Είναι όμως άνθρωποι
οι πόρνες και οι πόρνοι.
Και πολλές φορές, μάλλον τις περισσότερες, δεν εκπορνεύονται επειδή το θέλουν. Αλλά και στην περίπτωση που το θέλουν, δεν ξέρουμε το γιατί. Ας μην τους κρίνουμε, δεν είμαστε καλύτεροι.

Σε μια παρέα, μία φίλη έφερε προς συζήτηση το θέμα της πορνείας και το κατά πόσο δρα ανασταλτικά ως προς τους βιασμούς. Αληθεύει πως η νόμιμη πορνεία σηκώνει το βάρος από τα θύματα ανυποψίαστων γυναικών;

Πριν αναπτύξω τις σκέψεις μου, θα ήθελα να σας προτείνω να δείτε την ταινία “12 χρόνια σκλάβος” – http://www.imdb.com/title/tt2024544/
Σε κάποια στιγμή της ταινίας, ο πρωταγωνιστής μετά από πολύωρα βασανιστήρια ελευθερώνεται και κοιτάζει γύρω του να δει πού ήταν ο καθένας όταν αυτός υπέφερε. Είναι μια άβολη σκηνή, από όσο θυμάμαι, δεν έχει μουσική και κρατάει πολλή ώρα. Σε κάποια στιγμή ο πρωταγωνιστής κοιτάει κατάματα την κάμερα, σαν να λέει: “εσύ τώρα τι κάνεις για τους σκλάβους;” Μπορεί να νομίζουμε συχνά πως έχει τελειώσει το θέμα της σκλαβιάς, αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι. Θα επανέλθω σε αυτό αργότερα.

Πίσω στο θέμα μας:

1) Μπορεί να είναι η πορνεία λειτούργημα;
2) Όντως μειώνεται ο αριθμός των βιασμών και πώς επηρεάζεται το φαινόμενο της εμπορίας ανθρώπων σε χώρες, όπου η πορνεία έχει νομιμοποιηθεί;
3) Πώς επηρεάζεται συνολικά η κοινωνία από τη νομιμοποίηση της πορνείας;
4) Τι είναι βιβλικά μιλώντας η πορνεία;

1. Αρχικά, μιλώντας για λειτούργημα, χωρίς να μπούμε σε ετυμολογίες κλπ, χρειάζεται να περιγράψουμε λίγο τον όρο. Λειτούργημα, θα έλεγα, είναι η ασχολία που προσφέρει θετικά στην κοινωνία. Ο καθένας θα ένιωθε περήφανος αν ήταν λειτουργός. Όλη η κοινωνία θαυμάζει τους λειτουργούς και τους συγχαίρει για την πολύτιμη βοήθεια στο κοινωνικό σύνολο (“γεια σου δάσκαλε!”, “γιατρέ μου!”).

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Πρόκειται για μια ανάγκη που καλώς αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο; Εδώ τίθενται διάφορα ερωτήματα:

α) Θα θέλαμε όλοι εμείς που διαβάζουμε αυτό το άρθρο να εκπορνευτούμε για χάρη της κοινωνίας;
β) Θα νιώθαμε ηθική ικανοποίηση για την “προσφορά” μας αυτή στο κοινωνικό σύνολο;
γ) Είναι ουσιαστική βοήθεια αν ξαφνικά αποφασίσω π.χ. να πηγαίνω με “απελπισμένους/ες” άνδρες ή/και γυναίκες, για να γίνω ένα σκεύος ηδονής;

Και κατά βάση, το λειτούργημα το επιλέγεις, δεν σε επιλέγει.

Λίγο πιο βαθειά, χρειάζεται να εξετάσουμε τι είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ζώο απλά, ή ένα απλό ζώο, αλλά είναι και πνεύμα. Είναι, δηλαδή, μια προσωπικότητα που μπορεί αυτόβουλα να εξετάσει τις συνέπειες μιας δράσης πριν την πράξει, και να προσφέρει θετικά στο “ηθικό ισοζύγιο” του κοινωνικού συνόλου. Ο άνθρωπος δεν θα ικανοποιήσει τη σεξουαλική του ανάγκη κάνοντας σεξ με τον οποιονδήποτε, επειδή τον μύρισε και του άρεσε, όπως κάνουν τα ζώα. Δεν κοιτάζει κάθε άνθρωπο ως υποψήφιο σεξουαλικό σύντροφο. Δεν είναι ο άνθρωπος έρμαιο των ορέξεών του, αλλά μία οντότητα προστασίας και ρύθμισης της ζωής στη γη. Ή έτσι θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον.
Όσο όμως υπάρχει προσφορά, η κακή ζήτηση ικανοποιείται και αυξάνεται. Άρα η προσφορά της πορνείας στην κοινωνία είναι αρνητική, και αυτό δεν τη καθιστά λειτούργημα.

2. Δεν με ενδιαφέρει αποκλειστικά το φαινόμενο των βιασμών των ανυποψίαστων γυναικών, αλλά το συνολικό φαινόμενο των βιασμών. Δυστυχώς, έχουμε ορίσει ως βιασμό, κάθε σεξουαλική πράξη που γίνεται ενάντια στη θέληση κάποιου, όταν δεν μεσολαβούν λεφτά. Όμως σπάνια σκεφτόμαστε, πως βιασμοί γίνονται και στην πορνεία (νόμιμη και μη). Βιασμός δεν είναι μόνο αυτό που γίνεται με κραυγές, είναι και αυτό που γίνεται, όταν οι κραυγές δεν ακούγονται, είτε λόγω μόνωσης, είτε λόγω απειλών. Και στην Ελλάδα βιάζονται πολλά κορίτσια και αγόρια. Μήπως η καταγωγή τους συνεπάγεται και τη στέρηση της ελευθερίας τους;

Όταν δεν έχεις χαρτιά, παύεις να είσαι ελεύθερος;

Είναι κομμάτι αυτού που πλέον λέμε: “human trafficking” = Εμπορία ανθρώπων. Μία σχετική μελέτη σε 150 χώρες! αναφέρει, πως η νομιμοποίηση της πορνείας επιδρά με τρόπο που αυξάνει τελικά την (παράνομη) εμπορία γυναικών, καθώς το φαινόμενο της αύξησης της “πίτας” αυτής της αγοράς, σε σχέση με το φαινόμενο της υποκατάστασης της εμπορίας από τη νόμιμη πορνεία, είναι πιο σημαντικό ποσοτικά σε επίσημα στοιχεία. Φανταστείτε δηλαδή τι γίνεται με τα ανεπίσημα.. Σιγά μην έχουν μετρηθεί επίσημα όλα τα θύματα του trafficking.. Με άλλα λόγια, η νομιμοποίηση της πορνείας ανοίγει την πόρτα διάπλατα στην εμπορία ανθρώπων. Μεγαλώνει η ζήτηση και χρειάζεσαι προσφορά.

3) Θεωρώ πως κάθε νομοθετική πράξη γίνεται με σκοπό να μπολιαστεί μία νέα συνήθεια στον άνθρωπο (ή για να απομακρυνθούν οι “παράξενοι” από αυτήν). Έτσι, αν θες να ικανοποιήσεις οποιαδήποτε στιγμή τις σεξουαλικές σου ορέξεις, πηγαίνεις σε ένα νόμιμο(?) πορνείο. Η νομιμοποίηση της πορνείας έθεσε την πορνεία ως μια νέα λογική και cool συνήθεια στην κοινωνία μας.

Το θέμα είναι, όμως, πως μπερδεύονται συνεχώς οι έννοιες: “Ηθική” και “Νόμος”. Αυτές οι έννοιες είναι θεμελιωδώς διακριτές και είναι χρέος μας να εξετάζουμε σε τι από αυτά αναφερόμαστε κάθε φορά που νιώθουμε πως κάνουμε το σωστό. Ενώ λοιπόν ο νόμος ρυθμίζει τη σχετική ελευθερία του πολίτη (ή τουλάχιστον αυτό προσπαθεί) με τη χρήση της κρατικά μονοπωλούμενης βίας, η ηθική ορίζει την αξία του ανθρώπου. Δεν είναι αναγκαίο αυτοί οι δύο κόσμοι να ταυτίζονται. Άλλωστε, γιατί διώκονταν οι πρώτοι χριστιανοί, γιατί ήταν ανήθικοι ή παράνομοι;

Αυτό ίσως μας βάλει σε μερικές σκέψεις με το κατά πόσο είναι θεμιτό κάτι, επειδή είναι νόμιμο ή ακόμα και… ελεύθερο, όπως η πορνογραφία. Μήπως έχουμε αποδεικτικά στοιχεία πως η κάθε “πορνοστάρ” δεν είναι θύμα εμπορίας; Ή πως όλο αυτό το κλίμα δεν καλλιεργεί ακραίες συμπεριφορές, (μέχρι και απαγωγές) για την εκπλήρωση αρρωστημένων γκρι και ροζ φαντασιώσεων;

Ένα βήμα παραπέρα είναι αυτό της κυριότητας. Πώς, κύριε, σου ανήκουν αυτές οι γυναίκες που εκμεταλλεύεσαι; Πώς έχεις δικαίωμα σε αυτές; Μήπως σου τις παρέδωσε με κάποιο σχετικό έγγραφο ο Θεός; Ποιον πρέπει να πληρώσεις ακριβώς για να τις διεκδικήσεις; Και ποιο θα μπορούσε να είναι το αντάλλαγμα; Δεν υπάρχει όμως αντάλλαγμα στην εμπορία, παρά μόνο απειλές, βία, χρέη.

4. Στη Βίβλο η πορνεία έχει ίσως πάντα διπλή έννοια: ανήθικη σεξουαλική ζωή και λατρεία άλλων θεών εκτός του αληθινού. Δεν ταυτίζεται πάντα με το σεξ με αντάλλαγμα τα χρήματα. Πολλές φορές έχει μια ακόμα πιο γενική έννοια, αυτή της πλήρους ανηθικότητας, της κραυγαλέα άσκοπης ζωής. Ίσως λοιπόν στον βωμό της καλοπέρασης και του ωχαδερφισμού, ανεχόμαστε τη σύγχρονη σκλαβιά. Δεν είμαστε λοιπόν και πολύ εντάξει, ίσως πορνεύουμε, και ας μην πηγαίνουμε με πόρνες. Λατρεύουμε τη στασιμότητα και την ασφάλεια.

Δυο τελευταίες σκέψεις. Ο νόμος του κάθε κράτους είναι μεταβλητός, εξαρτάται από χίλια δυο. Η αλήθεια όμως για το τι είναι το σωστό; Αν όχι, από πού πηγάζει και είναι αμετάβλητη και παγκόσμια. Και αν δεν την γνωρίζουμε πλήρως, πώς θα ανακαλυφθεί ή ποιος θα μας την αποκαλύψει;