ο Κύριος Ιησούς μού δίνει τη βεβαιότητα, πως δεν υπάρχει τίποτε από μόνο του ακάθαρτο’ (Ρωμ 14:14), και ‘Καθετί που δημιούργησε ο Θεός είναι καλό, και τίποτα δεν είναι απαγορευμένο, όταν το χρησιμοποιούμε ευχαριστώντας το Θεό. Γιατί εξαγιάζεται με το λόγο του Θεού και με την προσευχή’ (1Τιμ 4:4). Γιατί αυτό να μη μπορεί να ισχύσει και για τη μουσική; Η μουσική, θα πει κάποιος, είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Ο άνθρωπος, λέω εγώ, ως το μοναδικό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση δημιούργημα του Θεού, Τον κάνει ηθικό αυτουργό της δημιουργία της μουσικής.

Τα πρώτα τραγούδια που γράφτηκαν από μέλη του Στρατού της Σωτηρίας στην ουσία ήταν διασκευές τραγουδιών που παιζόταν στα διάφορα μπαρ της εποχής με αλλαγμένους τους στίχους ώστε να συμβαδίζουν με το μήνυμα της σωτηρίας που κήρυτταν. Μάλιστα όταν κάποιοι κατέκριναν τον William Booth ότι η μουσική του Στρατού της Σωτηρίας είναι κοσμική είπε το εξής: ‘Η κοσμική μουσική μου λέτε ότι ανήκει στο Διάβολο. Αλήθεια; Λοιπόν, αν όντως του ανήκει θα του τη κλέψω, γιατί δεν έχει καμία αξίωση ούτε σε μία νότα από τις εφτά’.

Στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης διαβάζουμε ότι, ενώ όλα δημιουργήθηκαν ‘καλά’, μέσω της ανυπακοής του ανθρώπου ο κόσμος μολύνθηκε από την αμαρτία, με αποτέλεσμα να χαθεί η Θεϊκή αρμονία της δημιουργίας. Η μουσική δεν θα μπορούσε να μείνει ανέγγιχτη.
Πιστεύω πως τα λόγια του θείου Bill (Booth) αποτελούν μια πολεμική κραυγή ενάντια στην αμαρτωλότητα της μουσικής. Ο Ιησούς ήρθε να πάρει πίσω ότι από την αρχή ανήκε στο Θεό και εμείς καλεστήκαμε να τον ακολουθήσουμε σε αυτή τη μάχη. Αντί να προσπαθούμε να προστατεύσομεν τη Χριστιανική νεολαία με τη ψευδαίσθηση των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα σε ‘Χριστιανική’ και ‘κοσμική’ μουσική θα έπρεπε να διακηρύττουμε ότι τα πάντα δημιουργηθήκαν από το Θεό και είναι άγια και ευλογημένα. Ο όρος κοσμική μουσική δεν υφίσταται. Ο Διάβολος μόλυνε αυτό που αρχικά ήταν όμορφο και ο ρόλος μας είναι να του πάρουμε πίσω. Αυτό ο Λούθηρος το ονόμασε το μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου μετά την Αγία Γραφή.

Ο φόβος και ο τρόμος κάθε μοντέρνου Χριστιανόπουλου είναι μη τυχόν και η αγαπημένη του ‘Χριστιανική’ μπάντα ‘ξεπουληθεί’ και ξεκινήσει να γράφει τραγούδια που δεν είναι ‘Χριστιανικά’. Κάτι σαν την παράνοια που μας είχε πιάσει όταν οι Metallica κυκλοφόρησαν το Load και στο καπάκι το ReLoad και σαν μην έφτανε αυτό κούρεψαν και τα μαλλιά τους!!! Εσχάτη προδοσία!!! ‘Έπρεπε να εκτελεστούν προς παραδειγματισμόν!!!

Πέρα από τη πλάκα τώρα ο Jon Foreman ,τραγουδιστής των Switchfoot, έκανε ένα από τα καλύτερα σχόλια ever: ”Ο Lewis ή ο Tolkien αναφέρουν πουθενά τον Ιησού στα βιβλία φαντασίας τους; Οι σονάτες του Μπαχ είναι Χριστιανικές; Τι είναι πιο Θεάρεστο, να ταΐζεις τους φτωχούς, η επιπλοποιία, να καθαρίζεις μπάνια ή να ζωγραφίζεις ένα ηλιοβασίλεμα; Στην εποχή μας μέσα στο μυαλό όλων μας υπάρχει σχίσμα ανάμεσα στο ιερό και το κοσμικό. Η άποψη ότι ένας Ποιμένας είναι πιο Χριστιανός από το προπονητή της ομάδας βόλεϊ κορασίδων είναι εσφαλμένη και αιρετική. Η στάση ότι ο οδηγός λατρείας είναι πιο πνευματικός από έναν συντηρητή είναι υποτιμητική και εσφαλμένη. […] Κανένα από τα τραγούδια μου δεν έχει αναγεννηθεί, και βάση αυτού ο όρος Χριστιανική μουσική δεν υφίσταται. Ο Χριστός δεν ήρθε να πεθάνει για τα τραγούδια μου αλλά για εμένα. Τα τραγούδια μου είναι κομμάτι της ζωής μου. Το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω μέσω της Αγίας Γραφής είναι ότι το Θεό τον ενδιαφέρει πιο πολύ το πως φέρομαι στους φτωχούς και τους βασανισμένους από τις προσωπικές αντωνυμίες που χρησιμοποιώ όταν τραγουδάω. […] Βλέπεις, ένα τραγούδι που περιέχει τις λέξεις Ιησούς Χριστός δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο ‘Χριστιανικό’ από ένα ορχηστρικό”.
Την ώρα που μετέφραζα τα παραπάνω θυμήθηκα ότι κάθε φορά που ακούω το ‘Τι άλλο φοβάσαι των Active Member (surpise!! οι μεταλλάδες ακούμε και άλλα είδη μουσικής!) μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Αποστόλου Παύλου στην πρώτη επιστολή προς Κορινθίους 9:19-23

Παρόλα αυτά δεν πιστεύω ότι είναι εντάξει ένας Χριστιανός να ακούει όλα τα συγκροτήματα. Οι Slipknot έγραψαν κάποιες από τις κορυφαίες metal συνθέσεις, από την άλλη στιχουργικά στέκονται εντελώς αντίθετα από τις αξίες μου σε αυτή τη ζωή – όχι πάντα αλλά τις περισσότερες φορές. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν θα οδηγήσει τα βήματα σου σε μια αναρχο-Pank συναυλία σε κάποια κατάληψη ή σε ένα μπουζουξίδικό αν αυτό μπορεί να επεκτείνει τα σύνορα της βασιλείας Του. Αν κανείς αναρωτιέται πως είναι δυνατόν ο Θεός να σου ζητήσει να κάνεις τέτοιο, η απάντηση μου είναι το Storm the Gates of Hell των Demon Hunter.

Θυμάμαι μια φορά στο Facebook σε ένα τραγούδι του Νίκου Πολίτη (ο Νίκος είναι γνωστός για τις Χριστιανολαϊκές μελωδίες του) κάποιος έθεσε το ερώτημα αν πιστεύουμε ότι τέτοιες μουσικές θα ακουστούν στη Τράπεζα του Κυρίου; Αν έχεις ακούσει ποτέ σου τέτοιες ερωτήσεις real time ξέρεις και το τόνο της καταδίκης στη φωνή του ερωτούντος. Από τη μεριά μου δεν μπόρεσα να αντισταθώ να μην ανταποκριθώ με το αυτονόητο: Και εσύ που ξέρεις τι μουσικές θα ακούγονται εκεί πέρα; Η Αγία Γραφή δεν έχει ούτε μισό σχόλιο πάνω σε αυτό και παίρνοντας τόσο σταθερή θέση βάζεις λόγια στο στόμα του Θεού.

Έχω ακούσει πάνω από μία φορά είτε σαν σχόλιο πάνω στη αξία της Χριστιανικής υμνωδίας είτε ως μαρτυρία όρασης/ονείρου ότι την ώρα που οι πιστοί τραγουδούν στον Θεό/Ιησού η υμνωδία ‘ανεβαίνει’ στον ουρανό και οι άγγελοι μαζεύονται να θαυμάσουν. Προσωπικά μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι οι άγγελοι δεν μαζεύονται να θαυμάσουν το Wish You You Were Here των Pink Floyd, το Bohemian Rhapsody των Queen ή τον Πεχλιβάνη του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Μουσικές που δημιουργήθηκαν από ανθρώπους πλασμένους κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του πιο καταπληκτικού Πατέρα όλων των εποχών.

Αυτά για σήμερα.

Σας αφήνω με ένα από τα αγαπημένα οικογενειακα μας τραγούδια.

I’m dying inside (knowing it’s my fault)
Crying with my (fist against the wall)
Can’t get away
I swear I’m gonna break
I’m paralyzed, I need you now

Bilbo

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *