Στο παρόν άρθρο πρωταγωνιστούν οι εξής:

– Ηρώδης ο Μέγας: βασιλιάς την εποχή της γέννησης του Χριστού και υπεύθυνος για τη σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ.

– Ηρώδης Αντύπας: γιος του μεγάλου Ηρώδη, Τετράρχης Γαλιλαίας και Περαίας (μωβ) και υπεύθυνος για τον θάνατο του Ιωάννη του Βαπτιστή.

– Πόντιος Πιλάτος: κυβερνήτης της Ιουδαίας (ανοιχτό πράσινο), της οποίας πρωτεύουσα είναι η Ιερουσαλήμ.

– Χριστός: γεννήθηκε στη Βηθλεέμ (Ιουδαία), αλλά μεγάλωσε στη Ναζαρέτ (Γαλιλαία).

– Βαραββάς: φυλακίστηκε για κάποια επαναστατικά επεισόδια που προκάλεσε και για φόνο.

Σε μια πλαγιά δίπλα από την Ιερουσαλήμ βρίσκεται το γνωστό «λημέρι» της παρέας του Χριστού το “όρος των ελαιών”. Καθώς ο Χριστός προετοίμαζε τον εαυτό του και τους μαθητές του για αυτό που θα συνέβαινε, εμφανίζεται ο Ιούδας ο Ισκαριώτης με ένα σορό άνδρες των Φαρισαίων που έρχονταν να τον συλλάβουν. Το ότι οι Φαρισαίοι ήταν δυνατόν να κάνουν συλλήψεις, και μάλιστα βράδυ, ενώ η Ιουδαία βρίσκεται υπό κατοχή, δείχνει τη δύναμη που είχε το τότε θρησκευτικό σύστημα.

Οι Γραμματείς, συγκεκριμένα, εκπροσωπούσαν τον Θεό στους ανθρώπους, διδάσκοντάς τους τον Νόμο (το Τορά). Η άποψή τους ήταν πάντα η “σωστή” και με αυτόν τον τρόπο κατεύθυναν τον κόσμο. Οι Αρχιερείς ήταν οι εκπρόσωποι των ανθρώπων στον Θεό. Φυσικά με τέτοιους ανθρώπους θες να τα πηγαίνεις οπωσδήποτε καλά, αλλιώς…

Αφού πραγματοποιείται μία δίκη-φαρσοκωμωδία στο “μεγάλο συνέδριο” (κάτι ανάμεσα στην Ιερά Σύνοδο και στην Ιερά Εξέταση), προωθείται ο Χριστός στον Πόντιο Πιλάτο. Ευτυχώς αυτό γίνεται πρωί, οπότε ο μεγάλος άρχοντας της περιοχής σεβόμενος το Ρωμαϊκό Δίκαιον μπορεί να τον δικάσει. Οι κατηγορίες που του απαγγέλλονται είναι οι εξής τρεις (σύμφωνα με το κατά Λουκά Ευαγγέλιο):

1. Διαστρέφει το έθνος των Ιουδαίων (ίσως υπονοείται επαναστατική δράση εδώ).
2. Εμποδίζει τους φόρους προς τον Καίσαρα.
3. Ονομάζει τον εαυτό του «χρισμένο Βασιλιά» (ή «Μεσσία» και «Βασιλιά»)

Παίρνοντας αυτές τις τρεις κατηγορίες ο Πιλάτος τον ρωτάει, αν όντως είναι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων, κατηγορία που τον συνοδεύει και ως επιγραφή στον σταυρό. Ο ίδιος ο Πιλάτος, όμως, δεν θέλει να τον παραδώσει σε θάνατο, καθώς οι κατηγορίες που του προσδίδουν είναι μάλλον ανούσιες. Η αλήθεια είναι πως είχε να ασχοληθεί με πραγματικούς εγκληματίες , όπως π.χ. με τον Βαραββά. Έτσι, μόλις άκουσε κιόλας πως ο Ιησούς κατάγεται από τη Γαλιλαία, τον στέλνει στον Ηρώδη Αντύπα (σημ: ο πατέρας του Ηρώδη Αντύπα, ο Ηρώδης ο Μέγας, είχε προσπαθήσει να σκοτώσει τον Ιησού στη Βηθλεέμ στο συμβάν με τους μάγους)

Ο Ηρώδης Αντύπας που έτυχε να είναι και αυτός στην Ιερουσαλήμ, χάρηκε πολύ που θα συναντούσε τον Ιησού, καθώς τον είχε ακουστά, αλλά δεν τον είχε δει ποτέ. Είναι μάλιστα ο ίδιος που σκότωσε τον Ιωάννη Βαπτιστή λίγο καιρό πριν. Σε μια πολύωρη ανάκριση όπου συμμετείχαν οι αρχιερείς και οι Γραμματείς, ο Χριστός δεν απαντούσε, τον εξευτέλισαν, τον εξουθένωσαν και τον έντυσαν με ένα λαμπρό ρούχο πριν τον στείλουν στον Πιλάτο. Αυτά τα γεγονότα λειτούργησαν και ως μέσον συμφιλίωσης μεταξύ Πιλάτου και Ηρώδη.

Ο Πιλάτος τότε ζητάει να τον ελευθερώσει, καθώς ούτε αυτός, ούτε ο Ηρώδης βρήκαν κατηγορία ικανή να τον καταδικάσουν. Ο λαός προτιμάει να ελευθερωθεί ο Βαραββάς του οποίου το προφίλ μπορείτε να βρείτε πιο πάνω.

Έχω δύο ερωτήσεις λοιπόν από όλο αυτό το απόσπασμα:

1. Γιατί μπήκε στην ιστορία ο Ηρώδης;
2. Γιατί επέλεξαν οι αρχιερείς να ελευθερωθεί ο Βαραββάς;

Για το πρώτο ερώτημα προτείνω τις εξής απαντήσεις:

• Ένας δεύτερος άρχοντας εμπλέκεται κάνοντας τη δίκη πιο αντικειμενική. Έχει μάλιστα διπλό προηγούμενο (την ιστορία του πατέρα του και την ιστορία του Ιωάννη Βαπτιστή) που θα τον ωθούσε στο να οδηγήσει τον Χριστό σε θάνατο. Και πάλι όμως δεν βρίσκει καμία αιτία!
• Ούτε στον τόπο δράσης του, ούτε στον τόπο καταγωγής του βρέθηκε λόγος για να καταδικαστεί ο Χριστός.
• Δίνει τον πολύτιμο μανδύα στον Χριστό για να εκπληρωθεί η προφητεία του Ψαλμού 22 (τον οποίο μνημονεύει πεθαίνοντας ο Χριστός).

Για το δεύτερο ερώτημα:

• Γιατί ο «Μεσσίας» που ήθελαν ήταν ο Βαραββάς, όχι ο Χριστός. Αυτόν που θα τους “έλυνε” τα προβλήματα με οποιονδήποτε τρόπο. Ήθελαν κάποιον, σύμφωνα με τις κατηγορίες που πρόσδωσαν στον Ιησού, έναν φονιά και επαναστάτη.
• Για να αποδειχτεί πως το θρησκευτικό σύστημα, ακόμα και αν επικαλείται τον Θεό, δεν θέλει πάντα το καλό για τους ανθρώπους.
• Για να αποδειχθεί με άλλα λόγια πως, συνάμα με ό,τι άλλο, την ημέρα της σταύρωσης ο Χριστός καταδικάζει και τη Θρησκοκρατία. Μας ανεβάζει όλους στο ίδιο επίπεδο, είμαστε πλέον όλοι ίσοι μπροστά του και κανένας δεν έχει το μονοπώλιο μπροστά στον Θεό. Τα πάντα δημιουργήθηκαν από τον Υιό και τα πάντα έγιναν για αυτόν. Και όμως, αυτός πέθανε για μας και αυτοί που τον καταδίκασαν σε θάνατο ήταν οι ιερείς.

Σήμερα ποιος είναι ο Μεσσίας σου; ο Χριστός ή ο “Βαραββάς”;

Για να αναζητήσεις τον Μεσσία σου πρέπει να ορίσεις το πρόβλημά σου. Και φυσικά μπορείς όποτε θες να πας σε επανάσταση, αρκεί να ξέρεις τι είδους είναι αυτή.