O τραγουδιστής, η δέηση του αμαρτωλού, και το πνευματικό μου ταξίδι.
Η χριστιανική μου μετάνοια συνέπεσε χονδρικά με την ανακάλυψη του Bruce Springsteen. Η δέηση της αμαρτωλότητάς μου έρευσε περίπου σαν τις γραμμές του “Αν μπορείς να κάνεις τίποτα με αυτό το χάλι, Κύριε, εμπρός.” Λίγες μέρες αργότερα βρέθηκα σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, θαμπωμένος για πρώτη αλλά όχι τελευταία φορά από ένα ροκά που έπαιζε τρεισήμισι ώρες δίχως διάλειμμα, απολαμβάνοντας τη θαλπωρή των τραγουδιών του Born to Run μερικούς μήνες προτού κυκλοφορήσει το άλμπουμ. Και έχω πάει μπροστά έκτοτε, ένας Χριστιανός που είναι πεπεισμένος ότι ο Bruce Springsteen έχει περισσότερα να πει σε μένα από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος τραγουδοποιός.
Bruce Springsteen
Αυτό είναι περίεργο γιατί, καθόσον γνωρίζω, ο Springsteen δεν δηλώνει Χριστιανός. Μεγάλωσε σε Καθολική Εκκλησία, την άφησε στην εφηβεία του, και ποτέ δεν κοίταξε πίσω. Αλλά ο Springsteen αντιλαμβάνεται το χάλι· αυτού του είδους που ήμουν εγώ, τα σχεσιακά αινίγματα των οποίων μπορούμε να εντοπίσουμε τις ρίζες σε ανεπίλυτα όνειρα, τη δύναμη των επιλογών που μας εκκινούν κάτω από ένα μονοπάτι στο οποίο είναι συχνά δύσκολο να γυρίσεις πίσω, το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων που θα θέλαμε να είμαστε και των ανθρώπων που συνήθως είμαστε. Παρά το γεγονός αυτό, τα τραγούδια του προσφέρουν μια αδιάσειστη μαρτυρία γι’ αυτούς που αντιμετωπίζουν αντιξοότητες και προσπαθούν να τις ξεπεράσουν. Και, όλο και περισσότερο, το έργο του χαρακτηρίζεται από έντονη ελπίδα που μπορεί να ιδωθεί μονάχα σαν να έχει τις ρίζες της στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αν έχετε αμφιβολία για τον ισχυρισμό αυτό, ακούστε το τελευταίο άλμπουμ του Wrecking Ball, ένα άλμπουμ στο οποίο ο Ιησούς και οι διδασκαλίες του ενημερώνουν πρακτικά σχεδόν κάθε τραγούδι.
Πρέπει να επαναληφθεί ότι ο Springsteen, ο πολυεκατομμυριούχος ροκ σταρ, γράφει μελέτες χαρακτήρων, και ότι ο κόσμος στον οποίο κατοικούν οι χαρακτήρες του είναι ένας στον οποίο το Αμερικανικό Όνειρο έχει μετατραπεί σε Αμερικανικό Εφιάλτη. Σε αυτό το όραμα της νέας Αμερικής, η χώρα κατοικείται από λίγους πλούσιους τραπεζίτες και πολλούς ανέργους ή υποαπασχολούμενα άτομα που αγωνίζονται απλά για την επιβίωση. Είναι ένας κόσμος κλεισμένων εργοστασίων, θέσεων εργασίας που χάθηκαν για πάντα, και πατρίδων που μετετράπησαν σε πόλεις-φαντάσματα. Αν υποθέσουμε ότι δεν είστε πολυεκατομμυριούχος ροκ σταρ, πιθανώς μοιάζει περίπου με το δικό σας ή το δικό μου κόσμο. Η συμβατική σοφία θεωρεί ότι αυτά είναι τα τραγούδια του κοινού θνητού, αλλά η συμβατική σοφία κάνει λάθος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οτιδήποτε άλλο από κοινοί. Έχουν ονόματα όπως Τζο και Μαίρη, Μιγκέλ και Ροζαλίτα, και οι ιστορίες τους είναι τόσο μοναδικές και εξαιρετικές όσο κάθε ανθρώπινης ζωής.
Αυτό είναι το εξαιρετικό δώρο του Springsteen· βρίσκοντας τη σπίθα της μοναδικότητας και της αξίας των ιδιαίτερων ανθρώπινων ζωών και κρατώντας αυτές τις ζωές σαν έναν καθρέφτη για να δούμε τον εαυτό μας, τον καιρό και τον τόπο στον οποίο ζούμε. Το κάνει στο Wrecking Ball ξανά και ξανά. Βρίσκει τη σπίθα στον ανώνυμο αφηγητή του “Shackled and Drawn” που λαχταρά να αισθανθεί τον ήλιο στο πρόσωπό του και τον ιδρώτα της έντιμης δουλειάς στο πουκάμισό του, αλλά ο οποίος δεν μπορεί να βρει δουλειά· στον προκλητικό, θυμωμένο ποντικό του βάλτου του Τζέρσεϊ του τίτλου του τραγουδιού που είναι πρόθυμο να τα βάλει με τους χοντρόγατους τραπεζίτες έναν-έναν ή όλους μαζί· στον απελπισμένο πολυτεχνίτη “Jack of All Trades,” πρόθυμο να κάνει το οτιδήποτε, ακόμη και τις πιο ταπεινές δουλειές, προκειμένου να φέρει φαγητό στο τραπέζι. Ο πολυτεχνίτης αντέχει για ένα ανεκπλήρωτο όνειρο:
Η θύελλα λυσομανά, φέρνει δυνατή βροχή
Ενώ ο γαλάζιος ουρανός ξεσπά
Είναι ωσάν ο κόσμος πρόκειται ν’ αλλάξει
Και ν’ αρχίσουμε να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον
Όπως ο Ιησούς είπε να κάνουμε
Είμαι ο πολυτεχνίτης Τζακ, θά ‘μαστε εντάξει
Το όραμα βρίσκει την εκπλήρωσή του στο “Land of Hope and Dreams,” τον ύμνο που σείει το στάδιο που ο Springsteen δεν έχει γράψει σε λίγο. Είναι ένα παλιό τραγούδι, που έχει παρουσιάσει για πάνω από μια δεκαετία στις συναυλίες του, αλλά ταιριάζει στο ότι εμφανίζεται στο τέλος του Wrecking Ball, τον τελικό νικητή στη συνηθισμένη διελκυστίνδα του Springsteen μεταξύ απελπισίας και υπερβατικής ελπίδας.
Στο διήγημα της Φλάνερι Ο’Κόνορ “Revelation,” η κ. Turpin, η δικαιοφανής και επικριτική πρωταγωνίστρια, βλέπει ένα όραμα στο οποίο λευκά “σκουπίδια”, φρικιά, τρελοί, και “αράπηδες με λευκές στολές” οδηγούν την ουράνια πομπή, ενώ οι ευσεβείς πιστοί ακολουθούν από πίσω. Ο Springsteen, στο πιο κραυγαλέα γκόσπελ τραγούδι, προσφέρει ένα παρόμοιο όραμα του τρένου της δόξας, να αγκομαχάει προς τον ουρανό εκεί όπου η πίστη θα ανταμειφθεί. Είναι ένα τρένο που μεταφέρει “αγίους και αμαρτωλούς, ηττημένους και νικητές, πόρνες και χαρτοπαίκτες, χαμένες ψυχές, ηλίθιους και βασιλείς,” και στο οποίο “τα όνειρα δεν θα σβήσουν” και “η πίστη θα ανταμειφθεί.” Είναι ένα ένδοξο τραγούδι, μια τέλεια ενθυλάκωση του μεγαλείου του τραγουδοποιού και τραγουδιστή του. Είναι επίσης το ευαγγέλιο· τα καλά νέα—τα καλύτερα νέα, στην πραγματικότητα—για όσους είναι κουρασμένοι και φορτωμένοι, αξιοπρόσεκτοι άνδρες και γυναίκες που βρίσκονται οδυνηρώς σε ανάγκη χάριτος.
