Όσοι από εμάς μεγαλώσαμε μέσα στον Ευαγγελικό συντηρητισμό αγαπήσαμε το Ισραήλ όσο αγαπήσαμε και την Αμερική – πιθανόν ακόμα περισσότερο.
Και γιατί όχι άλλωστε, σωστά;
Πιστεύαμε πραγματικά ότι ανάμεσα στα έθνη της Γης ο Θεός έχει το αγαπημένο του – και ότι θα καταραστεί οποιοδήποτε δεν υποστηρίξει τυφλά την ομάδα Του.
Εάν πραγματικά πιστεύεις κάτι τέτοιο, τότε δεν υπάρχει και πολύς χώρος για ουσιαστική κριτική σκέψη, καθώς οτιδήποτε και αν δεις, φιλτράρεται και ερμηνεύεται μέσα από την ιστορία που διδαχτήκαμε μέσα στην εκκλησία. Αυτή η ψεύτικη ιστορία που διδαχτήκαμε , σχετικά με το Ισραήλ, καθιστά σχεδόν αδύνατο να δούμε τη κατάσταση δίκαια ή καθαρά επειδή πέφτουμε στη παγίδα της επιλεκτικής προκατάληψης – είμαστε πρόθυμοι να εξετάσουμε μόνο τις αποδείξεις που επιβεβαιώνουν την ιστορία που έχουμε διδαχτεί.
Ως ενήλικας στο σεμινάριο (σ.μ. βιβλικό κολέγιο) μελετώντας θεολογία και διεθνείς κουλτούρες κατάφερα να απελευθερωθώ από αυτή την επιλεκτική προκατάληψη που με έκανε να υποστηρίζω το Ισραήλ και να αγνοώ τα δεινά των Παλαιστίνιων. Για αυτόν το λόγο πλέον βλέπω τη διαμάχη του Ισραήλ με τη Παλαιστίνη με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο – αυτόν όπου η Χριστιανική πίστη μου υπαγορεύει ότι δεν μπορώ να παίρνω το μέρος του Ισραήλ και να είμαι πιστός στον Ιησού.
5. Ανακάλυψα ότι το να αγαπάω τους Ιουδαίους είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να υποστηρίζω το σύγχρονο κοσμικό κράτος του Ισραήλ.
Πολύς κόσμος πολύ εύκολα μπερδεύει την αγάπη για τους Ιουδαίους με την υποστήριξη του Ισραήλ. Θρησκευτικό έθνος και κοσμικό έθνος κράτος είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί εναντιώνεται στις πολιτικές των ΗΠΑ χωρίς να γίνεται ‘αντί-Αμερικανός’. Με τον ίδιο τρόπο, κάποιος μπορεί να δει το Ισραήλ και να πει ‘Ώπα, αυτό είναι εντελώς λάθος’ χωρίς να είναι αντισημίτης (παρόλο ότι θα είναι το πρώτο πράγμα για το οποίο θα κατηγορηθείς).
Αγαπώ τους Ιουδαίους γιατί ως ακόλουθος του Ιησού αγαπώ όλο τον κόσμο. Αλλά δεν γίνεται – δεν μπορώ να υποστηρίξω τον Ισραήλ ως έθνος, ακριβώς επειδή αγαπώ όλο τον κόσμο.
4.Συνειδητοποίησα ότι το Ισραήλ ήταν ένας βίαιος μιλιταριστικός κατακτητής, όπως αυτός κάτω από τον οποίο έζησε ο Ιησούς.
Πίστευα ότι το Ισραήλ είναι ένα ειρηνικό έθνος που απλά θέλει να κοιτάει τη δουλειά του, αλλά δεν μπορεί γιατί αυτοί οι παλιό-Μουσουλμάνοι δεν το αφήνουν σε ησυχία, πράγμα που είναι πολύ μακριά από την αλήθεια. Το Ισραήλ είναι ένα βίαιο μιλιταριστικό καθεστώς δίχως τελειωμό.
