Η Επί του όρους ομιλία (Μέρος 6) – Η επικινδυνότητα του "εκκλησιασμού"

Ποιά είναι τα κριτήρια του “καλού χριστιανού”;

Από μωρό πήγαινα εκκλησία συνέχεια. Κυριακή (2 φορές), Τετάρτη, Παρασκευή αργότερα και Σάββατο. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα περνούσα σχεδόν όλο το Σάββατό μου στην εκκλησία. Πολλή εκκλησία, άρα πολύ χριστιανός! Σωστά;

Πριν συνεχίσω ας δούμε τι λέει ο Χριστός στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μας έχει ήδη εξηγήσει πως δεν θέλει να βρισκόμαστε κλεισμένοι αλλά να αφήνουμε το φως του Θεού να αγγίζει όλο και περισσότερους (βλ. Μέρος 4ο) και πως ήρθε να εκπληρώσει τον νόμο και τους προφήτες. Συνεχίζει λοιπόν και λέει:
Ματθ. 5:20 Λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Απόδοση: Σας λέω λοιπόν πως εάν δεν περισσεύσει η δικαιοσύνη σας περισσότερο των γραμματέων και των Φαρισαίων, δεν πρόκειται να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών.

Στην παραπάνω απόδοση έβαλα τη φράση: “δεν πρόκειται“, για να δείξω τη διπλή άρνηση: “ου μη“. Δεν υπάρχει περίπτωση που λένε!

Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν οι κατ’ εξοχήν “εκκλησιαζόμενοι”. Συνεχώς στον Ναό. Αυτό όμως φυσικά και δεν είναι αρκετό. Ο Χριστός ζητάει από μας να ξεχειλίζουμε δικαιοσύνη!

Σήμερα τα παραδείγματα – λέμε – πίστης τα παίρνουμε από την εκκλησία. Κοιτάμε για ιερείς, ποιμένες, πρεσβυτέρους.. πες το όπως θες. Εκείνη την εποχή ήταν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς. Αυτές οι δύο κατηγορίες ανθρώπων είχαν ως σκοπό την επεξήγηση του νόμου. Υπήρχε κανείς πιο δίκαιος από αυτούς;

Όμως σύμφωνα με αυτά που λέει ο Χριστός σκέφτομαι: Μήπως το να είσαι ιερέας, ποιμένας κλπ δεν σου εξασφαλίζει τίποτα; Και εάν οι εξέχοντες δεν είναι εξασφαλισμένοι, πού να σκεφτείς πως κατά πάσα πιθανότητα είσαι απλός “επισκέπτης” στην εκκλησία.. και πως η επίσκεψή σου στην εκκλησία δεν σου εξασφαλίζει εντελώς τίποτα επίσης! Ναι ακριβώς αυτό λέει ο Χριστός!

Αυτή η φράση του Χριστού μπορεί κάλλιστα να είναι και ο υπότιτλος της επί του όρους ομιλίας. Πολλοί σήμερα κηρύττουν διάφορες συνταγές για να σωθείς. Σας παραθέτω κάποιες όπως τις καταλαβαίνω:
1. Να πηγαίνεις εκκλησία (και μάλιστα σε κάποια εγκεκριμένη από αυτόν που το λέει)
2. Να βαπτιστείς μωρό, να εξομολογείσαι και να μετανοείς (στα λόγια..)
3. Να πεις μια προσευχή του τύπου: Ιησού Χριστέ σου δίνω την καρδιά μου

Λυπάμαι, αλλά τίποτα από αυτά δεν κήρυξε ο Χριστός. Αν δηλαδή μιλάμε για χριστιανισμό, θα πρέπει να δούμε τι λέει ο Χριστός. Οφείλουμε να γίνουμε δίκαιοι, όχι με μια γενική έννοια, αλλά ακολουθώντας τις οδηγίες του Χριστού. Αυτό σημαίνει άλλωστε να Τον κάνεις Κύριο στη ζωή σου.

Όχι, δεν σώζουν τα έργα μας, ο Χριστός μας σώζει. Όμως μας σώζει όχι μόνο ως κατάληξη αλλά και ως δρόμο. Μας ζητάει να ζήσουμε μια ζωή υπηρεσίας και όχι βολεύματος και υπερηφάνειας. Έτσι μας σώζει από κακές επιλογές. Μας σώζει από από τον εγωισμό μας. Μας δείχνει πώς να υπηρετούμε σωστά. Μας οδηγεί σε έναν τρόπο ζωής που αληθεύει όχι μόνο τις ώρες της εκκλησίας αλλά παντού και πάντα. Άλλωστε μήπως την ώρα που εκκλησιάζεται κάποιος σταματάει να αμαρτάνει;

Τελευταία – από το καλοκαίρι – έκανα ένα πείραμα. Σταμάτησα να πηγαίνω εκκλησία. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή. Δεν θα κρατήσει για πάντα αλλά ακόμα μαθαίνω πολλά για μένα για να σταματήσω το πείραμα.
Τι είδα λοιπόν κάνοντας αυτό το πείραμα; Σταμάτησα να πηγαίνω εκκλησία, αυτό με απέκοψε από την Εκκλησία του Χριστού; Σίγουρα έχασα κάποιες επαφές, αλλά είχα περισσότερο χρόνο να κάνω καινούργιες. Η προσευχή όμως, η διδασκαλία και η λατρεία, η κοινωνία και η Θεία κοινωνία μπορούν να γίνουν σε οποιοδήποτε μέρος. “Δεν κατοικεί ο Θεός σε ναούς” λέει ο Απόστολος Παύλος στους Αθηναίους (Πράξεις 17:24,25). “Ο Θεός είναι πνεύμα και αυτοί που Τον λατρεύουν το κάνουν πνευματικά και με αλήθεια” λέει ο Χριστός στη Σαμμαρείτισσα αντίστοιχα (Ιωάννης 4:21-24). Λατρεύουν όχι γενικά, έμπρακτα. Όχι μόνο πνευματικά αλλά και με αλήθεια. Όχι μόνο στον Ναό αλλά παντού.

Δεν είναι κακό να πηγαίνει κανείς στην εκκλησία. Είναι όμως πολύ επικίνδυνο  να νομίζει πως αυτό είναι όλο κι όλο αυτό που τον καλεί ο Θεός να κάνει – να πηγαίνει εκκλησία. Το να λες πως είσαι Έλληνας πολίτης σημαίνει πως επιθυμείς να ακολουθείς τους νόμους που ψηφίζονται. Το να κάνεις κύριό σου τον Χριστό, δεν σημαίνει πως επιθυμείς να ακολουθείς τις εντολές Του; Πώς θες να μπεις στη βασιλεία του Θεού αν δεν σε ενδιαφέρουν οι εντολές Του;

Αυτή τη χρονιά ας μετανοήσουμε ειλικρινά και έμπρακτα, και ας ζητήσουμε τη Βασιλεία του Θεού, τη δικαιοσύνη του Θεού να κυριεύσει τη ζωή μας. Ας μάθουμε διαβάζοντας προσεχτικά τη Βίβλο τι θέλει από μας και ας μην φτιάχνουμε δικούς μας παραπλανητικούς κανόνες. Ναι στην Εκκλησία, όχι στον δήθεν εκκλησιασμό!

Θα το πάω ένα βήμα παραπέρα. Αυτό που κήρυξε ο Χριστός σημαίνει και κάτι άλλο. Δεν είναι ιερές οι ώρες που περνάμε στον Ναό. Ή καλύτερα δεν είναι μόνο αυτές ιερές. Όλες οι ώρες είναι ιερές. Παντού και πάντα θα είμαστε πιστοί. Δε γίνεται να είσαι πιστός μόνο όση ώρα διαρκεί η κάθε λειτουργία. Πιστός είσαι στην καθημερινότητά σου. Παντού είσαι Εκκλησία, παντού και πάντα διψάς για δικαιοσύνη. Όχι δική σου, του Θεού.

5 thoughts on “Η Επί του όρους ομιλία (Μέρος 6) – Η επικινδυνότητα του "εκκλησιασμού"

  1. Αγαπητοί μου, σας χαιρετώ.
    Χαίρομαι για το τόσο σημαντικό θέμα του «εκκλησιασμού» που θίγετε.
    Κατ΄ αρχήν η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινη επινόηση.
    Συμφωνώ απόλυτα πως κάποιοι άνθρωποι εκκλησιαζόμενοι κάνουν συχνά κατάχρηση της Εκκλησίας με το να θέλουν να αυτοπροβάλλονται για δόξα, να αρέσκονται στην όποια άσκηση εξουσίας, και τόσα άλλα που είναι άκρως επικίνδυνα.
    Αλλά την Εκκλησία την ίδρυσε Αυτός ο Ιησούς Χριστός. Η Εκκλησία υπάρχει για να δίνει τη μαρτυρία της για τον Χριστό.
    Η λέξη Εκκλησία σημαίνει «σύναξη», «συνάθροιση» «σύνολο προσώπων». Σίγουρα το ξέρουμε όλοι μας.
    Ο Θεός θέσπισε την Εκκλησία και ο Θεός όρισε την πρώτη μέρα της εβδομάδας σαν την μέρα της Εκκλησίας. Σαν την ημέρα της «καταπαύσεως» από τις συνηθισμένες καθημερινές δραστηριότητες της ζωής.
    Ολόκληρη η Χριστιανοσύνη είναι σύμφωνη στην αναγνώριση του πρωινού της Κυριακής σαν την ώρα της Εκκλησίας. Η πρωινή λατρευτική συνάθροιση της Κυριακής αποτελεί την κεντρική συνάθροιση ανάμεσα σε όλες τις άλλες συνάξεις της κάθε Εκκλησίας, η θέση της είναι ξεχωριστή και προεξέχουσα για ολόκληρο το Χριστιανικό κοινό.
    Είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ο τροχός της εκκλησιαστικής μηχανής.
    Η ανακάλυψη της τυπογραφίας μείωσε το κόστος των αντιτύπων της Αγίας Γραφής τόσο που ο καθένας μπορεί σήμερα να προμηθευτεί και να μελετά μονάχος του τον Λόγο του Θεού.
    Η επινόηση του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας, (διαδίκτυο κλπ) δίνουν στον καθένα την ευχέρεια να ακούσει το κήρυγμα και να παρακολουθήσει τη λατρεία της Εκκλησίας καθισμένος στο σπίτι του.
    Όμως όλα αυτά δεν μπορούν να αναπληρώσουν τον εκκλησιασμό των πιστών.
    Κανονικά και φυσιολογικά την πρωινή Κυριακάτικη λατρεία θα έπρεπε να την παρακολουθεί το σύνολο των μελών της κάθε Εκκλησίας.
    Το ενδιαφέρον τους για την πρωινή Κυριακάτικη λατρεία τους αποτελεί ασφαλές μέτρο του ενδιαφέροντός τους για τον Χριστό.
    Ο ίδιος ο Χριστός έδωσε την παραγγελία αυτή. Από το χωρίο Πράξ. 20:6-7, φαίνεται ότι ακόμη και αυτός ο Παύλος έπρεπε, στην Τρωάδα να περιμένει «την πρώτη ημέρα της εβδομάδας» για να συναθροίσει τους μαθητές.
    Ο εκκλησιασμός είναι πράξη λατρείας. Στην Εκκλησία πηγαίνουμε ΟΧΙ για να ακούμε κηρύγματα, αλλά για να λατρεύουμε τον Θεό.
    «Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν• ευλογείτε τον Κύριον, … » Ψαλμός 68:26
    Η σημερινή κατάσταση είναι αξιοθρήνητη.
    Σε μια στατιστική μελέτη των δεδομένων σχετικά με τον αριθμό των μελών που παρίστανται στην πρωινή λατρεία της Κυριακής όλων των εκκλησιών της χώρας μας δίνει το θλιβερό αποτέλεσμα ότι, κατά μέσο όρο, το ποσοστό κυμαίνεται ανάμεσα στο ένα τρίτο και το ένα έκτο του όλου αριθμού εκείνων που η Εκκλησία τους ονομάζει μέλη της.
    Αυτό αποτελεί τη θεμελιώδη αδυναμία της Διαμαρτύρησης.
    Η αδιαφορία προς τον θεσμό που ο ίδιος ο Χριστός ίδρυσε, αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, το μεγαλύτερο πρόσκομμα στην πρόοδο του έργου του Χριστού.
    Αλλά παρ΄ όλα αυτά το έργο είναι του Χριστού, αν και είναι βαλμένο σε χέρια ανθρώπινα, χέρια που είναι τόσο ανάξια και ανεπαρκή. Παρόλες της τις ατέλειες, η λατρεία της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας εξακολουθεί, κατά κανόνα τουλάχιστο, να είναι οικοδομητική, και για όσους την παρακολουθούν με το σωστό πνεύμα, είναι πνευματικά ωφέλιμη.
    Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

    1. Αγαπητέ κ. Φιλόθεε,

      Σας παρακαλώ να μην κάνετε διαφήμιση σε αυτό το site συγκεκριμένων δογμάτων.

      Κατά τα άλλα, όντως είναι σπουδαίο και ζωτικό το να είναι σε κοινωνία τα αδέρφια εν Χριστώ. Σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν γίνεται:
      1) σε συγκεκριμένο χώρο – δεν υπάρχει η έννοια του Ναού σαν κάποιος ιερός τόπος πλέον
      2) με συγκεκριμένο τρόπο – ειδικά όταν μιλάμε για διαφορετικές κουλτούρες
      3) αυτοσκοπός. Δεν μας κάλεσε ο Χριστός σε ένα κλειστό club/όμιλο. Μας κάλεσε να είμαστε δίκαιοι (άγιοι) και ζωντανοί (μεταδοτικοί) στην κοινωνία. Το να βάζουμε τον εκκλησιασμό πάνω από αυτά που μας ζήτησε είναι λάθος νομίζω.

    2. Αγαπητέ Φιλόθεε,

      τα έχετε παρανοήσει κάπως τα πράγματα – όχι τυχαίο βέβαια αφού τα βλέπετε μέσα απ’ τα γυαλιά των θρησκευτικών δογμάτων και συγκεκριμένα της Διαμαρτύρησης, δόγμα στο οποίο απ’ ό,τι φαίνεται ανήκετε.

      Εκκλησία δεν σημαίνει ούτε «σύναξη», ούτε «συνάθροιση», ούτε «σύνολο προσώπων». Αναρωτιέμαι πού τους βρήκατε αυτούς τους ορισμούς! Εκκλησία προέρχεται από το πρόθημα «εκ» και το ρήμα «καλώ» που σημαίνει καλώ άτομα εκ (από) του συνόλου να σχηματίσουν ομάδα, άτομα που καλέστηκαν απ’ τον Θεό. Και ΔΕΝ σημαίνει προφανώς πρωινή συνάθροιση, 10-10.30, την Κυριακή ορισμένων “πιστών” –πόσο μάλλον “μελών”(!!) – μιας συγκεκριμένης εκκλησιαστικής απόχρωσης σε ένα συγκεκριμένο χώρο κι ύστερα… ο καθένας σπίτια του! Αυτό το πράγμα ΔΕΝ είναι εκκλησία και ούτε εκκλησία έχει απλά και μόνο το χαρακτήρα λατρείας. Οι ορισμοί αυτοί δεν συμφωνούν με ό,τι το Ευαγγέλιο ορίζει ως εκκλησία. Μια σύντομη περιγραφή για το τι σήμαινε εκκλησία στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, μπορείτε να βρείτε σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο ενός συν-συγγραφέα μας εδώ μέσα με τον τίτλο “Καπιταλισμός, κομμουνισμός και το παράδειγμα των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων”.
      Αυτό είναι μια δική σας προφανώς δογματική άποψη και δεν ανταποκρίνεται ούτε μπορεί να “καπελώσει” τον ορισμό αυτόν. Και εδώ θα συμφωνήσω με το συν-συγγραφέα george να μην κάνετε διαφήμιση σε αυτό το site συγκεκριμένων δογμάτων. Φαντάζομαι θα έχετε άλλους χώρους όπου μπορείτε να κάνετε αυτήν την “κατήχηση”.

  2. Σας χαιρετώ,
    Απάντηση στο ερώτημα του κ. John Ball πού βρήκα το ορισμό της «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» που ανέφερα.
    Κατ΄ αρχήν δεν ανέφερα πουθενά ότι Εκκλησία είναι : «η πρωινή συνάθροιση της Κυριακής. 10 – 10.30.» Δε ξέρω που το βρήκες και δε θέλω να μάθω.
    Σου απαντώ λοιπόν με ολοκληρωμένο τον ορισμό κι όχι με τον μισό που εσύ ανέφερες για ευνόητους λόγους:
    «Η λέξη EΚΚΛΗΣΙΑ έχει συνεχή χρήση στην ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα. Ετυμολογείται από το ρήμα εκ-καλώ, με χρήση του θέματος από το επίθετο έκκλητ-ος. Εκκαλώ σήμαινε προσκαλώ άτομα εκ (από) του συνόλου να σχηματίσουν ομάδα.» Εσύ σταματάς εδώ τον ορισμό.
    Συνεχίζει όμως και λέει: «ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ αυτής της έκ-κλησης είναι ο σχηματισμός ΣΥΝΑΞΗΣ, ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗΣ, ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ.» Εδώ τελειώνει ο ορισμός της Εκκλησίας.
    Επίσης, στην αρχαιότητα ο όρος ΕΚΚΛΗΣΙΑ περιέγραφε την ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ του συνόλου του στρατού για να γίνει κάποια ανακοίνωση ή σύσκεψη. Κάτι αντίστοιχο και η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.
    Στη συνέχεια με τον όρο ΕΚΚΛΗΣΙΑ περιγράφεται το ΣΥΝΟΛΟ των χριστιανών.
    Στα νεότερα χρόνια, ο όρος ΕΚΚΛΗΣΙΑ περιγράφει επίσης την αυτοκέφαλη ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ που μπορεί να υπάρχει σε μία χώρα, βλέπε για παράδειγμα Εκκλησία της Ελλάδας,.

    Ο όρος ΕΚΚΛΗΣΙΑ, στη Χριστιανική Πίστη, δηλώνει την ιδρυθείσα ΚΟΙΝΩΝΙΑ από τον Ιησού Χριστό, την οποία αποτελούν όλοι οι πιστεύοντες στο Χριστό, με σκοπό την προσωπική τους σωτηρία.
    Κατά τη διδασκαλία των Χριστιανών Πατέρων, η κοινωνία των Πρωτοπλάστων, μέσα στον Παράδεισο, με τον Τριαδικό Θεό και τους αγγέλους αποτελεί την πρώτη ΕΚΚΛΗΣΙΑ της Παλαιάς Διαθήκης.
    Η εκλογή των δώδεκα Αποστόλων, ο νέος Ισραήλ του Θεού είναι η ΕΚΚΛΗΣΙΑ της Καινής Διαθήκης, η οποία συνεχίζεται έως τη συντέλεια του αιώνος, από τους διαδόχους των Αποστόλων, τους Επισκόπους.

    ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΩΡΟ – κατ’ οίκον εκκλησία:
    επιστολή προς Ρωμαίους, ιστ’:4
    “οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν ΚΑΤ΄ΟΙΚΟΝ αὐτῶν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.”
    Ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος σε τοπικές εκκλησίες λέει:(επίσης στον Ακύλα και στην Πρίσκιλλα και στην ΚΑΤ΄ ΟΙΚΟΝ εκκλησία τους): επιστολή προς Κορινθίους Α’, ιστ’:19

    Εκεί λοιπόν που βρήκες τον ορισμό της Εκκλησίας εσύ, εκεί τον βρήκα κι εγώ. με τη μόνη διαφορά εσύ είπες τον μισό.
    Αυτά τα λίγα προς απάντηση στο ερώτημά σου.
    Σας ευχαριστώ!

    1. Αγαπητέ μου φίλε δεν υπάρχει ολοκληρωμένος ορισμός της λέξης εκκλησίας, όπως ανέφερα και παραπάνω, ώστε να τύχει να τον αναφέρει κάποιος μισό.

      Εγώ αντλώ πληροφορίες αλλά δεν τις δέχομαι άκριτα. Γι’ αυτό και ΔΕΝ συνεχίζω από κει που λέτε ότι σταμάτησα τον ορισμό (με ύφος λες και αποκαλύψατε τη μεγάλη απάτη), γιατί κάτι τέτοιο που λέει το άρθρο στη wiki για «σύναξη», «συνάθροιση», «συνέλευση» και εσείς, ΔΕΝ προκύπτει απ’ τον ορισμό. Εγώ εδώ επεξηγώ τον ορισμό της ΛΕΞΗΣ εκκλησία.
      Νομίζω ότι είναι αρκετά σαφή τα Ελληνικά μου.

      Λέγετέ τα εσείς ολόκληρα, ελέγχεται μόνο τι αναμασάτε!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *