Ο Μωυσής της Σόουλ

O 64-χρονος τραγουδιστής της σόουλ Charles Bradley μιλάει για το ταξίδι του μέσα από την έρημο.

Όταν ο 64-χρονος τραγουδιστής της σόουλ Charles Bradley μιλάει για την κυκλοφορία του ντεμπούτου του το 2011, αναπολεί μια συνομιλία με τη μητέρα του. “Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε, ‘Γιε μου, Πιστεύεις στο Μωυσή; Και είπα ‘Ναι πιστεύω.’ ‘Ο Μωυσής ήταν ένας γέρος προτού βρει ποιος πραγματικά ήταν.’ Και τώρα από εκεί ξεκινάει η ιστορία μου.”

Στην ηλικία των 13, η αδελφή του Bradley τον πήρε για να δει τον James Brown στο Apollo Theater στο Χάρλεμ. Το όνειρο της ζωής του άλλαξε για πάντα. “[Σαν παιδί,] αυτό που μου άρεσε ήταν η ελαιογραφία. Πάντα πίστευα ότι ήταν αυτό που θα κατέληγα να κάνω, αλλά τότε είδα τον James Brown, και αναποδογύρισε όλο το πράγμα.”

Αλλά η αλλαγή πήρε πολύ καιρό. Ως νεαρός έφηβος, ο Bradley το έσκασε από το σπίτι. Έζησε στους δρόμους και στα αυτοκίνητα στα υπόγεια δύο χρόνια. Η πρώτη του μπάντα διαλύθηκε όταν τα μέλη του στρατολογήθηκαν για τον Πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Bradley τελικά μετακόμισε Δυτικά, κάνοντας ωτοστόπ σε όλη τη χώρα για να ζήσει και να εργαστεί στο Σιάτλ, τον Καναδά, την Αλάσκα, και την Καλιφόρνια, κάνοντας δουλειές του ποδαριού ως ξυλουργός, υδραυλικός, και μάγειρας για πάνω από 20 χρόνια αρχίζοντας παράλληλα να παίζει σε μικρά shows club τα βράδια.

Το 1996, περισσότερα από 30 χρόνια ύστερα από τη συνάντησή του με τον Brown, η μητέρα του τον κάλεσε πίσω στο Μπρούκλιν, όπου άρχισε να ετεροαπασχολείται ως υποδυόμενος τον James Brown γνωστός ως “Black Velvet.” Ήταν επίσης στο Μπρούκλιν όπου έγινε μάρτυρας της μεγαλύτερης τραγωδίας της ζωής του, ξυπνώντας στη μέση της νύχτας για να βρει τον αδελφό του πυροβολημένο θανάσιμα στο κεφάλι. “Ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που μίλησε στον αδελφό μου και κράτησε τον αδελφό μου. Αυτό είναι το πιο οδυνηρό πράγμα που μπορείτε ποτέ να αντιμετωπίσετε.”

Το 2003, ο Bradley ανακαλύφθηκε από τον παραγωγό αναβίωσης της σόουλ Gabriel Roth, ο οποίος έχει σχεδιάσει ηχογραφήσεις από τον Al Green, Booker T. Jones, και τη μακαρίτισσα Amy Winehouse. Η φίρμα του Roth Records Daptone διανέμει αστίλβωτη, παλιάς σχολής σόουλ που θα μπορούσε να έρχεται κατ’ ευθείαν από τη δεκαετία του 1960, και το ντεμπούτο του Bradley με τίτλο, No Time for Dreaming, συνδυάζει την ανοιχτόκαρδη σόουλ του Brown με ένθερμα γκόσπελ και την κοινωνική συναίσθηση ​​του Marvin Gaye. Το No Time for Dreaming χαρακτηρίστηκε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2011 από το Billboard, Paste, και MOJO. Ο Bradley είχε πραγματοποιήσει επιτέλους το παιδικό του όνειρο.

Αγκαλιάζοντας τους οπαδούς

Η ιστορία του Charles Bradley έχει ευρέως ειπωθεί, και το θέλει με αυτό τον τρόπο. “Θέλω ο κόσμος να γνωρίζει όχι μόνο τον καλλιτέχνη, αλλά εμένα ως άτομο. Αυτό είναι ένα όμορφο πράγμα. Απλά φανταστείτε με να έρχομαι σπίτι σας, και να μη με ξέρετε, να με ξέρετε μόνο ως μουσικό. Αλλά ποιος είναι αυτός ο τύπος, εκτός από μουσικός; Σας αφήνω να γνωρίσετε ποιος είμαι και να ανεβείτε στη σκηνή και να τραγουδήσετε τους στίχους της ιστορίας της ζωής μου. Τί μεγαλύτερο δώρο μπορώ να σας κάνω;”

Η πίστη του Bradley είναι ολοφάνερη στη σκηνή και στον ίδιο. “Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν περάσει ό,τι έχω περάσει εγώ, και δεν θα μπορούσα να τα περάσω αυτά δίχως την πίστη μου στο Θεό. Πιστεύω στην υπόσχεση του Ιησού όταν λέει ‘Μακάριοι οι πραείς,ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.’ Κρατώ το Θεό στο λόγο του.

“Δεν ήξερα ότι ο Θεός επρόκειτο να κάνει κάτι μέσω της μουσικής, αλλά ξέρω ότι γνωρίζει ότι λατρεύω τη μουσική, και ξέρω ότι μου έδωσε αυτά τα δώρα. Γνώριζε ότι θα έκανα σπουδαία πράγματα με αυτό και θα αγαπούσα τους άλλους μέσω αυτού.”

Πράγματι κάνει. Η ενέργεια που ο Bradley βγάζει σε κάθε ζωντανή εμφάνιση έχει γίνει ένα είδος σύγχρονου μύθου. Παιχνιδιάρικα με το παρατσούκλι “The Screaming Eagle of Soul” για τις σαν-του-πουλιού χορευτικές του κινήσεις και τους vocal βρυχηθμούς που στραμπουλίζουν τη σόουλ, ο Bradley δίνει κηρυγματάκια αγάπης και χάρης σε κάθε μία από τις παραστάσεις του και τελειώνει κάθε παράσταση βγαίνοντας έξω στο πλήθος και αγκαλιάζοντας τους φαν. “Ελπίζω να παίρνουν την αγάπη μου, να ακούν τους στίχους μου, και ελπίζω ότι θα βοηθήσει τη ζωή τους. Πολλοί άνθρωποι εκεί έξω είναι πληγωμένοι· δεν ξέρουν σε ποιον να πάνε. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν στο Θεό με τον τρόπο που εγώ το κάνω. Ελπίζω ότι ο καθένας εκεί έξω που ακούει, ακούει τους πόνους μου, τις δοκιμασίες μου, και τις ταλαιπωρίες και ξέρω ότι υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς, επίσης.”

Η ιστορία του καταγράφηκε στο ντοκιμαντέρ Charles Bradley: Soul of America, τώρα προβάλλεται εκ περιτροπής στο καλωδιακό κανάλι EPIX. Αλλά ο Bradley δεν έχει δει το όλο πράγμα. Αναβιώνοντας ορισμένες στιγμές στη ζωή του πονάει πάρα πολύ. “Όταν ζεις μια ζωή, δεν βλέπεις τι περνάς…. Τώρα πήγαν και το έβαλαν σε μια ταινία και μπορώ πραγματικά να κοιτάξω τη ζωή μου και αυτό που πέρασα. Πω πω, αυτό είναι πολύ μεγάλο πράγμα.”

Στο δεύτερο άλμπουμ του, Victim of Love, ο Bradley κινείται πέρα ​​λέγοντας τη δική του ιστορία για τη διάδοση του μηνύματος της ελπίδας και της χάρης σε άλλους. Το Victim of Love ακολουθεί ένα κομμάτι αφηγήματος, καθώς ο Charles ξεκινά το άλμπουμ τραγουδώντας χαρούμενα γαλανόματη σόουλ στο “Strictly Reserved for You,” στο “You Put a Flame On It,” και το “Victim of Love,” προτού χτυπήσει τη βαθιά ψυχεδελική καταιγίδα του “Confusion” και του “Where Do We Go From Here,” επικρίνοντας την απληστία και τη διαφθορά που παγιδεύουν αυτόν τον κόσμο. Αλλά τότε έρχεται το γκόσπελ τραγούδι “Crying in The Chapel,” πριν από το κλείσιμο του άλμπουμ και τη βασική δήλωση, στο “Through The Storm.” Εδώ, ο Bradley βρίσκει τον εαυτό του στην άλλη πλευρά των κακουχιών, ευχαριστώντας το Θεό, τους φίλους, και τους φαν για την ευσπλαχνία τους και μετατρέποντάς τον σε ένα πραγματικό θύμα της αγάπης. “Όταν ο κόσμος σού δίνει αγάπη,” τραγουδάει, “Απελευθερώνει την ψυχή σου.”

Ο Bradley έχει φτάσει τη μουσική γη της επαγγελίας, και θέλει να φέρει τους υπόλοιπους από εμάς μαζί του. Η νέα φήμη του είναι χτισμένη σε ένα σπάνιο βάθος και διάρκεια αφοσίωσης. Ίσως αυτό είναι που κάνει τη μουσική του τόσο αναζωογονητική. “Δεν πετάω τη ζωή μου, προσπαθώ να υπηρετήσω με τη ζωή μου. Προσπαθώ να δώσω με τη ζωή μου. Να δώσω θετικά. Χρησιμοποιώ τη δύναμή μου, την αγάπη μου, όλα μου για να κρατήσω τον εαυτό μου δυνατό έτσι ώστε όταν ήλπιζα και προσευχόμουν ότι θα είχα μια ευκαιρία, να μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω.”

Πηγή

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *