Το λοιπόν, τις τελευταίες 80 και κάτι μέρες ζω σε κάτι ισπανικά νησάκια. Εrasmus που λες. Φεύγεις από το σπίτι σου, πετάς 8 ώρες και βρίσκεσαι σε μία πόλη μνημείο της Unesco. Και λες πω ρε φίλε! Τα σπάει! Και περνάνε οι μέρες, βρίσκεις σπίτι, τρέχεις να βγάλεις τα χαρτιά σου, κάνεις βόλτες αγκαλιά με την Γραφή σου, πίνεις (κάτι χάλια να λέμε την αλήθεια τώρα! Μα να μην έχει freddo capuccino!) καφέδες στους πλακόστρωτους πεζοδρόμους.
Kαι μετά αρχίζουν τα μαθήματα! Και εδώ δεν είναι Ελλάδα και πάρε παρουσίες για να σου σπάσω το τσαμπουκά μικρέ ανίδεε Ερασμίτη, και πάρε και κάνε και τρεις τέσσερις εργασίες. Και να μην σου μιλάνε οι ψωνάρες οι Κανάριοι! Και να πηγαίνετε σε αργίες μονο οι Ερασμίτες για μαθήματα! Και οι καθηγητές να τα σπάνε! Και να λατρεύουν για κάποιο λόγο ότι ξέρεις Καβάφη!
Αρχίζεις να γνωρίζεις κόσμο! Και να σου! Fiesta στο Cuadrilatero μέχρι τις 4 που κλείνουν όλα. Και έχεις και την παρέα σου! Και από κει που την έβγαζες με κοκα κολίτσα, να τη, η τεκίλα! Να σου πω την αλήθεια πάνω από 5 σφηνάκια δεν έχω πιει ούτε έχω καταλήξει σαν τους Κανάριους να πίνω υποβρύχια και να κάνω στροφές. Γυρνάω σπίτι και πονάνε τα πόδια μου από τον πολύ χορό! Και η παρέα σου τα σπάει! Εδώ με τα Ελληνόπουλα! 5 στο σύνολο είμαστε και επειδή δεν σε καταλαβαίνει και κανείς λες και ότι σου κατέβει. Δεν θα προσέξω να μην βρίσω γιατί ποιος νοιάστηκε το ότι θα βρίσω εγώ στα ελληνικά; Άσε που στα μαθήματα νέων ελληνικών που πάμε και βοηθάμε στο πανεπιστήμιο όλο αυτά μας ρωτάνε τα φοιτητάκια!
Είναι μικρή η πόλη και πέφτεις πάνω σε κόσμο! Τι όμορφα! Έτσι στο άκυρο πας για καφεδάκι! Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί, Σλοβένοι, Τσέχοι! Όλοι εδώ! Συναντιόμαστε στο Café7! Έτσι τυχαία! Και αρχίζουν τα κωμικοτραγικά! Αν σε ρωτήσει Ιταλός στις 4 το χάραμα εάν σου αρέσει ο πόρος σου το λέω από τώρα ότι δεν μιλάει για το νησί αλλά για την μαριχουάνα. Συναντάς άλλον Ιταλό, 19 χρονών και σου λέει” Είμαι χάλια, δεν ξέρω ισπανικά, είμαι μονίμως πιωμένος και μαστουρωμένος και δεν καταλαβαίνω τίποτα στην σχολή.” Τι να πεις τώρα; Συστήνεσαι και ο Γερμανός δεν καταλαβαίνει και σε φωνάζει Σπυριτσούλα. Και το σπίτι είναι πάντα γεμάτο! Και το στρώμα είναι στρωμένο γιατί μπορεί οι φίλες σου να μένουν σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια αλλά πού να τρέχουν στις 5-6 το χάραμα! Και γυρνάς στις 4 και φτιάχνεις ποπ κορν με τις φίλες σου και ενοχλείς τον συγκάτοικο που τελικά δεν ενοχλήθηκε τόσο από το θόρυβο αλλά γιατί δεν του έδωσες ποπ κορν.
Και είναι Πέμπτη απόγευμα και πέφτεις σε άλλο Γερμανό που σε ρωτάει πού πας και λες εκκλησία και σε ρωτάει με ένα βλέμμα απορημένο, λες και είσαι βλαμμένη λίγο, “Καλά, γιατί;”. Και έχεις και άθεη φίλη που όλη την ώρα σου σπάει τα νεύρα και σε λέει λίγο πολύ ηλίθια -ανάθεμα την ανάθρεψη του ΚΚΕ- και σου λέει ότι ντάξει σε 10 χρόνια θα στρώσεις και δεν θα πιστεύεις και μία φάση είναι θα περάσει. Και μετά στο καπάκι σε ρωτάει εάν ξέρεις να ξεματιάζεις και θες να δαγκώσεις τον πρώτο τόμο του Δον Κιχώτη και να ξεσκίσεις με τα νύχια σου το Επος του Mio Cid. Και αρχίζεις να καταλαβαίνεις γιατί κλείνονται οι άνθρωποι σε μοναστήρια.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΑΠΙΣΤΟΥΣ!
Ναι, οκέυ το παρακάνω αλλά από ένα σημείο και μετά καταλαβαίνεις ότι η Γραφή έχει πάει περίπατο μόνη της και ψιλοπιάνει σκόνη! Κάθεσαι με τις ώρες να υπερασπιστείς τον Θεό, αλλά, με τον Θεό έχεις να τα πεις κάνα μήνα. Και η εκκλησία έχει ψιλοπάει περίπατο γιατί ακόμα και εάν δεν έχεις βγει και να γυρίζεις με τα κοκόρια σπίτι, απλά θες να κάτσεις στο κρεβάτι σου ή να πας στην παραλία αφού αν και στο ίντερνετ είδες τον υπέροχο tagline “Tenerife The island of the eternal spring” η Laguna έχει δικό της μικροκλίμα και έχεις να δεις τον ήλιο 3 με 4 βδομάδες. Και είναι και η εκκλησία, είναι και μικρή και δεν έχει μικρό κόσμο! Οπότε λες άσ’ το, θα κάνω μελέτη μόνος μου.
Είχαμε μία ιντερνετική συζήτηση με τον Γιώργο για το εάν είναι σωστό να πάει κάποιος να μείνει σε μοναστήρι. Δύο ωραιότατες σκοπιές ορθόδοξη και ευαγγελική. Στο τέλος εγώ κατέληξα στο ότι όλοι βιώνουμε μοναστικές ζωές σχεδόν. Σκέψου απλά την τελευταία φορά που βγήκες έξω με φίλο καθαρό άθεο αριστερό και γκέυ. Εγώ να σου πω την αλήθεια δεν είχα φίλο άθεο, αριστερό και γκέυ μέχρι που έφτασα εδώ. Και είναι και από τα πρώτα παιδιά.
Συνεχίζει όμως να είναι δύσκολο να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που δεν μπορούν να μπουν στο δικό σου point of view. Και έφτασα στο σημείο να πω: “Κουράστηκα να προσπαθώ να εξηγήσω στην συγκάτοικο και εξαιρετική καλή μου φίλη ότι για να έχεις χτυπήσει τατουάζ έναν ολόκληρο σταυρό δεν σημαίνει ότι πιστεύεις στο σύμπαν! ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ! Κουράστηκα να βγαίνω έξω και να μυρίζει παντού σαν τεκές της Τρούμπας. ΕΜΑΘΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΧΑΣΙΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑΣ! Κουράστηκα να προσπαθώ να εξηγήσω γιατί πιστεύω και γιατί ο Θεός είναι διαφορετικός από τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη! ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΕ ΑΝΑΝΑ! ΦΤΑΝΕΙ! ΦΤΑΝΕΙ και Φτάνει! Θέλω τους χριστιανούς μου! Θέλω την Κυψέλη μου! Θέλω την φίλη μου την Ελπίδα να μου διαβάζει εδάφια και να προσευχόμαστε μαζί! Φτάνει, δεν θέλω άλλο πραγματικό κόσμο. Γιατί συνειδητοποίησα ότι στην Ελλάδα ζούσα στο μικρό χριστιανικό μου ροζ συννεφάκι. Και το θέλω πίσω!
Και εκεί κατάλαβα ότι δεν πρέπει να βγάλω άχνα για αυτόν που διαλέγει να μπει σε μοναστήρι. Γιατί και γω τα ίδια κάνω.
Σου έβγαλα λίγο τα εσώψυχά μου! Τα καλά νέα είναι ότι την Πέμπτη πάω Γερμανία! Χριστιανικότατη φάση! Και να σου πω κάτι; Το χαίρομαι! Γιατί δεν είμαι ο άγιος από το τραγούδι της Αρλέτα, τους αγαπάω τους κολασμένους* αλλά μπορεί και να με παρασέρνουν!
*έτσι λέει ο στίχος!
