Είναι αλήθεια πως όσο και αν οι γονείς προσπαθούν να οργανώσουν στιγμές που τα παιδιά θα θυμούνται, εκείνες που μένουν πραγματικά ανεξίτηλες είναι  όταν η αγάπη τους έγινε αυθόρμητα εμφανής. Μια τέτοια ήταν για μένα όταν το καλοκαίρι της τρίτης δημοτικού έπρεπε να νοσηλευθώ για μια εβδομάδα και τα βράδια ο πατέρας μου ήταν δίπλα μου και μου έλεγε τις περιπέτειες του Οδυσσέα. Τότε πρέπει ήταν που μου έμεινε αυτή η ιστορία και σήμερα μπορώ να σας πω μια δική μου έκδοση.

Ας θυμηθούμε, από την Οδύσσεια, το σημείο όπου οι ναύτες βρίσκονται παγιδευμένοι στη σπηλιά του Πολύφημου μαζί με τα πρόβατά του που τα άρμεγε. Μη μπορώντας να μετακινήσουν την πέτρα που κλείνει την είσοδο, ο πολυμήχανος Οδυσσέας μεθά και τυφλώνει τον κύκλωπα ο οποίος μετακινεί τον γιγάντιο λίθο και ψηλαφίζοντας αφήνει να περάσουν τα πρόβατά του και μόνο. Φυσικά δεμένοι στις κοιλιές βρίσκονται ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του. Πάμε ένα βήμα πίσω όπου έχουμε τον χώρο της σπηλιάς και τους τρεις πρωταγωνιστές τον Οδυσσέα, το πρόβατο και τον Πολύφημο.

Οι πρώτοι δύο είναι “εγκλωβισμένοι” μιας και ο τρίτος είναι ο μόνος ικανός να μετακινήσει την πέτρα. Ο Πολύφημος μπορούμε να πούμε ότι είναι και μέσα και έξω αφού έχει πραγματική ελευθερία κίνησης. Ο Οδυσσέας και το πρόβατο γνωρίζουν πως η ελευθερία τους και η φυσική τους θέση είναι έξω από τη σπηλιά. Το πρόβατο για να το πάει ο αφέντης του στα λιβάδια και ο Οδυσσέας για να συνεχίσει το ταξίδι του.

Να κάνουμε μια παύση για αντιστοίχιση. Εμείς οι χριστιανοί είμαστε σαν τα πρόβατα όπου περιμένουμε υπομονετικά τον Βοσκό μας να μας ανοίξει την πόρτα για τον ουρανό όπου δε θα έχουμε τους περιορισμούς της γης (σπηλιάς) αλλά την ελευθερία που είμαστε πλασμένοι να έχουμε. Ο Οδυσσέας όμως με τι αντιστοιχεί; Μάλλον η οπτική μας γωνία είναι όμοια με αυτή του τυφλωμένου κύκλωπα της ιστορίας. Συνήθως δεν μπορούμε να το διακρίνουμε αλλά στην πραγματικότητα ο Οδυσσέας είναι ανάμεσα στα πρόβατα πιστεύοντας πως θα ξεγλιστρήσει και αυτός για τον ουρανό.

Μήπως δεν είναι χριστιανοί αυτοί σαν τον Οδυσσέα; Είναι, ή μάλλον φαίνονται να είναι, αλλά έχουν μια λάθος προσέγγιση και αντίληψη για το Θεό. Θα το καταλάβουμε αν δούμε τι στάση έχουν τα πρόβατα. Έχουν σιγουριά για τον κόσμο έξω από τη σπηλιά και με υπομονή περιμένουν να έρθει ο καιρός να φύγουν. Έχουν εμπιστοσύνη στο βοσκό ότι θα τους ανοίξει την πόρτα και δεν προσπαθούν να την ανοίξουν τα ίδια μιας και ξέρουν ότι είναι πέρα από τις δυνάμεις τους. Όσο είναι μέσα στη σπηλιά  δε γογγύζουν αλλά προσφέρουν ότι έχουν, το γάλα τους, στον βοσκό. Είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα να φύγουν και να ευχαριστήσουν το βοσκό τους γι’ αυτό.

Αντίθετα ο Οδυσσέας βλέπει χωρίς εμπιστοσύνη τον βοσκό, ως αυστηρό κριτή μπροστά στην πόρτα και τη στιγμή που θα βγει από αυτή με φόβο. Κάνει ότι περνά από το χέρι του ώστε να ξεγελάσει το βοσκό και να φανεί πως είναι πρόβατο. Το χειρότερο είναι ότι βλέπει την ελευθερία ως κάτι που ο ίδιος θα επιτεύξει με την εξυπνάδα του και όχι σαν χάρισμα από το βοσκό. Έχει και αυτός προσφορά, δίνει το κρασί που έχει, αλλά όχι με σκοπό να ευαρεστήσει το βοσκό αλλά για να περάσει ευκολότερα από την πόρτα. Αν η στιγμή που ανοίξει η πόρτα έρθει νωρίτερα δε θα έχει προλάβει να κάνει όσα είχε σχεδιάσει και ο βοσκός θα τον καταλάβει.

Ίσως, όπως και εγώ κάποτε, να βλέπεις πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον Οδυσσέα, να αγωνιάς με αβεβαιότητα για το αποτέλεσμα της κρίσης ή να προσπαθείς να συμπληρώσεις ένα προφίλ με τις συνήθειες του κλασσικού χριστιανού. Μπορεί να βλέπεις άλλα πρόβατα και να απορείς για το πόσο καλά έχουν “μεταμφιεστεί”. Να παλεύεις και να περιμένεις την ελευθερία που σου αξίζει. Η ιδέα του ξαφνικού ερχομού του Θεού να σε τρομάζει. Όχι. Λυπάμαι αλλά η δική μας ιστορία τελειώνει διαφορετικά από αυτή του Ομήρου. Τελειώνει με δίκαια κρίση και τον Βοσκό να γνωρίζει την καρδιά και τις προθέσεις όλων μας ξεχωριστά. Αν μείνεις ένας Οδυσσέας τότε και η πόρτα θα μείνει κλειστή.

Χάρη στον Κύριό μας, όμως, έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε και εμείς πρόβατα. Το μόνο που περνά από το χέρι μας είναι η απόφαση να αλλάξουμε ολοκληρωτικά και να αποκτήσουμε σχέση με τον βοσκό μας, ο οποίος θα χειρίζεται εξ ολοκλήρου τις κινήσεις μας. Πλέον δε θα είμαστε απομίμηση αλλά μέρος του αληθινού λαού του Θεού. Ζήτα από τον Θεό να έρθει αλλαγή στη ζωή σου. Κατάλαβε πως η αμαρτία βρίσκεται στη ζωή σου όσο εσύ τη θες εκεί και πως ο Θεός είναι ζωντανός και μπορεί να παρέμβει στη ζωή σου να την αλλάξει και να σε απαλλάξει από αυτή όταν το ζητήσεις, ενώ θα σε γεμίσει σιγουριά, εμπιστοσύνη και ασφάλεια για το πρόσωπό Του.

Μετά από αυτό, αφού η ζωή σου δεν είναι πλέον προσωπικός αγώνας επιβίωσης και σωτηρίας, θα έχεις το χρόνο να γυρίσεις τα μάτια σου στη σπηλιά. Τελικά οι πρωταγωνιστές είναι περισσότεροι. Λίγο πιο πέρα είναι οι ήρωες της σπηλιάς του Πλάτωνα, όπου δεμένοι όλοι τους τη ζωή μπροστά από τον τοίχο μπορούν δουν μόνο σκιές που χορεύουν σ’ αυτόν, αγνοώντας τόσο για το κοπάδι, τον βοσκό αλλά και τον έξω κόσμο. Είσαι η ζωντανή απόδειξη και η μαρτυρία του πως αλλάζει ένας άνθρωπος και από δέσμιος γίνεται ελεύθερο πρόβατο. Είσαι φως ανάμεσα στις σκιές του σπηλαίου. Και το φως έχει χρέος απέναντι στο σκοτάδι αλλά και δύναμη επάνω του.