Πριν έναν μήνα πραγματοποιήθηκε μια πορεία διαμαρτυρίας ομοφυλόφιλων Ρώσων ακτιβιστών (παράνομα για τη Ρωσία), για τα δικαιώματα των gay, μπροστά από το Δημαρχείο της Μόσχας. Εκεί, τους περίμενε μια παραθρησκευτική οργάνωση με το όνομα.. “God’s Will” (το θέλημα του Θεού) οι οποίοι επιτέθηκαν με σπρέυ πιπεριού και γροθιές στους ομοφυλόφιλους διαδηλωτές. Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες από αυτήν την αποτρόπεα πράξη των κατ’ όνομα “χριστιανών”.

Είναι αυτό που θέλει ο Θεός όντως; είναι God’s will αυτό το πράγμα; αρκεί να θυμηθούμε την ιστορία με τη μοιχαλίδα, και πώς αντέδρασε ο Χριστός όταν όλοι ήταν έτοιμοι να τη λιθοβολήσουν.. “Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω”. Αν λοιπόν αυτοί εδώ οι τύποι είναι αναμάρτητοι, εγώ είμαι ο Μπαράκ Ομπάμα.

Ακολουθεί ανάλυση ενός κομματιού που έγινε πρόσφατα “σημαία” της LGBT κοινότητας από τον Hozier “take me to church”, αλλά και η άποψη του Θεού για τον άνθρωπο που τον ξεχνάει (πνευματική “πορνεία”) μέσα από τη βιωματική προφητεία του Ωσηέ, προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης.

Με μια πρώτη ματιά ο Hozier και ο Ωσηέ προφέρονται παρόμοια..

——————————————————————————————————-

Εδώ και καιρό ζητάω από άλλους αρθρογράφους να γράψουν κάτι για αυτό το τραγούδι, για να μην μπω στον πειρασμό να το σχολιάσω εγώ.. Τελικά όπως φαίνεται όμως θα το κάνω. Ωραία μουσική σίγουρα, θέλω όμως να δούμε λίγο το νόημα των στίχων.

Το παρακάτω βίντεο παραθέτει την καλύτερη “έτοιμη” μετάφραση του κομματιού που έχω βρει μέχρι στιγμής.

Τι λέει το κομμάτι; πρόκειται λοιπόν για την αντιπαράθεση δύο κόσμων: αυτόν της αγαπημένης (ερωμένης) του τραγουδιστή και τον κόσμο της θρησκείας, που αντιπροσωπεύεται από την λέξη “εκκλησία”.

Στην πρώτη στροφή εξυμνεί την αυθεντικότητά της ερωμένης, που δεν φοβάται να χασκογελά σε κάτι παραδοσιακά ιερό, όπως μία κηδεία. Αυτό το χαρακτηριστικό της κάνει τον τραγουδιστή να αναρρωτιέται πώς και δεν την “λάτρεψε” νωρίτερα. Ήδη, από αυτήν την στροφή περνάει το μήνυμα, πως αυτή γίνεται ο κεντρικός ρόλος στη “δική του θρησκεία”.

Στη δεύτερη στροφή, υποθέτω, πως συγκρίνονται οι δύο κόσμοι.. Έτσι η ερωμένη παρουσιάζεται ως μια θεία αυθεντία, ένα κανάλι επικοινωνίας του Θεού, σε σχέση με τα Κυριακάτικα δηλητήρια ενοχής της εκκλησίας, τα οποία μόνο κρίνουν και δημιουργούν θρησκευτικό άγχος.

Ακολουθεί μία μοναχική δήλωση: “γεννηθήκαμε άρρωστοι” τους άκουσες να το λένε, που υποδηλώνει μια πεπατημένη εξήγηση του προπατορικού αμαρτήματος.

Στην επόμενη στροφή, γίνεται ένα μικρό λογικό άλμα, όπου η σχέση του με την ερωμένη του ονομάζεται “εκκλησία”. Αυτή όμως η εκκλησία έχει τα εξής χαρακτηριστικά: δεν υπάρχει καμία ηθική βάση, μόνο ένας σκοπός: το “κρεβάτι” τους.

Η στροφή που προηγείται της επωδού είναι λίγο διφορούμενη. Πιστεύω αναφέρεται στον τυφλό εκκλησιαζόμενο και του λέει: οκ, είμαι όντως άρρωστος αλλά μου αρέσει. Επίβαλέ μου να αλλάξω. Και περιγελαστικά λέει: αμήν 3 φορές, μιμούμενος βιβλικές και εκκλησιαστικές παραδόσεις.

Η επωδός σχολιάζει πως όποιος πηγαίνει εκκλησία γίνεται ένας άβουλος σκύλος, ο οποίος δέχεται ψέματα ως αλήθειες εντελώς άκριτα. Σκοπός της εκκλησίας φαίνεται να γίνεται η κατάκριση, και απαιτεί από τα μέλη της να εκτίθονται, ώστε να υπάρχει υλικό να κρίνουν οι “ιερείς”, ενώ υπόσχεται (όπως αφήνει να εννοηθεί, ψευδώς) αιώνια ζωή.

Μετά την επωδό, ο τραγουδιστής εξηγεί πως για τους εκκλησιαζόμενους, η σχέση του με την κοπέλα του είναι ειδωλολατρεία, καθώς αυτή του ζητάει να κάνει μια θυσία.

Η αμέσως επόμενη στροφή είναι δυσερμήνευτη. Μια ερμηνεία που δίνω είναι πως ζητάει αρχικά κάτι αδύνατο να γίνει, αλλά η τελική θυσία τελικά είναι εύκολη. Μάλιστα η θυσία παρουσιάζεται ως ένα άλογο προς βρώση, το οποίο τελικά είναι πιο ελεύθερο από ότι οι άνθρωποι που εγκλοβίζονται σε στάβλους (οι πιστοί της εκκλησίας?). Και εδώ ίσως εγείρεται το ερώτημα, τι γυρεύουν οι πιστοί στον στάβλο; μήπως το άλογο που αρχικά κατακρίνουν;

Τέλος, ακολουθεί μια γέφυρα (bridge) η οποία λέει ουσιαστικά πως το αποκορύφωμα της σχέσης του με την ερωμένη, δεν είναι άλλο από την αμαρτωλή συνεύρεσή τους, η οποία δεν χρειάζεται και δεν έχει λόγο να σχετίζεται με πολιτικές αρχές. Εϊναι υπεράνω όλων. Αυτή η στιγμή είναι η στιγμή που είναι όντως καθαρός και είναι όντως άνθρωπος.

 

—————————————————————————————————

Από τις πιο παράξενες συμπτώσεις στη ζωή μου περιγράφεται στο τρίτο μέρος του άρθρου. Ο τραγουδιστής και συνθέτης του τραγουδιού “Hozier” μοιάζει ακουστικά με τον προφήτη Ωσηέ, τον οποίο μελετούσα τελευταία.

Ο Ωσηέ ανήκει στους “μικρούς προφήτες”, οι οποίοι ονομάζονται έτσι επειδή η έκταση των γραπτών τους είναι μάλλον μικρή, σε σχέση με τα πολύ μεγαλύτερα έργα των Ησαΐα, Ιεζεκιήλ, Ιερεμία, Δανιήλ. Το έργο τους ή η αποστολή τους, όμως, δεν είναι αναγκαία μικρότερα. Όπως έχω ξαναπεί, ο μεγαλύτερος προφήτης ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, του οποίου δεν έχουμε κανένα γραπτό. Ακολουθεί μια ταινία που βρήκα στο youtube τυχαία, η οποία δίνει σε 10 λεπτά το περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίο όμως για να το διαβάσεις θα σου πάρει περίπου 30 λεπτά.

Το βιβλίο του Ωσηέ είναι πολύ γνωστό για 2 φράσεις του: 1.)”θα ονομάσω λαό μου αυτόν που δεν είναι λαός μου”, το οποίο φαίνεται να εκπληρώνεται στην Καινή Διαθήκη (Ρωμ. 9:25), όπου τα “έθνη” καλούνται να γίνουν ο λαός του Θεού, και 2.) “Έλεος θέλω και όχι θυσία”, το οποίο το χρησιμοποιεί ο Χριστός σε διάφορες περιστάσεις για να αποστομώσει τους υποτιθέμενους γνώστες του Νόμου (της Π. Διαθήκης).

Αυτό όμως που συχνά ξεχνάμε είναι η ιστορία που εξελίσσεται στο βιβλίο:

Ο Θεός ζητάει από τον Ωσηέ να παντρευτεί μια πόρνη, η οποία γεννά παιδιά από εξωσυζυγικές σχέσεις, και μετά παρατάει τον άντρα της για να είναι με τους παράνομους δεσμούς της. Αυτό το κάνει έχοντας στο μυαλό της πως αυτοί της προσφέρουν ό,τι έχει.

Με αυτόν τον τρόπο στρέφει ο Θεός την προσοχή του Ισραήλ στην παράξενη αυτή σχέση του Ωσηέ, ο οποίος αγαπάει μεν τη γυναίκα του, η οποία όμως είναι μοιχαλίδα. Όποτε λοιπόν ρωτάνε τον Ωσηέ “Πώς και είσαι με τη Γόμερ; Αφού σε απατάει συνεχώς” αυτός απαντάει: πως έτσι ήθελε ο Θεός, για να καταλάβετε πώς νιώθει που λατρεύετε ξένους θεούς και διαπράτετε αμαρτίες ο ένας προς τον άλλο, και φόνους κλπ.

Παραλληλίζει λοιπόν ο Θεός τη σχέση του Ωσηέ με αυτήν τη γυναίκα, με τη σχέση που έχει ο Θεός με τον λαό του. Κάποια στιγμή μάλιστα, πουλάνε τη Γόμερ σε σκλαβοπάζαρο, όπου ο Ωσηέ πάει και την αγοράζει!! παρ’όλο που είναι η δική του γυναίκα αρχικά. – Μια τέλεια προφητεία για τον Χριστό, ο οποίος παρόλο που μας έφτιαξε, και άρα του ανήκουμε, που μας προσφέρει τα πάντα, και εμείς τον παρατάμε και επιδινόμαστε στα δικά μας, πλήρωσε με τον θάνατό του, για να μας ξανακερδίσει (αν τον δεχτούμε), και μάλιστα να μας γλιτώσει από τις συνέπειες της αμαρτίας μας, τη σκλαβιά, αλλά και από τον φαύλο κύκλο της αμαρτίας μας, τους ερωμένους.

Υπάρχει όμως ένα σημείο σε αυτό το βιβλίο, το οποίο με σοκάρει, και το οποίο έχει πολλά κοινά με το θέμα που πραγματεύεται ο Hozier, καθώς εξηγεί το πνεύμα του “take me to church” απόλυτα! και μάλιστα συμφωνεί με αυτό κατά πολύ. Όποτε φτάνω σε αυτό το σημείο, νιώθω σαν κάτι να με κοπανάει πίσω στον τοίχο, να μου πετάει νερό στη μούρη και να φωνάζει “σύνελθε!!”.

Βρίσκεται στο 4 κεφάλαιο, και λέει ουσιαστικά, πως οι ιερείς είχανε γίνει πολλοί. Και επειδή δεν τρέφονταν από κάποια π.χ. αγροτική ασχολία τους, αλλά αποκλειστικά από τις προσφορές και τις θυσίες του λαού, δεν ήθελαν να τους περάσουν τη γνώση τους. Σκέφτονταν δηλαδή: όσο είναι στο σκοτάδι ο λαός, θα αμαρτάνουν, και εμείς θα έχουμε να τρώμε. ΜΠΙΖΝΑ. Τι μας νοιάζει αν αυτοί αμαρτάνουν; εμείς να είμαστε καλά, να τρώμε από τις θυσίες τους. Ας ακονίσουμε τα μαχαίρια μας και ας τους κρίνουμε.. Χωρίς να τους βοηθήσουμε. Χωρίς να είμαστε πραγματικά ιερείς.

“tell me your sins and I will sharpen my knife”.

Όμως ο Θεός λέει: έλεος θέλω και όχι θυσίες. Πόσο αποτυχημένη είναι η εκκλησία; Τόσο όσο κρατάει τη γνώση της αλήθειας μακριά από τον λαό. Όσο δημιουργεί κάστες ιερατείων, οι οποίες κοιτάζουν τον λαό με υπεροψία ή και σαν μπίζνα. Πλήρωνε φόρους, προσφορές κλπ για να με βλέπεις και να θαυμάζεις. Ξέρεις, όποτε αμαρτάνεις θα έρχεσαι εδώ, και θα βάζουμε παρέα μπρος τον μηχανισμό των ενοχών, θα νιώθεις άσχημα, θα πληρώνεις, και θα νομίζεις πως έτσι γίνεσαι καλύτερος.

Γιατί λοιπόν να σου πω πως μπορείς να αλλάξεις εντελώς; γιατί να σου πω πως το να κάνεις Κύριο τον Ιησού για σένα, σημαίνει πως μετατρέπεις τη φαύλη ζωή σου σε φως; Αφού μπορώ να σε έχω στα “σωληνάκια”. Μπορώ να σε έχω να με πληρώνεις, να εξαρτάσαι από μένα και εγώ να παρασιτώ στη ζωή σου. Να μην προσφέρω τίποτα εκτός από μια (συναλλαγματική?) ψευδασφάλεια.

Ήρθε ίσως πάλι η εποχή που η εκκλησία και η κατάκριση έγινε είδωλο, και ο Χριστός λεπτομέρεια. Πάλι ιερατεία; Πάλι ΜΠΊΖΝΑ; Πάλι αυτοί και εμείς; Πότε επιτέλους θα συμμετέχουν ουσιαστικά οι σημερινοί “ιερείς” στην καθημερινότητα του διπλανού τους; Αν δεν περισσεύσει η δικαιοσύνη μας από αυτή των Φαρισαίων και των ιερέων, δεν θα μπούμε στη Βασιλεία των ουρανών, υποστήριξε ο Χριστός. Ε κάτι θα ήξερε…

Μπορείς να φανταστείς τον Χριστό να ρίχνει μπουκέτα και σπρέυ στα μάτια των ομοφυλοφίλων στο Δημαρχείο της Μόσχας;

“Έλεος θέλω και όχι θυσία.” – λέει ο Χριστός

Έλεος πια.. “God’s will”, μαζέψου! – λέω εγώ..