Μοιάζει μακρινό, αλλά νομίζω έτσι μόνο μπορεί σήμερα να χτιστεί μία σταθερή, δυνατή και έξυπνη κοινωνία – επενδύοντας στη δημιουργικότητα.
Σε πολλές χώρες, ακόμα και σήμερα, για κάποιον παράξενο και άγνωστο λόγο πιστεύουν πως οι αρχαίοι ήταν και σημαντικότεροι / σοφότεροι / εξυπνότεροι των νέων. Η άποψη αυτή όμως είναι τόσο προβληματική όσο και λάθος.
Σήμερα αν ρωτήσεις κάποιον: Πώς ονειρεύεται την κοινωνία την ιδεατή, το πιο πιθανό είναι πως δεν θα έχει κάτι προετοιμασμένο να σου πει. Γιατί; Γιατί δεν τον απασχολεί. Εφ’ όσον η ιδιωτική του ζωή δεν απειλείται, γιατί να μπει στον κόπο να δει τι μπορεί να ζητήσει και τι μπορεί να προσφέρει; Αυτά είναι για τους πολιτικούς, ή καλύτερα για τους αρχηγούς κομμάτων ή καλύτερα για τις οικονομίες που μας επιβάλλουν πολιτικές.. Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να σκέφτεται έτσι, γίνεται αυτό που στα αρχαία ελληνικά και στα σύγχρονα αγγλικά ονομάζουν “ιδιώτης” – idiot. Όταν σε απασχολεί μόνο ο εαυτός σου τότε δημιουργείς και αποτελείς μία οπισθέλκουσα δύναμη στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Δεν είναι λυμένα όλα. Το τι είπε κάποτε ο Πλάτωνας και το τι υποστηρίζει ο κάθε αρχηγός πολιτικού κόμματος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μίζερες μικρογραφίες του τι μπορεί να σκεφτεί σήμερα ο κάθε πολίτης. Αυτό όμως είναι αδύνατο να γίνει όταν νομίζουμε πως ο ρόλος μας σαν πολίτες και σαν άνθρωποι περιορίζεται στο να δουλεύουμε και να ψηφίζουμε ανθρώπους να μας αντιπροσωπεύουν.
Η αρχή της Αγίας Γραφής, το ξεκίνημα της Γένεσης δίνει 2 σημαντικά σημεία που μας εξηγούν πολλά για το ποιοι είμαστε:
1. Ο Θεός είναι απίστευτα δημιουργικός και το να δημιουργεί είναι τόσο φυσικό σε αυτόν, που όσο το κάνει το ευχαριστιέται και χαίρεται με αυτά που φτιάχνει.
2. Ο Θεός φτιάχνει ένα πλάσμα το οποίο να του μοιάζει.
Πολλοί έχουν να πουν πολλά για το τι σημαίνει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Εγώ δεν τα ξέρω αυτά και δεν θα είμαι ποτέ σίγουρος για όλες τις λεπτομέρειες. Εικόνα του Θεού για μένα είναι ότι είμαστε κοινωνικοί και δημιουργικοί. Άλλωστε αυτή ήταν και η μία από τις εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή: “Μην είσαι ρομπότ” ή αλλιώς “να τιμάς την ημέρα του Σαββάτου”.
Μην γίνεσαι δούλος των υποχρεώσεών σου. Αν αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, θα θες να μπορείς να έχεις χρόνο να απολαύσεις τη σοφία του μέσα στην πλάση και μέσα από την Αγία Γραφή, την προσευχή και μέσα από την κοινωνία των φίλων σου. Αν αγαπάς τον διπλανό σου σαν τον εαυτό σου, πώς του προξενείς κακό; Αν έχεις υποδουλώσει τον εαυτό σου (εργασιακά συναισθηματικά), τότε μήπως έτσι υποδουλώνεις και τους άλλους;
Τι αγχώνεσαι; μπορείς να καταφέρεις τίποτα με το άγχος; Και τι μεριμνάς; Δεν ξέρει ο Θεός τι έχεις ανάγκη; Κοίτα τα σημερινά, αγάπησε αυτό που κάνεις ή βρες κάτι που να αγαπάς. Ανάπτυξη μέσα από σκληρή και άβουλη παραγωγικότητα δεν έχει καμία ελπίδα, καθώς ένα ρομπότ μπορεί να το κάνει καλύτερα και φθηνότερα από σενα. Διαφέρεις, σκέφτεσαι, δημιουργείς.
Οι δάσκαλοι δεν είναι για να σε περιορίζουν, είναι για να σου δώσουν το κάτι που ίσως χρειαστείς. Γι’ αυτό γίνε δάσκαλος του εαυτού σου, διάλεξε με τα καλύτερα κριτήρια τα καλύτερα πράγματα. Όχι αυτά που σε συμφέρουν, αυτά που όντως είναι καλά. Ας μην ξεχνάμε πως δεν ζούμε για μας. Ο σκοπός και η πηγή της ζωής μας δεν βρίσκεται μέσα μας και για αυτό είναι λάθος να προσπαθούμε να ικανοποιούμε μόνο τον εαυτό μας. Κάνοντας αυτό που πραγματικά έχει αξία, δίνουμε ελπίδα στον διπλανό μας. Μας κοιτάζει και παίρνει θάρρος.
Κάτι τρελό – έχεις σκεφτεί ποτέ να πεις: ας γράψω ένα ποίημα. Και να γράψεις ένα ποίημα και να δεις πως είναι ωραίο; Γράψ’ το στον φίλο σου, στη φίλη σου, σε συγγενείς, δώσε το σε έναν τυχαίο περαστικό. Κάνε το βήμα να βγεις από τους διάσημους και πεπατημένους ποιητές και ξαναμπες στον χορό της δημιουργικότητας. Άρχισε να ψάχνεις τι σου αρέσει, αλήθεια λέω, αν δεν το βρεις εσύ κανένας δεν θα σου το βρει.
