Οικειότητα

Έχεις δει ποτέ μωρό να ζητά την αγκαλιά του γονέα? Τα μάτια του να γυρεύουν την παρουσία του στο χώρο και να ανοίγουν ορθάνοιχτα μόλις την εντοπίσει? Τα χέρια να σηκώνονται για να φτιάξουν την πιο μικρή αγκαλιά. Δεν ξέρει ακόμα λέξεις αλλά σίγουρα στη σκέψη του σχηματίζεται ένα «Πάρε με!» και μόνο αυτό. Και ξέρεις ότι είναι η πιο ειλικρινής σκέψη από όλες φτιαγμένη με ατόφια, καθαρή αγάπη. Γιατί δε θα ποθήσει τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή παρά μόνο την αγκαλιά του γονέα. Φαίνεται άλλωστε όταν ο γονέας το σηκώσει και το κρατήσει στην αγκαλιά του, και το κεφαλάκι του κουρνιάσει στον κόρφο του με τα μάτια πλέον κλειστά και το απόλυτο αίσθημα ασφάλειας να είναι επάνω του. Πρέπει να είναι τόσο απολαυστικές οι στιγμές αυτές για τους γονείς που από αυτές θα παίρνουν δύναμη και υπομονή για τις άγρυπνες νύχτες που θα ακολουθήσουν. Είναι μια τόσο όμορφη στιγμή οικειότητας γονέα-παιδιού όταν στις καρδιές τους υπάρχουν μόνο ο ένας για τον άλλο και η αγάπη που τους δένει..Με αγαπάς, σε αγαπώ.
Το ξέρουμε κι δυο μα δε βγάζουμε λέξη
μ’ ακουμπάς να κοιμηθώ και προσμένεις να φέξει
πρώτο να σε δω κι αγκαλιά μου να σ’ έλξει
δίπλα στην καρδιά σου με βάζεις,
τη νιώθω και ξανά σε αγαπώ.
Αυτή η αθωότητα και η απλότητα είναι που κινεί την καρδιά του Πατέρα και ζητά να γίνουμε σαν τα παιδιά. Αργότερα αφού τα μωρά μεγαλώσουν και αντιληφθούν τον εαυτό τους, επαναπροσδιορίζεται αυτή η σχέση. Αρχίζουν όμως παράλληλα να μπαίνουν πιο πολλά πράγματα στη ζωή τους για να διεκδικήσουν χώρο στην καρδιά τους πέρα από τους γονείς τους. Έτσι σχηματίζονται δεσμοί (με συνήθειες, άτομα, καταστάσεις, πράγματα) που το μέτρο τους είναι συνήθως η απόλαυση κι όχι η επιστροφή της αγάπης. Η σχέση με τους γονείς αρχίζει να γίνεται συνήθεια και δεν έχει προτεραιότητα. Η αστείρευτη παροχή της αγάπης τους δεν έχει πλέον και τόση αξία, ίσως γιατί δεν ένοιωσαν ποτέ την έλλειψή της. Θα νοιώσουν περισσότερο οικεία σε μέρη μακριά από τους γονείς. Η οικειότητα μαζί τους ξεχειλώνει και αρκείται στην τυπικότητα, τη συνήθεια ίσως και την υποχρέωση. Μπορεί να γίνει θράσος, αχαριστία ακόμα και ασέβεια. Πόσες φορές δεν είμαστε εμείς που ζητάμε συνεχώς από τον Θεό τα της δικής μας καρδιάς. Πόσες φορές δε θυμώνουμε που τα σχέδιά μας δεν πάνε καλά. Απαιτούμε, γογγύζουμε και δεν ευχαριστούμε. Έχουμε μόνο ανάγκες! Βρίσκουμε χαρά και ανάπαυση σε πράγματα έξω από Αυτόν και Τον ξεχνάμε. Σαν να Τον βάζουμε κάτω από το μαξιλάρι μας για να Τον βρούμε πριν κοιμηθούμε αλλά να μη μας ενοχλήσει το υπόλοιπο της μέρας. Μα ο Πατέρας μας κάνει υπομονή και περιμένει διακριτικά να γυρίσουμε σε Αυτόν που μας αγαπάει όσο κανένας άλλος.
Κάποτε και τα παιδιά μεγαλώνουν, ωριμάζουν, αργότερα κάνουν και δικά τους παιδιά. Μέσα από την εμπειρία και τη ζωή μαθαίνουν και αναγνωρίζουν όσα λάμβαναν από μικροί. Βλέπουν ότι η αμερόληπτη αγάπη είναι ότι πιο σπάνιο υπάρχει στον κόσμο. Όταν θα την περιμένουν από αλλού και δε θα τη βρουν ίσως νοιώσουν προδομένοι και πληγωθούν, σίγουρα όμως θα μάθουν να εκτιμούν. Οι γονείς κατακτούν πάλι την εξέχουσα θέση, αυτή που τους αρμόζει και τα παιδιά έρχονται μπροστά τους με ταπεινότητα και σεβασμό. Θα ανοίξουν την καρδιά τους και θα μιλήσουν με κάθε ειλικρίνεια θέλοντας να πάρουν τη σοφή συμβουλή που παλαιότερα αψηφούσαν. Έχουν μια οικειότητα ισχυρή, ενισχυμένη από τον καιρό και τις φουρτούνες, όπου ο ένας γνωρίζει τον άλλο και τον καταλαβαίνει. Μιλούν και πάλι όχι με λόγια αλλά καρδιά με καρδιά.
Το παιδί θέλει τώρα να υπηρετήσει τους γονείς του. Ας μη χρειαστεί να μεγαλώσουμε πολύ για να ζητήσουμε να κάνουμε το θέλημα του Πατέρα. Μπορούμε να ωριμάσουμε στη σχέση μας μαζί Του από τώρα. Εσύ ποια ηλικία έχεις μπροστά στο Θεό? Έβρισκα πάντα δύσκολη την απόκτηση οικειότητας με άλλους ανθρώπους. Τυποποιούσα τις κινήσεις μου και μετρούσα με γεγονότα πόσο κοντά είμαι. Πώς να προσδιορίσεις όμως κάτι που δεν έχει μέγεθος? Όταν κάτι δεν πηγάζει από μέσα σου, δεν έχει φυσικότητα και αυθορμητισμό δεν μπορείς να πεις πως έχεις οικειότητα. Μην προσπαθήσεις να οργανώσεις τα λόγια σου ώστε να σε γνωρίσει και να σε αγαπήσει περισσότερο γιατί το κάνει ήδη όσο δε φαντάζεσαι. Βάλε την καρδιά σου στη δική Του και μίλα Του με αυτή.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *