Στο τέλος του χρόνου μια άπειρη γραμμή
μουσσώνας χωρίς αρχή
λυκόφως με χαραυγή
Ένα ονειρο χωρίς δισταγμό
ένα “γεια” χωρίς στεναγμό
Διλλήματα με επιλογή καρδιάς
έρωτας με άνθη αμυγδαλιάς
Αγάπη ριζωμένη στην αγάπη
Μουσική βυθισμένη στην καρδιά
Παρελθόν ξεχασμένο στην απάτη
Αναμνήσεις τυπωμένες στο μυαλό
Στα δυο μάτια φωτιά
τα δυο χέρια φτερά
Μυστικό θησαυρός
δευτερόλεπτο φως
Βοήθεια απλόχερα δοσμένη
αγκαλιά ζεστά απλωμένη
Ταλέντο χαρισμένο για σένα
χαμόγελο προικισμένο με στέμμα
Όμως υπάρχει ένα πεντάγραμμο λειψό χωρίς κλειδί, χωρίς ρυθμό,
όνομα άγραφο λευκό με πεπρωμένο αδειανό.
Μία γέννηση χωρίς σημασία, χωρίς παιδική ηλικία,
ένα παιδί χαμένο μ’ελπίδα ήλιο παγωμένο,
ωκεανοί τα δάκρυα, κραυγές.
Φωνές που λεν’: “δεν υπάρχει εδώ ζωή” και τότε αφήνουν να ακουστεί:
Μαγκιά για μια αλλαγή καθε στιγμή
Κουράγιο για ζωή κάθε πρωί
Όρεξη και φως κάθε λεπτό
Βήμα για το διαφορετικό
Εδώ και τώρα πριν ειναι αργά
Κι αυτό θα είναι ζωή με ΦΩΤΙΑ!!!
