Το 1996, μία μαύρη έφηβος προστάτεψε έναν λευκό άνδρα από ένα οργισμένο πλήθος, το οποίο νόμιζε πως επρόκειτο για υποστηριχτή της ρατσιστικής Ku Klux Klan. Ήταν μια πράξη αξιοσημείωτου θάρρους και καλοσύνης – και μέχρι σήμερα εμπνέει τον κόσμο.
Η Keshia Thomas (αριστερά στην εικόνα) ήταν 18 όταν η Ku Klux Klan, η γνωστή ρατσιστική οργάνωση λευκών, πραγματοποίησε συγκέντρωση στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στο Michigan. Η Ann Arbor είναι μία φιλελεύθερη, προοδευτική και πολυεθνική πόλη, ένα ασυνήθιστο μέρος για εκδηλώσεις της KKK. Ως εκ τούτου, εκατοντάδες κόσμος μαζεύτηκε για να τους δείξει πως δεν είναι καλοδεχούμενοι.
Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, αλλά υπό έλεγχο. Τα αντίστοιχα ΜΑΤ της Αμερικής εξοπλισμένα με δακρυγόνα και τα συναφή, προστάτευε μια μικρή ομάδα των KKK η οποία φορούσε λευκές ρόμπες και κωνικά καπέλα. Η Thomas ήταν με μια μικρή αντι-KKK ομάδα, που διεμαρτύρετο στην άλλη μεριά του φράχτη, ο οποίος στήθηκε ειδικά για την περίσταση.
Τότε μια γυναίκα με ένα μεγάφωνο φώναξε: “Ένας KKK στο πλήθος!”. Γύρισαν και είδαν έναν λευκό, μέσης ηλικίας άνδρα, να φοράει τον σταυρό των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών Αμερικής (Σ.τ.Μ.: Οι “Νότιοι” στον Εμφύλιο της Αμερικής, οι οποίοι ήταν υπέρ της δουλοκτησίας). Αυτός προσπάθησε να φύγει μακριά τους περπατώντας, αλλά η ομάδα των διαμαρτυρόμενοων, μαζί με την Thomas, ακολούθησε, “απλά για να τον διώξει μακριά”.
Δεν ήταν φανερό για το εάν ο άνδρας αυτός ήταν υποστηρικτής της KKK, αλλά για τους αντι-KKK, τα ρούχα του και τα tattoo του αντιπροσώπευαν ακριβώς αυτό για το οποίο είχαν μαζευτεί. Η σημαία των ΣΠΑ που φορούσε, ήταν για αυτούς ένα σύμβολο μίσους και ρατσισμού, ενώ το tattoo των SS (ΣτΜ: Χιτλερικό σύμβολο) στο χέρι του έδειχνε ότι ήταν υπέρμαχος της ανώτερης λευκής φυλής, ή και χειρότερα.
Η νοοτροπία του όχλου είχε επικρατήσει. “Έγινε βάρβαρο”, λέει η Thomas.
Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε πλήθη, είναι πολύ πιθανό να κάνουν πράγματα που δεν θα έκαναν ποτέ αν ήταν μόνοι τους. Κάποιος έπρεπε να βγει από το σύνολο και να πει: “Αυτό δεν είναι σωστό”. Οπότε η έφηβη, μαθήτρια Λυκείου ακόμα, πετάχτηκε πάνω σε αυτόν τον άνδρα τον οποίο δεν ήξερε και τον προάσπισε από τα χτυπήματα.
“Όταν τον έριξαν στο έδαφος, ένιωσα λες και δύο άγγελοι με σήκωσαν και με πέταξαν κάτω.” Για τον Mark Brunner, έναν μαθητευόμενο φωτογράφο ο οποίος ήταν αυτόπτης μάρτυρας του επεισοδίου, έχει να κάνει με το ποιον έσωσε η Thomas, που καθιστά τις πράξεις τις αξιοσημείωτες.
“Έθεσε τον εαυτό της σε φυσικό κίνδυνο για να προστατέψει κάποιον που, κατά τη γνώμη μου, δεν θα είχε κάνει το ίδιο για αυτήν”, λέει. “Ποιος το κάνει αυτό στον κόσμο μας;”
Οπότε τι έδωσε στην Thomas την ώθηση να βοηθήσει έναν άνθρωπο του οποίου οι απόψεις φαίνεται να ήταν τόσο διαφορετικές από τις δικές της; Τα θρησκευτικά της πιστεύω έπαιξαν έναν ρόλο. Αλλά και η προσωπική της εμπειρία βίας έπαιξε έναν ρόλο επίσης.
Η Thomas δεν είχε νέα του άνδρα που έσωσε, αλλά κάποια στιγμή γνώρισε ένα μέλος της οικογένειάς του. Μήνες αργότερα, κάποιος ήρθε και την βρήκε σε μια καφετέρια και της είπε ευχαριστώ. “Για ποιον λόγο;” ρώτησε. “Ήταν ο μπαμπάς μου,” απάντησε ο νεαρός. Για την Thomas, το γεγονός ότι ο άνδρας είχε γιο, έδωσε στις πράξεις της μεγαλύτερη σημασία – πιθανόν να απέτρεψε περισσότερη βία. “Τις περισσότερες φορές, αυτοί που χτυπούν… έχουν χτυπηθεί. Είναι ένας κύκλος. Αν υποθέσουμε ότι τον είχαν σκοτώσει ή δείρει σοβαρά. Πώς θα ένιωθε ο γιος του; Θα συνέχιζε τη βία;”
[…]
Αναπολώντας στις φωτογραφίες της Thomas να σπρώχνει πίσω το πλήθος εκείνη τη μέρα του Ιουνίου το 1996, ο Brunner λέει: “Όλοι θα θέλαμε να μοιάσουμε λίγο στην Keshia, σωστά; Δεν σκέφτηκε τον εαυτό της. Απλά έκανε το σωστό.”
