Το ποίημα της zoiagapis / δηλωνε και μη ερευνα

…κατά το πίστευε και μη ερεύνα

Σου είπαν πως το όνομα σου δίνει και τη χάρη
σε έκαναν μέλος λαμπερό, παντού να είσαι καμάρι
σαν σε ρωτήσουν, έμαθες να λες πως είσαι τέτοιος
γιατί νομίζεις όλοι μας τους τέτοιους αγαπάνε;

μα άνθρωπε δεν σκέφτηκες ποτέ εσύ ποιος είσαι
άνοιξες το στόμα σου μόνο να καταπίνεις
ξέχασες πια και να μασάς ξέχασες να κινείσαι
στο τέλος θα ερωτηθείς τι τρως και τι αφήνεις

άνθρωπε φτιάχτηκες – μην ξεχνάς – να είσαι σαν θεός
πώς και μπορείς και προσκυνάς αυτούς που άλλα λένε
χωρίς να εξετάσεις αν αδικούν και φταίνε
κατέληξες να μην φρονείς, ο λόγος σου σαπρός

Αν δεν συνθέσεις λογική, αν λίγο δεν κοπιάσεις
θα έχεις έτοιμη τροφή ώσπου και να γεράσεις
καθόλου νόημα σε αυτά που λες πια δε θα βρίσκεις
ανεμελιά τη βρεφική, αναπολείς να ζήσεις

μα κύριε και κυρία μου, δεν φτιάχτηκες να μείνεις
μωρό μέχρι τα τέλη σου τίποτα να μην κρίνεις
φτιάχτηκες sapiens σοφός, προστάτης των ορφάνων
φιλόσοφος, επιστήμονας, εργάτης των κοπάδων

αν λοιπόν κάπως χάθηκες το πρόσωπό σου πιάνεις
εξέτασε με προσοχή τι θέλεις και τι κάνεις
γιατί φοβάμαι χάλασες και μόνο που ονομάζεις
μία προσωπικότητα σαν τέτοιος και κομπάζεις

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *