Την παρακάτω εισαγωγή στο ευαγγέλιο του Ιωάννη την έγραψα ο ίδιος. Αυτό το τονίζω όχι γιατί ζητάω δικαιώματα, αλλά γιατί αυτό το βιβλίο δεν είναι κάτι στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση μόνο κάποιοι-λίγοι ιερείς, αλλά όλοι! Ο καθένας μπορεί να το διαβάσει και να το καταλάβει. Στο τέλος του κειμένου θα δείτε το βίντεο που έχει γυριστεί σε συμφωνία κατά λέξη με το ευαγγέλιο.

Το ευαγγέλιο του Ιωάννη είναι το τελευταίο από τα 4 ευαγγέλια και 4ο βιβλίο της Καινής Διαθήκης. Γράφτηκε τελευταίο και αφορμή της συγγραφής του ήταν μάλλον η καταπολέμηση αιρέσεων που δεν ήθελαν τον Χριστό να είναι Θεός. Το ύφος του κειμένου καμία σχέση δεν έχει με τα συνοπτικά ευαγγέλια (τα 3 προηγούμενα) και αυτό γιατί δεν παρατίθεται η διδασκαλία του Χριστού αυτόφυα, αλλά η συμπεριφορά του και τα λόγια του Χριστού σε διάφορες καταστάσεις. Η δυναμική του βιβλίου αυτού εμφανίζεται από την πρώτη πρόταση παρουσιάζοντας την αιώνια ύπαρξη του Λόγου (το όνομα που αποδίδεται στο πρόσωπο του Υιού του Θεού). Η ιδιαίτερα κοντινή σχέση που είχε ο Ιωάννης με τον Χριστό φαίνεται από τις λεπτομέρειες που δίνονται σε αυτό το βιβλίο και δεν υπάρχουν στα άλλα 3 ευαγγέλια.

Ο ρυθμός που παρουσιάζονται τα γεγονότα είναι πολύ παράξενος. Στα πρώτα κεφάλαια προχωράει μέρα – μέρα από τη στιγμή που βαφτίζεται και αρχίζει το έργο του ο Χριστός, ύστερα δίνονται σημαντικές πληροφορίες για κατά τόπους συναντήσεις του και επιταχύνεται απότομα ο ρυθμός για να προσγειωθεί στο 11ο κεφάλαιο. Από το 11ο και μετά αφιερώνονται ολόκληρα κεφάλαια για μικρές περιόδους της ημέρας καθώς πλησιάζει η ώρα της σταύρωσης. Σημείο καμπής της ιστορίας είναι η ανάσταση του Λαζάρου. Φανερώνονται τα αίτια που θέλουν να σκοτώσουν τον Χριστό οι Φαρισαίοι: έκανε θαύματα το Σάββατο και κέρδιζε πολλούς ακόλουθους, γεγονός που τους έκανε να φοβούνται για εξέγερση και επέμβαση των Ρωμαίων.

Όλο το ευαγγέλιο έχει πολύ θόρυβο, καθώς εκεί που προσπαθεί να εξηγήσει κάτι ο Χριστός, η βιασύνη και προχειρότητα των μαθητών του και όσων των άκουγαν κάνει τον αναγνώστη να δυσανασχετεί. Όλα αυτά λύνονται στο 17ο κεφάλαιο όπου επιτέλους βλέπουμε το μεγαλείο του χαρακτήρα του Ιησού κατά την προσευχή του, που αποκαλύπτει τη σχέση του με τον Πατέρα λίγο πριν προδοθεί, συλληφθεί και παραδοθεί στους ιερείς.

Στη συνέχεια οδηγείται στον Πόντιο Πιλάτο όπου φαίνεται ξεκάθαρα η παντοδυναμία του Θεού και η απόλυτη εμπιστοσύνη και υποταγή που έδειχνε στο θέλημα του Πατέρα ο Υιός. Τελικά σταυρώνεται, ανασταίνεται και εμφανίζεται στους μαθητές.

Το zoiagapis καμία σχέση δεν έχει με τον μεταφραστή και τους δημιουργούς των βίντεο.