Πολλοί ψάχνουν να βρουν το σωστό δρόμο, ο οποίο θα τους φέρει στον Χριστό, συχνά όμως πελαγοδρομούν σε κατασκευασμένα από ανθρώπους θρησκευτικά μονοπάτια, τα οποία καταπονούν και δεν οδηγούν πουθενά. Ο Χριστός είπε “ήλθον δια να έχωσι ζωήν και περισσόν (δηλ. ζωή εν αφθονία)” (Ιωάν. ί 10). Αυτή την άφθονη ζωή δεν μπορούμε να την αποκτήσουμε έξω από μία σωστή σχέση με τον Χριστό, γιατί μόνον “όστις έχει τον Υιόν έχει την ζωήν” (Ά Ιωάν. έ 12).

Σε κανένα δεν αρέσει αυτό. Συχνά υποστηρίζουμε, ότι είμαστε καλοί και όπως θέλει ο Θεός. Όμως, ποιός θα δεχόταν σε μια φιλική ή οικογενειακή συγκέντρωση, να παιχτεί στην μικρή οθόνη το σήριαλ της ζωής μας. Όμως, ας σκεφτούμε, ότι αν ο Χριστός ταπεινώθηκε τόσο ώστε να κατέβει στη γη και να γίνει Σωτήρας μας, εμείς δεν πρέπει να ταπεινωθούμε τόσο, ώστε να αναγνωρίσουμε την αμαρτωλότητά μας;

Είμαστε αμαρτωλοί με τις πράξεις μας. “Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού”. “Δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις”.

Είμαστε αμαρτωλοί από την φύση μας. “Εκ φύσεως” βεβαιώνει ο Παύλος, “είμαστε τέκνα οργής”. Κι ο Κύριός μας σαφώς εξήγησε, ότι “έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι… βλέμμα πονηρόν… υπερηφάνεια κ.λπ.”.

Είμαστε αμαρτωλοί με την ζωή μας. Η απιστία, είναι η χειρότερη στάσις και διαγωγή του ανθρώπου απέναντι στον Θεό. “Όστις πιστεύει εις Αυτόν (δηλ. τον Χριστό) δεν κρίνεται, όστις όμως δεν πιστεύει είναι ήδη κεκριμένος, διότι δεν επίστευεσεν εις το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού”. Η σωστή αντιμετώπισις του θέματος ΑΜΑΡΤΙΑ  είναι: Πρώτον η αναγνώρισις της αμαρτωλότητός μας. Το επόμενο είναι η μετάνοια και η εξομολόγηση. Να γυρίσουμε μια νέα σελίδα στη ζωή μας. Να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε κατά το άγιο θέλημα του Θεού.

Να πιστέψουμε, ότι ο Χριστός πέθανε για μας. Το αγγελικό μήνυμα, το οποίο ακούσθηκε με τη γέννηση του Χριστού ήταν: “Σήμερον εγεννήθη εις σας εν πόλει Δαυίδ Σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος”. Ήλθε να γίνη Σωτήρας των αμαρτωλών. Ο Ίδιος είπε, “ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήση και να σώση το απολωλός”.

Ο Κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος στην πρώτη του επιστολή με πολλή σαφήνεια ομιλεί για το απολυτρωτικό έργο του Χριστού: Ο Χριστός “τας αμαρτίας ημών εβάστασε υπέρ των αδίκων, δια να φέρη ημάς προς τον Θεό”. Δηλαδή πέθανε για τις αμαρτίες μας και στη θέση μας.

Ο απολυτρωτικός θάνατος του Χριστού στο Σταυρό, είναι ΤΟ ΘΕΜΑ ολόκληρου της Αγίας Γραφής. “Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα, εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού. Και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών”.

Το “τετέλεσται” Του στον Γολγοθά, Τον κατέστησε δικαιωματικά τον “έναν (Μοναδικό) μεσίτη Θεού και ανθρώπων”. Η καρδιά του Ευαγγελίου είναι: “Χριστός απέθανεν δια τας αμαρτίας ημών κατά τας Γραφάς”.

Αυτό πρέπει να πιστέψουμε, μέσα από όλη την καρδιά μας με όλη την δύναμη του είναι μας. Έστω κι αν η προσευχή μας είναι: “Πιστεύω Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία μου”. Ο Θεός θα μας δεχθεί.

Αφού δεχθεί κάποιος, ότι είναι αμαρτωλός και μετανοήσει, αφού πιστέψει στο πρόσωπο και το έργο του Χριστού, τι άλλο χρειάζεται; Χρειάζεται να κάμη το βήμα, να έλθη στο Χριστό. Το πώς γίνεται αυτό μας το περιγράφει ο αγαπημένος μαθητής Του στην Αποκάλυψη γ’ 20.

“Ιδού ίσταμαι επί την θύραν και κρούω. Εάν της φωνής μου τις ακούση και ανοίξη την θύρα, θα εισέλθω προς αυτόν και θα δειπνήσω με’ αυτού και αυτός μετ’ Εμού”.

Στο διάσημο πίνακα του Χόλμαν Χάντ, που τον εμπνεύστηκε από αυτήν την εικόνα της Αποκαλύψεως, ο Χριστός στέκεται και κτυπά. Δεν ξεκλειδώνει την πόρτα. Δεν βιάζει τον αμαρτωλό να τον δεχθεί. Περιμένει ελεύθερα ο αμαρτωλός να Του ανοίξει και να υποταχθεί στο “Νόμο της πίστεως”. Γι’ αυτό και σ’ αυτή την απόφαση την παίρνει μόνος του ο άνθρωπος. Εκείνος μόνο προειδοποίησε: “Όστις θέλει να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή τον εαυτό του και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή”. Αναγνώρισις της αμαρτωλότητος χωρίς μετάνοια είναι έργο ημιτελές. Μετάνοια χωρίς υποταγή στη ζωή της πίστεως είναι έργο χωρίς συνέχεια.

Ο Απόστολος Παύλος ομολογούσε: “Ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις ΜΕ ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ΕΜΟΥ”. Ο Χριστός μας αγάπησε. Έκαμε έργο θαυμαστό για μας και τώρα μας προσκαλεί; “Έλθετε προς Με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω”.

Του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