Πριν πάω στο ψητό, θα σας βάλω σε ένα φανταστικό παιχνίδι. Είμαι σίγουρος πως θα σας αρέσει!
Σε λένε Γιώργο. Είσαι 30 και όλοι σου λένε “πρέπει να παντρευτείς”. Ο κόσμος γύρω σου σου δείχνει κάποια κριτήρια, κάποια από τα οποία σε καλύπτουν κάποια όχι.
Φαντάσου τώρα, πως για κάποιον παράξενο λόγο, σου τυχαίνει να πας στο διάστημα και προσγειώνεσαι (προσαρειώνεσαι??) στον Άρη για κάποια πολύ σημαντική αποστολή που μόνο εσύ σε όλον τον κόσμο μπορείς να φέρεις εις πέρας. Εκεί, όπως λέει και η ταινία the Martian, δυστυχώς δεν έχεις την καλύτερη δυνατή επικοινωνία με τους γήινους συνεργάτες σου. Οπότε επειδή όλοι έχουν ψηθεί να σε παντρέψουν, σου λένε: κοίτα Ζορζ, έχουμε κανονίσει ημερομηνία για τον γάμο σου, στολισμούς.. τα πάντα! Το μόνο που απομένει είναι να διαλέξεις νύφη. Εμείς, ο κόσμος από τη γη, έχουμε ήδη διαλέξει τις 10 καλύτερες για σένα με βάση τα πιο αντικειμενικά κριτήρια. Το μόνο που θέλουμε από σένα είναι να διαλέξεις.
Υπάρχει όμως το εξής πρόβλημα. Εσύ, ο Γιώργος, δεν θέλεις καμία από τις 10. Το μόνο όμως που σου επιτρέπουν να κάνεις είναι να διαλέξεις μία. Έχεις δηλαδή μόνο μία θετική ψήφο να δώσεις, και είσαι αναγκασμένος να ψηφίσεις τη λιγότερο κακή. Ακόμα και αν αυτή η λιγότερο κακή δεν θες να είναι η γυναίκα σου. Αν δεν ψηφίσεις, σημαίνει (για αυτούς) πως δεν ενδιαφέρεσαι, οπότε χάνεις το δικαίωμα να διαλέξεις και επιλέγουν αυτοί ποια θα παντρευτείς. Η μόνη σου εναλλακτική είναι να παραμείνεις για πάντα στον Άρη! (οκ το παράκανα). Πάντως, αν σε ρωτούσαν, σίγουρα δεν θες την 4, γιατί αυτή η κοπέλα σου βγάζει τον χειρότερό σου εαυτό. Για να μην μιλήσεις για τις υπόλοιπες…
Καταλαβαίνετε τι πάει να γίνει;;; Αυτό είναι έγκλημα! Δεν πρέπει να γίνει με τίποτα! Και είναι τόσο σημαντικό το ποια θα παντρευτείς, έτσι δεν είναι;
……
Η ώρα πλησιάζει. Ποιος θα είναι νέος “πλανητάρχης” ; Έχεις ακούσει τα μύρια όσα για τον καθένα τους. Ένα τείχος να χωρίζει τις Η.Π.Α. από το Μεξικό, έναν απίστευτο αριθμό emails που εξαφανίστηκαν, πολιτικές που αλλάζουν κατά το δοκούν ή κατά το ψηφοθυρίζειν, στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του ISIS, Ισλαμοφοβία, ξενοφοβία και πάει λέγοντας..
Και ναι, όλα αυτά σε κάνουν να ανακατεύεσαι. Θες να κάνεις εμετό. Λες: δεν μπορεί, ΠΡΕΠΕΙ να ψηφίσω έναν από τους δύο, για να μην βγει ο άλλος. Γιατί αν ψηφίσω έναν από τους μικρούς, πάει η ψήφος μου χαμένη.. Και επειδή δεν χωνεύω τον ένα από τους δύο, θα ψηφίσω τον άλλο, επειδή τον χωνεύω κατά τι περισσότερο.
ΑΥΤΟ ΛΕΣ! και μην μου παίζεις τον υπεράνω τώρα, επειδή ξαφνικά στην Ελλάδα έχουμε πολλά κόμματα στη Βουλή. Και εδώ δικομματισμό έχουμε. Μέχρι να σπάσει ο “δικομματισμός” στας ΗΠΑ.. θα έχουν παντρευτεί τα παιδιά που θα κάνω με τη νύφη που μου επιβάλατε να διαλέξω και δεν θέλω :(
πολλοί φίλοι μου ψήφισαν Τσίπρα για να μην βγει ΝΔ και τούμπαλιν
Έχω λοιπόν στα “χέρια μου” τις εξής δύο πηγές:
Trump vs. Hillary παρμένες από το Reuters, οι οποίες δείχνουν το εξής παράδοξο(?).
Δείγμα: 857 – ημέρα 01/08/2016
Από αυτούς που θέλουν να ψηφίσουν Hillary Clinton, το 48,6% τη ψηφίζει για να μην βγει ο Donald Trump, ενώ μόλις το 39,3% θέλει όντως την Hillary για τις απόψεις της και το 9,5% την προτιμά για την προσωπικότητά της, ισοφαρίζοντας την πρόθεση ψήφου που έρχεται ως εναντίωση στον Trump.
Δείγμα: 691 – ημέρα 01/08/2016
Αντίστοιχα, στην περίπτωση του Trump: 52,2% δεν θέλουν να βγει η Hillary, 36,0% συμφωνούν με την πολιτική του ατζέντα και 6,8% προτιμούν την προσωπικότητά του. Σε αυτήν την περίπτωση μάλιστα, οι δύο τελευταίες κατηγορίες δεν ισοφαρίζουν την πρόθεση από άρνηση. Δηλαδή τον Trump ψηφίζουν περισσότερο οι εχθροί της Hillary, όχι οι φίλοι του..
Αν υποθέσουμε πως αυτά τα νούμερα, παρά το μικρό δείγμα, είναι κάπως αντιπροσωπευτικά, τότε οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν ψηφίζουν αυτό που τους αρέσει. Ψηφίζουν προκειμένου να μην βγει ο άλλος. Διαλέγουν τον λιγότερο κακό. Αλλά σου λέει, αφού τα μικρά κόμματα δεν βγαίνουν, αφού δεν μπορώ να τα ψηφίσω, και αφού δεν μπορώ να καταψηφίσω αυτόν που δεν μου αρέσει, ας ψηφίσω θετικά αυτόν που με πειράζει λιγότερο.
Σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσω τι σημαίνει ψήφος. Ψήφος είναι μια ελληνική λέξη που εμφανίζεται στους αρχαίους χρόνους. Με τις ψήφους έφτιαχναν οι αρχαίοι (π.χ. Μινωίτες) ψηφιδωτά. Ψήφος λοιπόν είναι η πέτρα-λιθαράκι. Στα δικαστήρια της αρχαίας Αθήνας, υπήρχαν οι άθωοτικές και οι καταδικαστικές ψήφοι . Στο τέλος της δίκης, όπως σε αυτήν του Σωκράτη, γινόταν ψηφοφορία, και εάν ο αριθμός των αθωοτικών ψήφων υπερτερούσαν σε σύγκριση με τον αριθμό των καταδικαστικών, τότε ο κατηγορούμενος αθωωνόταν (βλ. και Αποκάλυψη 2:17).
Παρόμοιος μηχανισμός ήταν επίσης και ο εξοστρακισμός, όπου οι “επικίνδυνοι” (αλλά όχι πάντα επικίνδυνοι) απομακρύνονταν από την Αθήνα.
Για φαντάσου.. να απομακρύναμε από τη Βουλή τους επικίνδυνους.. πόσοι θα έμεναν;
Λοιπόν είναι σίγουρο, στο μυαλό μου, πως αν μπορούσαμε να ψηφίσουμε αρνητικά, όλοι εμείς που δεν εμπιστευόμαστε κανέναν πολιτικό, άνετα θα ψηφίζαμε ενάντια σε αυτόν που θεωρούμε πιο επικίνδυνο.
Τι σημαίνει αυτό;
- μεγαλύτερη προσέλευση, δημοκρατικότερο αποτέλεσμα
- δεν θα “κλέβουν” έδρες-μπόνους οι δύο πιο δημοφιλείς
- δίνεται δυνατότητα να μπουν οι μικροί στο παιχνίδι
- εκτοπίζονται οι ακραίοι – επικίνδυνοι
- αλλάζουν οι δημοσκοπήσεις εντελώς
Πώς θα δούλευε κάτι τέτοιο; Αντί να επιλέγεις μόνον ποιον θες να υπερψηφίσεις, θα μπορούσες εναλλακτικά να διαλέξεις έναν που θα ήθελες να καταψηφίσεις.
Οκ, πάλι δεν παίρνει ολοκληρωτικά την άποψή σου υπόψιν της η διαδικασία, αλλά τουλάχιστον διπλασιάζει το μέρος της αλήθειας που εκφράζεται. Δηλαδή αν θέλαμε να συλλέξουμε την πραγματική μας γνώμη από τον καθένα μας στις εκλογές, αυτό που θα έπρεπε να γίνει θα ήταν να ψηφίζαμε για το καθένα κόμμα / υποψήφιο, ποια είναι η άποψή μας. Π.χ. θα μπορούσαμε να δίνουμε ένα ποσοστό θετικότητας / αρνητικότητας για κάθε κόμμα. Αυτό θα το ορίσω ως “κλασμάτωση ψήφου”. Υπερβολή, σωστά; Ας μάθουμε πρώτα τις αρνητικές ψήφους και μετά πάμε και σε αυτό.. αλλά έχει γίνει ήδη πειραματικά -εκλπηκτικό?
Για φαντάσου όμως να κάναμε κάτι τέτοιο και στην εκκλησία. Να αφορίζονταν οι επικίνδυνοι?
Κι όμως, αυτό προτείνει ο Χριστός! Όπως έχω ξαναπεί, η λέξη εκκλησία είναι μια λέξη που παραπέμπει σε Δημοκρατία. Ο Χριστός, που εσκεμμένα διάλεξε αυτή τη λέξη για να περιγράψει τους δικούς του, ενώ είχε προϋπάρξει η εκκλησία του Δήμου, έδωσε στο 18ο κεφάλαιο του Ματθαίου ένα πρωτόκολλο αντιμετώπισης σκανδάλων. Μοιάζει με τον εξοστρακισμό, όμως είναι δεοντολογικά ανώτερο. Σας προτρέπω να το μελετήσετε μόνοι σας ;)
