Όταν μια μέρα όλα τελειώσουν και βρεθούμε μπροστά στο Βήμα, τι είναι αυτό που θα μας ρωτήσει ο Χριστός; “δώσε μου παρακαλώ ένα cv” ή “πώς έζησες;”

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν κριτήριο δεν ήταν αυτό που επιθυμούν οι γονείς μας, η κοινωνία, οι φίλοι.. αλλά αυτό που θέλει ο Θεός; Βέβαια όσο κάποιος είναι ανήλικος οφείλει να υπακούει τους γονείς του, αλλά ως ποιο σημείο; Το να φτιάξεις μηχανογραφικό με βάση το τι είναι στα μάτια των άλλων αρεστό, είναι κάτι το οποίο ίσως δε θα σε βοηθήσει να γίνεις αυτό που θες και βλέπεις πως έχεις τις δυνατότητες να καταφέρεις.

Όμως αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Πολύ συχνά συναντάω απόφοιτους λυκείου οι οποίοι μπροστά στην πίεση να “πετύχουν” (κατά κόσμον) μπήκαν στον πειρασμό να αντιγράψουν. Εδώ χρειάζεται να διαχωρίσουμε τις εξετάσεις σε δύο τμήματα: το “επίγειο” και στο “πνευματικό”. Τι εννοώ; Για τον Θεό δεν έχει καμία αξία να περάσεις στην πιο δύσκολη σχολή, αν αυτό το καταφέρεις αντιγράφοντας, επενδύοντας δηλαδή σε κόλπα. Δεν του αρέσει να αδικείς τον άλλον με σκονάκια και αντιγραφές.

Οι πιο σημαντικές εξετάσεις είναι αυτές που τις ζούμε δια πίστεως, όχι με χαρτί και στυλό. Η δυσκολία είναι στο πώς θα χειριστείς τη δυσκολία, και όχι στο πώς να βγεις λάδι. Τόσα χρόνια στο σχολείο, κάθε πρωί δεν λέμε “ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου”;

Αν λοιπόν κάποιος σε ρωτήσει: “πώς πήγαν οι πανελλήνιες;”, μπορείς να του απαντήσεις με βάση το αν αντέγραψες ή όχι; με το αν έκλεψες ή όχι; με το αν είσαι ευγνώμων για τα εφόδια που σου προσφέρθηκαν και πώς τα αξιοποίησες και όχι με το κατά πόσο είσαι στο top 5% του σχολείου; Βοήθησες όλη τη χρονιά τους πιο αδύναμους να ετοιμαστούν;

Ας αλλάξουμε μυαλό επιτέλους. Ας μην συμμορφωνόμαστε με την τάση που μας θέλει να κατεβάζουμε την ηθική για την αίγλη.

Όταν γυρίσεις το βράδυ σπίτι και σε ρωτήσει κάποιος: “πώς πήγες;” τι θα απαντήσεις; “τα κατάφερα και βγήκα πρώτος στο τάδε πράγμα” ή “δυστυχώς έπεσα, γιατί έσπρωξα τον μπροστινό για να βγω εγώ πρώτος;”

Καλή εξεταστική φοιτητές! ;)