Εκεί που οι Παλαιστίνιοι ζούσαν ειρηνικά και με ασφάλεια, τώρα ζουν κάτω από ένα στρατιωτικό καθεστώς ενός ξένου στρατού που ελέγχει σχεδόν κάθε πτυχή της καθημερινότητας τους. Η πρόσβαση τους στο νερό είναι απόλυτα περιορισμένη, οι μετακινήσεις τους είναι περιορισμένες, στρατιωτικές δυνάμεις τους αρνούνται την ασφάλεια του σπιτιού τους με συχνές ‘κατασκευασμένες’ μεταμεσονύχτιες επιδρομές, με το πρόσχημα ότι ‘τους πέταξαν πέτρες’.
Επιπλέον, παιδιά γίνονται στόχος όπου φυλακίζονται και βασανίζονται από Ισραηλινούς στρατιώτες. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου Ισραηλινοί στρατιώτες πυροβολούσαν παιδιά Παλαιστίνιων για πλάκα. Το πώς ένας Χριστιανός μπορεί να υποστηρίζει κάτι τέτοιο μου είναι πράγματι ακατανόητο.
3. Συνειδητοποίησα ότι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι τρομοκράτες, αλλά ένας αγανακτισμένος λαός που ζει κάτω από ένα απαρτχάιντ.
Φαντάσου το κάπως έτσι: ξυπνάς ένα πρωί και οι ηγέτες του κόσμου αποφάσισαν να δώσουν όλο το Νότιο τμήμα των ΗΠΑ στη Ρωσία, για να γίνει η πατρίδα των εκτοπισμένων Ρώσων. Οι Ρώσοι φτάνουν, σε πετάνε με τις κλωτσιές έξω από τον τόπο που ανήκε στην οικογένεια σου για γενιές, κατάσχουν το σπίτι και τα υπάρχοντα σου, καίνε τα χωράφια σου, και βάζουν τους πάντες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή σε απομονωμένα γκέτο, τα οποία αστυνομεύονται από το Ρωσικό στρατό.
Δε θα ήταν απόλυτα κατανοητό κάθε τόσο να επιτίθεσαι στους Ρώσους στρατιώτες; Εάν αυτό όντως γινόταν στην Αμερική οι περισσότεροι συντηρητικοί θα το αποκαλούσαν αυτοάμυνα.
Παρόλο που είμαι ενάντια σε κάθε χρήση βίας, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε γιατί υπάρχει η βία, και σε αυτή τη περίπτωση είναι απόλυτα κατανοητό ότι ένας καταπιεσμένος λαός θα καταφύγει στη βία ενάντια στους καταπιεστές. Παρόλα αυτά, αυτή η συγκεκριμένη βία δεν έχει να κάνει με Μουσουλμάνους που μισούν τους Ιουδαίους, έχει να κάνει με ανθρώπους που έχουν κουραστεί που ένας στρατός κατοχής τους παίρνει τα σπίτια, τη γη τους και κάνει κακό στα παιδιά τους. Για να είμαι ειλικρινής, όσο λάθος και να πιστεύω ότι είναι, θα έμπαινα στον πειρασμό να τους πετάξω και εγώ μερικές πέτρες.
2. Συνειδητοποίησα ότι το Ισραήλ συνεχίζει να κλέβει εκτάσεις γης και να παραβιάζει διεθνείς συνθήκες.
Κάποτε νόμιζα ότι το Ισραήλ θέλει απλά να ζει ειρηνικά, αλλά η αλήθεια είναι ότι λειτουργεί με ένα βίαιο επεκτατισμό, ώστε να καταλάβει όσο περισσότερη γη μπορεί – ακόμα και εάν αυτό αποτελεί παντελή παραβίαση διεθνών συνθηκών.
Κάθε μέρα Ισραηλινοί οικισμοί ξεφυτρώνουν μέσα σε γη που ακόμα ανήκει σε Παλαιστίνιους. Αρκετά συχνά οι Ισραηλινοί θα κάψουν τη σοδιά των Παλαιστίνιων πριν το θερισμό (αυτό είναι συχνά στις ειδήσεις), και προσπαθούν να πάρουν τη Παλαιστινιακή γη μέσω τρομοκρατικών ενεργειών. Παράνομοι άποικοι έχουν κάψει σπίτια Παλαιστίνιων – πριν λίγο καιρό έκαψαν ζωντανούς ένα μωρό με τη μητέρα του. Άποικοι πρόσφατα επιτέθηκαν ακόμα και σε ένα ραβίνο που δούλευε μαζί με Χριστιανούς Ειρηνοποιούς, δείχνοντας ότι είναι διαθέσιμοι όχι μόνο να επιτίθενται στους Παλαιστίνιους αλλά ακόμα και στους δικούς τους ειρηνοποιούς.
Αυτό μου θύμισε κάτι που είπε κάποιος: ‘Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, που σκοτώνεις τους προφήτες και λιθοβολείς αυτούς που σου στέλνει ο Θεός!’
(Αυτός ήταν ο Ιησούς, παρεπιπτόντως)
Εάν το Ισραήλ δεν πάψει τη βίαιη και αδικαιολόγητη παραβίαση διεθνών συθνηκών μέσω του επεκτατισμού του, δεν μπορεί να έχει τη στήριξη μου.
1. Συνειδητοποίησα ότι ακόμα και Χριστιανοί διώκονται και καταπιέζονται, και επιλέγω να σταθώ στο πλάι τους.
Ένας από τους τρόπους που οι Ευαγγελικοί συνεχίζουν να πουλάν την υποστήριξη τους στο Ισραήλ είναι με το να παρουσιάζουν το θέμα ως Μουσουλμάνοι εναντίων Ιουδαίων – αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Μιλάμε για ένα βίαιο, κοσμικό έθνος κράτος, που καταπιέζει μία ομάδα ανθρώπων στην οποία συνυπάρχουν και Χριστιανοί.
Στην Παλαιστίνη υπάρχουν και Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, και οι Χριστιανοί διώκονται το ίδιο όπως και οι υπόλοιποι Παλαιστίνιοι. Το Ισραήλ στοχοποιεί Χριστιανικά σχολεία ενώ οι Χριστιανοί στη δύση παραμένουν σιωπηλοί. Χριστιανικές εκκλησίες και ιδρύματα έχουν μεγάλη ιστορία στο να καίγονται και να λεηλατούνται από Ισραηλινούς. Επιπλέον, Χριστιανοί παραπονιούνται ότι Ισραηλινοί τους φτύνουν στο δρόμο, και πολλοί Χριστιανοί έχουν αποδεχτεί ότι να σε φτύνουν στο Ισραήλ είναι μέρος της καθημερινότητας σου. (Φαντάζεσαι να το έκαναν αυτό οι Μουσουλμάνοι; Οι συντηρητικοί ηγέτες θα ζητούσαν να ξεκινήσει πόλεμος).
Και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος γιατί δεν υποστηρίζω πλέον το Ισραήλ: Κάνοντας το, αποτελεί πλήρη προδοσία των Χριστιανών αδελφών μου που υποφέρουν έναν αντί-Χριστιανικό διωγμό μέσα στο Ισραήλ.
Ο ποιμένας σου λοιπόν σε δίδαξε να υποστηρίζεις τον Ισραήλ.
Το καταλαβαίνω. Ο δικός μου επίσης. Ως αποτέλεσμα, υποστήριζα τυφλά το Ισραήλ για πολλά χρόνια – ακόμα και στο σημείο να ψηφίσω τον υποψήφιο που πίστευα ότι θα είναι ο πιο φιλικός προς το Ισραήλ.
Πλέον έχω ξεπεράσει τις προκαταλήψεις μου, με διάθεση να κρίνω τα γεγονότα όπως είναι . Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να υποστηρίζω το Ισραήλ και ταυτόχρονα να είμαι πιστός στον Ιησού.
