Σαν ανθρώπινα όντα και γενικότερα σαν χριστιανοί έχουμε πολλές θεωρίες. Ξέρουμε πάρα πολλά. Η γνώση μας έχει φτάσει ταβάνι. Ξέρουμε… τι συμβαίνει εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, ξέρουμε τι συμβαίνει στον πυρήνα της γης, ξέρουμε τι συμβαίνει σε μικρά χωριουδάκια στη Γροιλανδία, και τι συμβαίνει μέσα στα κύτταρα των οργανισμών. Η γνώση έχει γίνει δύναμη, αντικείμενο, εξουσία, νόμισμα και σκοπός.
Σε συζήτηση με έναν φίλο για το αν θα πάμε σε μία διάλεξη παρέα για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα (ή όχι), σκέφτηκα και είπα τα εξής: «ξέρουμε πολύ περισσότερα από όσα κάνουμε». Γιατί να μαζεύουμε κι άλλη γνώση, ενώ δεν έχουμε βάλει σε πράξη τη γνώση που κατέχουμε ήδη. Μαζεύουμε, μαζεύουμε, μαζεύουμε, και το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι πάρα πολύ μικρό ή ανύπαρκτο. Ξέρουμε θεωρίες που μένουν εκεί, σαπίζουν, γιατί ακόμα δεν ασχοληθήκαμε με αυτές, δεν τις βιώσαμε, δεν τις ζήσαμε και πολύ χειρότερα, κουνάμε το δάχτυλο σε αυτούς που δεν πράττουν όπως κι εμείς, απλά προλάβαμε να βγάλουμε το όπλο πρώτοι, και να έρθουμε σε θέση ισχύος.
Όταν δεν έχεις λύσει θέματα τα οποία ανήκουν στο level 4, για να καλύψεις το κενό σου και τον εγωισμό σου, κάνεις διαλέξεις για το level 20, όλοι από κάτω σε κοιτάνε και σε χειροκροτάνε, μην ξέροντας πως έχεις βάλει τα προβλήματά σου κάτω από το χαλί όπως και αυτοί. Φυσικά και υπάρχουν οι άνθρωποι που όντως έχουν φτάσει στο level 20, αλλά ξεχωρίζουν πολύ από τους δήθεν γιατί τους βλέπεις πως ό,τι λένε το λένε ειλικρινά και το κάνουν με τη διάθεση να μας τραβήξουν όλους πάνω και να μας βοηθήσουν, δίχως να κουνάνε το δάχτυλο. Μας λείπει η ειλικρίνια να πούμε ότι ρε μάγκες εδώ και μήνες προσπαθώ να περάσω το level 4 και δεν μπορώ. Μας λείπει να σκύψουμε να πλύνουμε τα πόδια των άλλων και τα δικά μας. Να βγάλουμε το παλούκι από το μάτι μας.
Έχω αποκτήσει καλώς ή κακώς, μία αλλεργία στα level 9 και πάνω. Μπορεί να γίνομαι αντικοινωνικός, snob, και να ξενερώνω τους άλλους, αλλά δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με το αν έχουν φύλο οι άγγελοι και ποιος είναι ο Αντίχριστος, αν δεν λύσω πρώτα τα καθημερινά μου θέματα που πέφτω.
REDMAN
One thought on “Κάνουμε πολύ λιγότερα”