ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ;……Ή ΠΡΩΙΝΗ ΟΧΛΑΓΩΓΙΑ;

Έχοντας φοιτήσει σε ελληνικό σχολείο, κι έχοντας υπομείνει με τη σειρά μου την νοοτροπία της «Ελληνικής Θρησκείας», θα κάνω μια μνεία σε κάτι που είναι οικείο σε όλους μας, την πρωινή προσευχή στο σχολείο.

Φαντάζομαι, πως όλοι μπορούμε να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας τις εμπειρίες της πρωινής προσευχής από την Ά Δημοτικού, μέχρι και την Γ’ Λυκείου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κατά την διάρκεια της προσευχής ο διπλανός θα έπαιζε με το κινητό, άλλοι θα έλεγαν ανέκδοτα, κι άλλοι θα χασκογέλαγαν με τα ανέκδοτα. Η πρωινή προσευχή θεωρούνταν (και θεωρείται) κάτι πολύ ασήμαντο που δεν απαιτεί αρκετή προσοχή και σοβαρότητα. Και, όντως, έτσι είναι, αν αναλογιστεί κανείς τα παρακάτω.

Καταρχάς, έχει μεγάλη σημασία να σημειωθεί, ότι δεν προέρχονται όλα τα παιδιά από χριστιανικές οικογένειες. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια πληθώρα θρησκειών και δογμάτων. Επίσης, αρκετά παιδιά μπορεί να είναι άθεα. Συνεπώς, βλέπουμε, πως πολλά παιδιά έχουν κάθε λόγο να υποτιμήσουν την αξία της προσευχής.

Επιπλέον, πολλοί μαθητές χλευάζουν το «πάτερ ημών», γιατί πολύ απλά ο μαθητής που συχνά ανεβαίνει στο μικρόφωνο για να πει την προσευχή, το κάνει με σκοπό την ανάδειξή του ενώπιον τόσο των συμμαθητών του, όσο και των καθηγητών του (ειδικά του θεολόγου του). Τι μας λέει, όμως, η Γραφή στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στο 6:5 ; «Και όταν προσεύχεσαι, να μην είσαι όπως οι υποκριτές, επειδή αρέσκονται να προσεύχονται όρθιοι στις συναγωγές και στις γωνίες των πλατειών, για να φανούν στους ανθρώπους. Σας διαβεβαιώνω, ότι έχουν ήδη τον μισθό τους. Εσύ, όμως, όταν μπεις στο ταμείο σου, και αφού θα έχεις κλείσει την πόρτα σου, προσευχήσου στον Πατέρα σου που είναι στον κρυφό χώρο, και ο Πατέρας σου που βλέπει στον κρυφό χώρο, θα σου ανταποδώσει στα φανερά.»

Πέρα από την υποκρισία, όμως, η προσευχή είναι σαθρή, όταν γίνεται με χρησιμοθηρικό σκοπό: «Έκανα το χρέος μου και για σήμερα, ο Θεός τώρα θα με ευλογήσει πλούσια». Η προσευχή γίνεται από τον άνθρωπο, μόνο μέσα από την καρδιά του, γιατί πραγματικά έχει κάτι να πει στον Θεό. Δεν προσπαθείς με την προσευχή να «καλοπιάσεις» τον Θεό. Δεν σε έχει ανάγκη ο Θεός, εσύ έχεις ανάγκη τον Θεό.

Ένας επιπλέον λόγος που αφήνει περιθώρια στο να αμφισβητούμε την αξία της πρωινής προσευχής στο σχολείο είναι η τυπικότηταμε την οποία αυτή γίνεται. Κάθε μέρα είναι το ίδιο «ποιηματάκι», το οποίο μας έχουν μάθει να λέμε. Όταν αποτελεί, λοιπόν, μια τυπική διαδικασία, δίχως βάθος και ουσία, πάλι ξεφεύγουμε από τον στόχο. Βέβαια, θα ισχυριστεί κανείς: «μα στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, στο 6ο κεφάλαιο λέει: Έτσι, λοιπόν, να προσεύχεστε εσείς: Πάτερ ημών…». Ο Χριστός στο σημείο αυτό, έδωσε ένα παράδειγμα μιας προσευχής. Δεν σου επιβάλλει να χρησιμοποιήσεις μόνο αυτή την προσευχή. Δηλαδή, αν θες να μετανοήσεις για κάτι, πάλι το «πάτερ ημών» θα πεις;

 

Δεν καταδικάζω την πρωινή προσευχή στο σχολείο, καθώς ο σκοπός που υπάρχει μπορεί να είναι αγνός. Αποδοκιμάζω, όμως, τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτή πραγματοποιείται και κυρίως την ανοχή της κοινής αντίληψης σε αυτή την επικρατούσα κατάσταση. Θα ήταν προτιμότερο, να μην γινόταν καθόλου προσευχή στο σχολείο (αποτελεί και σεβασμό προς του αλλόθρησκους), παρά να γίνεται και να είναι «στραπατσαρισμένη».

Και για να κλείσω με ένα χιουμοριστικό σχόλιο του Ravi Zacharias: «Όσο θα υπάρχουν διαγωνίσματα μαθηματικών στο σχολείο, θα υπάρχουν πάντα προσευχές στα σχολεία».

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *