Αν το μυαλό σου, μόνο του, δεν φαίνεται να τρέχει εκεί που οι άλλοι ζητούν. Αν η καρδιά σου αναπαύεται στην ερώτηση και όχι στην απάντηση. Αν για σένα, οικογένεια δεν είναι αυτό που ορίζεται με τα επίθετα αλλά με τις επιλογές. Μήπως είσαι μόνος; Γιατί;

Αν σε σπρώξανε μόνο, αν σου δείξανε και περίμεναν να υπακούσεις, αν η ζωή σου ορίζεται από μία διδακτέα ύλη – σταμάτα. Δεν ζεις εσύ, ζουν αυτοί μέσα σου. Αν θες λοιπόν έλεγξε το κιόλας. Ρώτα τους: πώς το βρήκαν; Θα ξέρουν να πουν κάτι; «Έτσι μας μάθανε!» Γιατί; Και ποιος το διάλεξε το «έτσι».

Η απάντηση σ’ αυτό δεν είναι άλλη, απ ’την ανάγκη να κοιτάξεις μέσα σε έναν καθρέφτη, ίσως κατά λάθος, και για πρώτη φορά να δεις ποιος είσαι. Δεν είσαι το επίθετο του μπαμπά σου. Γιατί να είσαι Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια; Κανένας δεν έχει δικαίωμα να μου επιβάλει τίποτα ποτέ[1].

Πάντα είμαι «εγώ». Εγώ είμαι «εγώ» όχι εσείς. Κανένας λόγος για «Χριστουγεννιάτικο τραπέζι». Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι είναι αυτό που θα προσφέρεις – όχι μόνο τα Χριστούγεννα – σε έναν που δεν έχει πρόσβαση σ’ αυτό. Όταν του δίνεις μη ρωτάς «πώς και δεν έχεις;». Κι εσύ θα μπορούσες να ‘σουνα αυτός. Δεν υπάρχει έξυπνος – υπάρχει «τυχερός»[2].

Αντίο λοιπόν κόσμε, έτσι δηλαδή θέλησες να σε αποκαλώ κι εγώ, ο λίγο κάπως διαφορετικός από τα προϊόντα των καλουπιών της σαπίλας της μαύρης – κόσμε. Αντίο, όχι γιατί θα φύγω από σένα, ούτε θα σε καταστρέψω. Αντίο, γιατί τώρα εγώ ζω σε άλλον. Αυτός ο κόσμος στον οποίο εγώ ζω, αυτός είναι ο πραγματικός. Τόσο πραγματικός όσο εγώ. Τόσο πραγματικός κι εγώ όσο αποφάσισα να είμαι. Τηλεόραση; Όχι ευχαριστώ, προτιμώ να ζήσω, όχι να τη βγάλω με ορό και ψέμα.

Μου έφαγες χρόνια, και τώρα θα σε εκδικηθώ, θα σου πάρω, κόσμε αυτό που σου δίνει αξία. Θα σου πάρω ανθρώπους, θα τους κάνω να μάθουν να ζουν – να ρωτούν – να μπουν στην οικογένεια. Φαμίλια που λένε. Εγώ δεν ανήκω σ’ αυτούς και σε σένα, στον Θεό μονάχα δίνω αναφορά και σ’ αυτούς που πληγώνω. Εσύ δεν υπάρχεις, είσαι ψέμα. Αντίο

Θρησκεία; Μα και να ήξερε κανείς τι πάει να πει.. Είναι καθήκον που φτιάχνει ντροπή. Είναι ένας πόνος είναι σφαγή. Γιατί να υπάρχει κήρυκας – παππάς και κάποιος[3].. Όχι. Η «θρησκεία» μου ας είναι δικιά μου. Και η «θρησκεία»[4] μου θα ‘ναι γνήσια. Δεν θα ορίζεται από κάποιου σοφού το δόγμα – όχι. Δεν θα ορίζεται από του σχολειού το κίτρινο βιβλίο – μπαα. Θέλω εγώ, μόνος, να βρω να συναντήσω, τον έναν, τον μόνο, την αλήθεια που αγαπάει τη ζωή.

Αν έχει τύπους που πρέπει να κάνω, τότε αυτός ο Θεός ψάχνει για χαζούς[5], όχι για αλήθεια. Αν είναι ένας «φωτισμένος» που ξέρει, καλά θα κάνει να ξέρει πως δεν ξέρει. Ας ψάξω εγώ. Η λογική αν φτάνει δεν μου κάνει. Θέλω εγώ να σε δω. Θεέ είσαι μεγάλος σε παρακαλώ μη με αφήσεις σε βιβλία να σε βρω. Αν δε σε νοιώσω πώς θα πεισθώ; Είναι η θρησκεία ηθική και μόνο; Πρέπει η θρησκεία να λέει «σ’ αγαπώ». Πώς να αγαπήσεις λόγια άλλων. Αν δεν ζήσεις, αν δεν τα ζήσεις. Και εντάξει – δεν είμαι ίσως ο εξυπνότερος όλων – όχι. Αλλά ίσως όχι και ο εκλεκτός που θα τα βρει όλα – ντάξει. Αλλά τουλάχιστον αν είναι αλήθεια θα φανεί. Τι να φοβηθεί η αλήθεια. Και από τι να φοβηθεί ώστε να αναγκάζεται να παράγει ίδιους πιστούς. Άνθρωπε: Αν δεν είσαι ξεχωριστός αν δεν είσαι καινούριος, η θρησκεία σου είναι ψέμα. Τα κίνητρα μετράν σαν πράξεις. Αυτό πρέπει να είναι το σωστό. Τι κι αν κλέψεις και τα δώσεις; – δεν έκλεψες-; Τι και αν αγαπήσεις για λεφτά, δούλος δεν έγινες; Η αλήθεια μακριά θα είναι από κάθε είδωλο φήμης και πλούτου.

Μείνε απλός και ψάξ΄ το. Τι σημαίνει να αγαπάς; Τι είναι αγάπη; Τι είναι σκοπός; Αν υπάρχει – που θα υπάρχει άλλη ζωή – πώς γλυτώνεις από τον χαμό; Και να πηγαίνεις 300 φορές τον χρόνο εκκλησία δεν μετρά. Κάνε το πείραμα. Βίασε μία κοπέλα και πάρ’ της λουλούδια, αμάξι σπίτι, κοσμήματα. Νομίζω το κατάλαβες και μόνος σου. Άσε το πείραμα – πρέπει να πληρώσεις.

Ακόμα κι αν ποτέ δεν βίασες, έχεις πληγώσει. Ακόμα κι αν ποτέ δεν σκότωσες έχει βρίσει. Ακόμα κι αν ποτέ δεν έκλεψες – ναι καλά- .. έχεις ζηλέψει.

Ε τι να ζηλέψεις πια αρκέσου.

Είναι όλοι λοιπόν κακοί; Όλοι του θανατά; Όλοι νεκροί; – ναι! Συγγνώμη δεν σε βρίζω. Γίνεται άλλωστε; Και πώς να βρίσεις; Αν είσαι νεκρός – νεκρός είσαι. Αν δεν είσαι – νομίζεις πως δεν είσαι ή μάλλον βρήκες τη ζωή!

Αν η ζωή νικά τον θάνατο, είναι ο λόγος που γεννιούνται παιδιά. Αν η ζωή νικά τον θάνατο ο νέος αφήνει τα ναρκωτικά.

Θρησκεία; Όχι. Ζωή; Ναι! Πες ναι στη ζωή. Ζωή καθαρή ανθρώπινη. Αν ζεις σαν ζώο δεν φοβάσαι να γίνεις ζώο = να πεθάνεις. Είσαι νεκρός. Αν κάθε μέρα πας και μ’ άλλη, είσαι το ίδιο με τα σκυλιά. Δεν σε βρίζω. Πώς βρίζεις ένα ζώο αν το πεις ζώο. Γίνει άνθρωπος. Πάρε τη ζωή στα σοβαρά. Μην είσαι μοσχάρι να ζεις για να δουλεύεις. Μην είσαι τζιτζίκι να ζεις για να αράζεις. Θα πεινάσεις! Δούλευε για να δίνεις και στους άλλους που δεν έχουν. Ακούς; Ακούς ή κοιμήθηκες;

Αν ακούς, σημαίνει πως αφτιά έχεις. Και αν σου μιλούν αυτά, είναι επειδή καρδιά έχεις. Και αν τα βρίσκεις αληθινά, είναι γιατί είναι αληθινά. Ο Χριστός μου τα δίδαξε[6] – δεν ήμουν κάτι εγώ να τα βρω. Όχι ο Χριστός δεν θα σε πει ζώο. Εγώ ναι, γιατί και εγώ που το λέω – τέτοιος είμαι. Ζώο.

Πατρίδα; Είναι τρελό. Κι όμως μοιάζει να ‘ναι σωστό. Πρέπει να ακούς αυτούς που βρίζονται σε ένα κτίριο. Και όχι μόνο να τους ακούς αλλά και να τους υπακούς. Κι ας βρίζονται. Νομίζω κιόλας πως γι’ αυτό πληρώνονται, για να βρίζονται. Και πρέπει να τους υπακούς.

Να ήταν άγιοι[7] να το καταλάβω. Αλλά φαίνεται πως εγώ τους έβαλα εκεί. Ναι ξέρω, εγώ άγιος; Ούτε καν! Ούτε πλησίασα. Εγώ άγιος; Εγώ λοιπόν τους ψήφισα, εγώ θα τους υπακούω. Και αν η τακτική τους παράγει περισσότερους φτωχούς; Εγώ θα αγαπήσω τους φτωχούς, γιατί και δικό μου λάθος είναι. Και πρέπει και τους καταστηματάρχες της πατρίδας ν’ αγαπήσω. Γιατί αυτούς ψήφισα. Τέτοιος είμαι.

Πατρίδα θρησκεία οικογένεια.

Ακόμα κι αν όλοι ‘ξεραν τι σημαίνει, ακόμα κι αν όλοι το ακολουθούσαν εγώ όχι. Τουλάχιστον όχι όπως αυτοί.

Εγώ λοιπόν, εγώ θα ζω μόνος και μοναχικός. Εγώ θα είμαι ξέχωρος, ξεχωριστός[8]. Δεν ανήκω σε κανέναν, ακούτε; Λόγο δίνω στον Θεό και σ’ αυτούς που πληγώνω. Λόγο δίνω στους φτωχούς που ξεχνάω κάθε φορά που τρώω και κερνάω. Πεινασμένε σ’ αγαπώ κι ας είμαι μόνος. Θα σε κοιτώ να βλέπω και να μαθαίνω. Ίσως κι εγώ σαν εσένα γίνω. Ίσως κάποτε τον πόνο να ζήσω και όλα να τα εκτιμήσω. Πεινασμένε συγγνώμη πετώ φαγητό. Συγνώμη που όταν έχω ρεπό δεν έχω καιρό για σένα. Ας είναι. Ας μείνω μόνος στην πολυτέλειά μου. Θα με φάει η ακρίβεια και θα κλαίω πάνω στις μάρκες που αγόρασα γιατί ενώ ήξερα σε ξέχασα.

Μην νομίζεις πως ο πόνος σου είναι δικός σου. Δικός μου είναι, όσο ο πόνος σου δεν γίνεται δικός μου πόνος.

Αντίο κόσμε λοιπόν. Έχω τους ξένους, τους πεινασμένους, τους φυλακισμένους και τους χτυπημένους να αγαπώ. Εσένα λυπάμαι αλλά θα σε ξεχάσω. Και θα σε χάσω. Για αλλού ταγμένος είμαι. Έχω άλλον προορισμό.

Θεέ ξεχνάω, ξύπνα με όταν κοιμάμαι. Στα γόνατα σαν θα ‘μαι να μου χαμογελάς. Την πλάτη φιλικά να μου χτυπάς όταν μοιράζομαι αυτά που μου δανείζεις.

Ένα πράγμα σε παρακαλώ – δίνε μου για να ‘χω να δίνω. Μίλα μου για να ‘χω να μιλώ. Κράτα με για να μάθω να κρατώ. Δείξε μου Χριστό για να μάθω να ζω[9]. Θέλω να ζω. Θέλω μόνο αυτό. Να ζω.

(Αθήνα 16/1/2013)

[1] Εδώ σημειώνεται πως σκοπός δεν είναι να αρέσει κανείς στους ανθρώπους, αλλά στον Θεό και μόνο. Ο Θεός όμως μπορεί να χρησιμοποιήσει ανθρώπους για να μας υποδείξει διορθώσεις.

[2] «τυχερός» στο κείμενο είναι αυτός που έχει κάτι θετικό παραπάνω από τους άλλους, ακόμα και αν αγωνίστηκε γι’ αυτό. Ένας π.χ. που δεν είχε τα εφόδια να σπουδάσει είναι ίσως πιο άτυχος από έναν σπουδαγμένο.

[3] Η οδηγία του Χριστού είναι πως όποιος θέλει να γίνει πρώτος να είναι υπηρέτης όλων.

[4] Η λέξη Θρησκεία στο κείμενο είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να πλησιάσει τον Θεό, αντίθετα με τη «θρησκεία» η οποία είναι η ουσιαστική σχέση με τον Θεό.

[5] Χαζός στο κείμενο είναι ο τυπολάτρης, ο αντίθετος με την έρευνα, αυτός που επιλέγει συνειδητά να μην εξετάσει τι είναι αυτό το οποίο πιστεύει αλλά έχει βολευτεί με τα θρησκευτικά δρώμενα/καθήκοντα και το κοινωνικό του status.

[6] Δεν επικαλούμαι προσωπική αποκάλυψη, αλλά απλή κατανόηση των βασικών αληθειών του Ευαγγελίου

[7] Η λέξη άγιος / άγιοι χρησιμοποιείται με την έννοια της αφιλοκερδούς προσφοράς := καθαρότητα των κινήτρων πίσω από κάθε πράξη για την ενίσχυση της δικαιοσύνης

[8] Ξεχωριστός όχι γιατί είμαι καλύτερος, αλλά ως αποτέλεσμα του καθαρισμού που κάνει ο Θεός στην καρδιά του ανθρώπου που επιστρέφει σε Αυτόν.

[9] Το να ζει κάποιος σημαίνει να ακολουθεί το παράδειγμα του Χριστού, η ζωή του Χριστού είναι το τέλειο παράδειγμα αληθινής ζωής.