Του Hugh Halter

Τη περασμένη εβδομάδα είδαμε στις ειδήσεις την ιστορία ενός ζαχαροπλάστη που επέλεξε να μην φτιάξει τη τούρτα για το γάμο δύο gay αντρών. Το μέγεθος της δημοσιότητας που πήρε ήταν πιθανόν επειδή έμοιαζε με την ιστορία στα Chick-fil-a (σ.μ. αν θυμάμαι καλά είχε να κάνει με διακρίσεις της εταιρίας απέναντι στους υπαλλήλους της που είναι ομοφυλόφιλοι). Οι δύο ιστορίες είναι διαφορετικές στις λεπτομέρειες αλλά όπως και να έχει, έφεραν στην επιφάνεια ιδιαίτερα σοβαρά και ειλικρινή ερωτήματα που κάθε ακόλουθος του Χριστού πρέπει να πάρει στα σοβαρά.

Δημοσίευσα την παραπάνω ερώτηση και μέσα σε λίγες ώρες είχα 3500 άτομα να την παρακολουθούν, και ένα κάρο από πολύ ωραία σχόλια. Αυτά τα σχόλια προσπάθησα να τα συγκεντρώσω σε μερικές απλές σκέψεις οι οποίες ελπίζω να φανούν χρήσιμες σε αυτούς που πράγματι θέλουν να ζήσουν πρακτικά το ευαγγέλιο μέσα στον πραγματικό κόσμο.

Πρώτον, ευχαριστώ για το σεβασμό σας. Παρόλο που οι απόψεις των Χριστιανών στην ερώτηση ήταν μοιρασμένες 50/50, υπήρχαν κάποιες πολύ καλές τοποθετήσεις και πιστεύω ότι όλοι μας μάθαμε κάτι.

Δεύτερον, γνωρίζω ότι πολλοί από αυτούς που θα διαβάσουν το άρθρο δεν είναι κατά κανόνα Χριστιανοί. Για αυτό συγχωρέστε μου την ορολογία. Προσπαθώ να μιλήσω στη Χριστιανική μας κοινότητα για το πως βλέπουμε την αμαρτία και τους ανθρώπους γύρω μας. Στην εποχή του Ιησού, και στην δική μας από ότι φαίνεται, ο κόσμος συχνά χρησιμοποιούσε τη λέξη ‘αμαρτωλός’ με υποτιμητικό τρόπο με σκοπό να ταμπελωθούν αυτοί που ήταν ‘σε άγνοια’ ή αυτοί που δεν ζούσαν σύμφωνα με τις ίδιες θρησκευτικές/ηθικές/θεολογικές πεποιθήσεις με αυτές του κατεστημένου που την εποχή του Ιησού ήταν το Ιουδαϊκό θρησκευτικό σύστημα βασισμένο στο Μωσαϊκό νόμο, αλλά και σήμερα συνεχίζει να υπάρχει σε πολλές Χριστιανικές κοινότητες. Για χάριν ευκολίας θα χρησιμοποιήσω τον όρο ‘αμαρτωλός’ στη λανθασμένη του έννοια με την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε τουλάχιστον να συμφωνήσουμε στο ότι όλοι μας έχουμε το ίδιο πρόβλημα. Μας τυραννάει η αμαρτία!

Επίσης, θα πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας και να σας πω ότι πρέπει να υποτάξω τη σοφία μου στη σοφία του αποκαλυμμένου λόγου σχετικά με κάθε πτυχή της ζωής μας. Δεν καταλαβαίνω τα πάντα, κυριολεκτικά, και όταν θα δω το Θεό θα του ξεδιπλώσω μια μεγάλη λίστα από ερωτήσεις. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι η σεξουαλικότητα σχεδιάστηκε για να ευλογηθεί μέσα στα δεσμά του ετεροφυλοφιλικού γάμου.

Ωστόσο…

Αυτό το άρθρο δεν έχει να κάνει με το να προσπαθήσω να πείσω το κόσμο για την δική μου οπτική. Αυτό το άρθρο θα ασχοληθεί με το πως ο καθένας μας θα έπρεπε να φέρεται προς τους άλλους ανεξάρτητα από σεξουαλικές, θεολογικές, ή θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ειδικότερα για το πως οι Χριστιανοί θα έπρεπε να φέρονται τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν τα ίδια με αυτούς. Θα επιχειρηματολογήσω ότι οτιδήποτε δεν ανταποκρίνεται στο αρχικό σχέδιο του Θεού είναι αμαρτία, και η λίστα είναι μεγάλη. Και αν για την ανάγκη της συζήτησης μπορούμε να πούμε ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία, πιστεύω ότι ο τρόπος που οι Χριστιανοί έχουν φερθεί προς τους ομοφυλόφιλους, στα μάτια του Θεού ίσως είναι κυριολεκτικά ίση και μεγαλύτερη προσβολή απέναντι Του.

Η ερώτηση του εάν ή όχι ο Ιησούς (ο ιδιοκτήτης του γωνιακού ζαχαροπλαστείου) θα έφτιαχνε την τούρτα ενός gay γάμου έχει τεθεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να μιλήσουμε για την αξιοπρέπεια της ιστορίας του κάθε ανθρώπου και το πώς η αγάπη του Θεού μπορεί να μπουκάρει μέσα στην αμαρτωλότητα μας έτσι ώστε όλοι μας να αγγιχτούμε από την αποκάλυψη του θελήματος και της ευλογίας Του.

 

Μερικές ‘άγκυρες’ που έχω πάντα στο μυαλό μου για το πως πρέπει να αντιδράσουμε σε περιπτώσεις όπως της τούρτας και άλλων ‘γκρίζων ζωνών’

1. Δεν χρειάζεται ούτε να ανεχτούμε ούτε να καταδικάσουμε

Σε πάρα πολλές περιπτώσεις νομίζουμε ότι πρέπει να πάρουμε είτε μία στάση ανέχειας (στην οποία υιοθετούμε μία στάση μη-αντιπαράθεσης σε κάτι ή όταν δεν χτίζουμε αληθινές φιλίες) ή μία στάση καταδίκης (στην οποία υποθέτουμε ότι είναι η απαραίτητη αντίδραση εάν πρέπει να πούμε την αλήθεια και να καλέσουμε τους ανθρώπους να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεων τους). Κάποιοι πιστεύουν ότι πρέπει απλά να ‘αγαπάς’ χωρίς να νοιάζεσαι για την αλήθεια, και κάποιοι άλλοι ότι πρέπει απλώς να κοπανάμε την ‘αλήθεια’ και να μη μας απασχολεί η αγάπη. Αυτό που θα δεις στη ζωή του Ιησού είναι ότι δεν διαλέγει το ένα ή το άλλο. Δεν κάνει τίποτα από τα δύο.

Στο Ιωάννης 1:14 λέει ότι ο Ιησούς ήρθε στο κόσμο με ανθρώπινη μορφή και μας βοήθησε να δούμε τη δόξα του Θεού επειδή ήταν γεμάτος από τη Χάρη και την Αλήθεια. Ως παράδειγμα για το πως έλπιζε ο κάθε Χριστιανός να είναι, έδειξε το πώς η χάρη (μη-επίκριση) και η θεραπεία, τα αναζωογονητικά λόγια της αλήθειας πάνε μαζί όπως το ψωμί με το βούτυρο. Ήταν το πιο επιδεκτικό άτομο που θα μπορούσες να συναντήσεις, ωστόσο ο κόσμος ήθελε να ακούσει τι έχει να πει για τις διαλυμένες ζωές τους και καθώς μιλούσε οι άνθρωποι άλλαζαν και μεταννοούσαν για τις αμαρτίες τους. Ο Ιησούς είπε ακόμη “ότι δεν ήρθε στο κόσμο για να καταδικάσει αλλά για να σώσει”. Και αυτό ακριβώς έκανε. Οι άνθρωποι γύρω του δεν αισθάνονταν καταδικασμένοι αλλά ανταποκρίνονταν στην αλήθεια του.

Έτρωγε τακτικά με τους χειρότερους των χειρότερων. Σίγουρα πολλοί θα τον τραβούσαν στην άκρη για να του πουν “Ιησού, τρώγοντας μαζί τους καταλαβαίνεις ότι τους κάνεις να νομίζουν ότι τους αποδέχεσαι, δεν νομίζεις ότι θα ήταν σοφότερο να αποφεύγεις να τους κάνεις να νιώσουν αποδεχτοί, μήπως και έρθουν στα συγκαλά τους και σταματήσουν να κάνουν αυτά που κάνουν;”

Σε μια τέτοια συζήτηση ήταν που είπε “δεν ήρθα για του υγιείς, αλλά για τους άρρωστους”. Σε αυτή τη φράση στην ουσία έλεγε “για να βοηθήσεις τους ασθενείς πρέπει να είσαι με τους ασθενείς και όντας εκεί μαζί τους στην ασθένεια τους, στη πραγματικότητα δεν τους κάνεις πιο άρρωστους αλλά δημιουργείς μία κατάσταση όπου θα μπορέσεις να τους βοηθήσεις να αναρρώσουν.”

Με άλλα λόγια η συνύπαρξη με ανθρώπους που τα ‘χουν κάνει άνω κάτω στη ζωή τους, όντας αληθινός φίλος, απόλυτα επιδεκτικός, είναι ο τρόπος του Ιησού. Δεν είναι ούτε κατάκριση ούτε ανέχεια το να κάνεις την τούρτα ή να παραστείς στο γάμο ανθρώπων που δεν πιστεύουν αυτά που πιστεύουμε… Απλώς είσαι φίλος τους.

Σε αυτούς που λένε ότι το να φτιάξεις την τούρτα επικοινωνείς την υποστήριξη σου σε μία μη-βιβλική βεβήλωση του γάμου, θα έλεγα ότι εμείς είμαστε αυτοί που βεβηλώνουμε το γάμο όλη την ώρα. 50% των ετεροφυλόφιλων Χριστιανικών γάμων βεβηλώνουν το θεσμό μέσω του διαζυγίου. Και μεγάλο ποσοστό αυτών που δεν χωρίζουν βεβηλώνουν το γάμο καθημερινά, όταν οι άντρες απατούν τις γυναίκες τους μέσω της πορνογραφίας. Τίποτε από αυτά δεν είναι μέσα στο θέλημα του Θεού. Στο Ματθαίος 5:28 ο Ιησούς το πήγε ακόμα παραπέρα, “Εγώ όμως σας λέω πως όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ’ αυτήν.” Με άλλα λόγια, “μην νομίζεις επειδή έχεις παντρευτεί σε μία παραδοσιακή ετεροφυλοφιλική σχέση ότι δικαιώνεις το θεσμό και έχεις το δικαίωμα να κρίνεις την επόμενη φουρνιά ανθρώπων που δε θα ζουν σύμφωνα με το σχέδιο μου”.

Στο πνεύμα της επιχειρηματολογίας του Ιησού στο κατά Ιωάννη 8:1-11 με την γυναίκα που την έπιασαν να μοιχεύει, ο Ιησούς θα έλεγε σε αυτούς που δεν θέλουν να φτιάξουν την τούρτα “Εσείς που ζείτε το μοντέλο του τέλειου γάμου είστε ελεύθεροι να αρνηθείτε την τούρτα, εάν όμως έχετε αμαρτήσει ενάντια στο σχέδιο μου για τον γάμο, καλύτερα να ετοιμάσετε τη σαντιγύ!”

Κοιτάξτε, ο Θεός δεν μας έχει ανάγκη να παλέψουμε για το θέλημα του στον ετεροφυλοφιλικό γάμο. Ο θεσμός του γάμου δεν υπάρχει επειδή τον ζούμε σωστά. Υπάρχει γιατί είναι δημιούργημα του Θεού και ο γάμος πάντα θα είναι δική του ιδέα. Εάν δε παλέψουμε για την αγιότητα της ζωής, η ζωή θα παραμείνει ιερή γιατί το λέει ο Θεός. Είναι μεγάλο παιδί και ξέρει ότι αυτή η όμορφη ένωση που την προόρισε να είναι μεταξύ άντρα και γυναίκας σχεδόν κάθε φορά θα επιφορτιστεί με ατέλειες και το πρόβλημα δεν είναι στο φτιάξιμο μιας τούρτας, αλλά το να μην την φτιάξεις, σίγουρα θα δημιουργήσει απίστευτη απόσταση ανάμεσα στον Ιησού και τους ανθρώπους που ελπίζει να επηρεάσει.

Ο Ιησούς ήξερε ότι το να πάρεις το μέρος τον αμαρτωλών δεν τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα για την αμαρτία τους. Στην πραγματικότητα ανοίγει τη καρδιά τους και μια μέρα να έρθουν σε μετάνοια!

2. Δεν υπάρχουν βαθμίδες αμαρτίας

Έχοντας την εικόνα του ζαχαροπλάστη να προσπαθεί να αποφασίσει εάν θα φτιάξει την τούρτα ή όχι για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, με κάνει να αναρωτιέμαι πού βασίζονται οι απόψεις και τα κίνητρα του. Με άλλα λόγια, γιατί είπε ΟΧΙ; Εγώ μπορώ να σκεφτώ μόνο τρεις πιθανότητες.

Πρώτον, ίσως να σκεφτόταν ότι εάν φτιάξει τη τούρτα αυτοί οι άντρες θα βυθίζονταν ακόμα περισσότερο στην αμαρτία και έτσι φτιάχνοντας την τούρτα θα συνέβαλε σε αυτή την βέβηλη ένωση και στον αμαρτωλό τρόπο ζωής τους. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να είναι το πρόβλημα, και εάν θα έφτιαχνε την τούρτα, αυτοί οι δύο άντρες δεν θα γίνονταν περισσότερο gay ούτε θα έκαναν πιο πολλά gay πράγματα. Η τούρτα είναι απλά μία τούρτα! Οπότε δεν μπορεί να είναι αυτός ο λόγος.

Ίσως τότε, ως Χριστιανός επιχειρηματίας να πιστεύει ότι με το να επιλέγει σε ποιον και το πώς προσφέρει τις υπηρεσίες του με αυτόν τον τρόπο εκπροσωπεί τον Θεό. Ίσως να πιστεύει ότι αφού ο Θεός είναι ξεκάθαρα εναντίον της ομοφυλοφιλίας, θα πρέπει να επιδείξει την στάση του Θεού και ποτέ να μην προσφέρει τις υπηρεσίες του ή τα προϊόντα του σε ανθρώπους που αμαρτάνουν με αυτό το τρόπο. Αναλογιστείτε το πόσο υποκριτικό ακούγεται εάν όντως επιμείνει σε αυτή τη τακτική.

Εφόσον η λαιμαργία αναφέρεται ως αμαρτία διπλάσιες φορές από ότι η ομοφυλοφιλία, τότε θα πρέπει να αρνηθεί να πουλήσει εκείνο πεντανόστιμο κρουασάν βουτύρου σε οποιοδήποτε φαίνεται να είναι υπέρβαρος. Και οι ποιμένες που αγοράζουν τα ντόνατς του θα πρέπει να μην τους τα προσφέρουν κάθε βδομάδα στην εκκλησία, ή να δημιουργούν δύο σειρές και να αναγκάζουν το πιο τροφαντούς στη χωρίς γλουτένη, μηδενικών λιπαρών σειρά. Εάν δεν το κάνει αυτό, τότε βοηθάει αυτά τα άτομα να αμαρτάνουν, σωστά;

Και εφόσον οι λάγνες φαντασιώσεις είναι αμαρτία, και το πιο βλαβερό περιβάλλον για του λάγνους, όπως η πορνογραφία και όλα τα απαγορευμένα θεάματα είναι στο ιντερνέτ, τότε όποιος εμπλέκεται στη δημιουργία, επισκευή, προγραμματισμό ή πώληση υπολογιστών, πιθανών θα πρέπει να κλείσουν άμεσα τις επιχειρήσεις τους. Γιατί βοηθώντας στη λειτουργία των υπολογιστών κάνεις την αμαρτία πιο εύκολη στου ανθρώπους.

Ακόμα και αν δεν ήμασταν επιχειρηματίες αλλά απλοί πελάτες, λειτουργώντας με αυτό το σκεπτικό, πριν αγοράσουμε το οτιδήποτε θα πρέπει να σιγουρευτούμε ότι αυτά τα προϊόντα δεν παράγονται από Βουδιστές, Ινδουιστές, άθεους, Μορμόνους, Μουσουλμάνους, φιλελεύθερους, ή φαν του The View! (σ.μ. μάλλον κάποιο τηλεοπτικό σόου). Γιατί με το να τους βοηθάμε να βγάλουν έστω και ένα ευρώ δεν εκπροσωπούμε το Θεό.

Μπορείς να καταλάβεις ότι ούτε αυτή η λύση είναι πρακτικά εφαρμόσιμη.

Οπότε ο τρίτος και εναπομείνας λόγος είναι ότι ο ζαχαροπλάστης πιστεύει ότι κάποιες αμαρτίες είναι τόσο μεγάλες που δεν θέλει να τις αγγίξει ούτε με ένα κοντάρι 5 μέτρα μακρύ. Αυτή είναι η πανούργα επιχειρηματολογία ‘των κλιμάκων της αμαρτίας’. Με άλλα λόγια, υπάρχουν κάποιες αμαρτίες ή τρόποι ζωής που ξεπερνούν τη λογική και θα πρέπει να πάρουμε θέση εναντίων τους! Πιστεύω ότι στην πραγματικότητα οι πιο πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε κάπως έτσι στις επιλογές μας, εάν θα ευλογήσουμε ή βοηθήσουμε ή όχι ένα μη Χριστιανό…

Μερικές σκέψεις στο όταν κρίνουμε την αμαρτία με βαθμίδες:
Πρώτον, τι είναι χειρότερο, να κάνεις κάτι και που δεν ξέρεις ότι είναι λάθος ή που ξέρεις ότι είναι λάθος; Έχεις δίκιο εάν μάντεψες το τελευταίο. Ξεκάθαρα, όταν οι άνθρωποι κάνουν πράγματα που νιώθουν ότι δεν είναι καταδικαστέα ή δεν ξέρουν ότι είναι ενάντια το πλάνο του Θεού, θα τους αποκαλούσαμε τυφλούς ή χαμένους, αλλά σίγουρα όχι κακούς ή σατανικούς. Αλλά τι γίνεται με αυτούς που ξέρουν τι είναι σωστό και λάθος, καλό ή κακό και συνεχίζουν να κάνουν το κακό ή να μην κάνουν αυτό που πρέπει; Ε, ναι, αυτό φαίνεται να είναι πολύ χειρότερο γιατί τουλάχιστον αυτοί κατανοούν. Άρα, η ανυπακοή είναι χειρότερη της άγνοιας. Συμφωνείς;

Οι άνθρωποι που δεν έχουν παραδώσει τις ζωές τους στο Χριστό δεν έχουν τις οδηγίες που ίσως να έχουμε πάρει εμείς σχετικά με το πλάνο του Θεού. Στην επιστολή προς Ρωμαίους λέει, ότι ο κάθε άνθρωπος θα βρεθεί υπόλογος για την λίγη γνώση ότι υπάρχει Θεός απλά και μόνο κοιτώντας έξω από το παράθυρο και βλέποντας ότι κάποιος έχει βάλει το σύμπαν σε τάξη, αλλά δεν έχουν ένα σημείο αναφοράς για τις κομματιασμένες ζωές τους. Αλλά ο πνευματικά φωτισμένος πιστός, ο λαίμαργος Χριστιανός που καταπίνει τις φτερούγες βουβαλιού, ο άντρας που δεν αντιμετωπίζει τον εθισμό του στη πορνογραφία, ο ποιμένας που μαγειρεύει τους φόρους του, ο Χριστιανός που περιστασιακά λέει ψέματα για τη βγάλει καθαρή, η Χριστιανή μητέρα που παρατάει την εβδομαδιαία βιβλική μελέτη για να πάει στο εμπορικό κέντρο υπερχρεώνοντας τη πιστωτική της για να αγοράσει το οτιδήποτε το περιοδικό της Όπρα της πασάρει… όλοι αυτοί ξέρουν ότι είναι ανυπάκουοι προς τον Θεό αλλά αυτό δε τους σταματά! Σαν Χριστιανός ποιμένας, αυτή είναι η ιστορία μου! Αυτή ήταν η μαρτυρία των μεγαλύτερων ηγετών της Καινής Διαθήκης. Ο Παύλος είπε “απολαμβάνω στο Νόμο του Κυρίου την ιδέα της θεοπρέπειας, την ελπίδα της καλύτερης ζωής, αλλά ανάθεμα!!! Η σάρκα μου απλά με απογοητεύει και είμαι ένας ελεεινός!”

Χριστιανοί!!! Σας παρακαλώ… επιτέλους… πάρτε ένα μαρκαδόρο και γράψτε μέσα από τα ματόκλαδα σας: ‘ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ ΤΟΥΣ!’ Δεν υπάρχουν βαθμίδες στην αμαρτία και αν θα συνεχίσεις να μην φτιάχνεις τούρτες για gay άντρες, καλύτερα να το κλείσεις το παλιοζαχαροπλαστείο μια και καλή, γιατί κανείς δεν είναι άξιος του κόκκινου χαλιού σου!
Κοίτα, παρόλο που αυτό μπορεί να σου φαίνεται ενοχλητικό να θυμάσαι ότι ακριβώς μία τέτοια περίπτωση συναντάται στο Ματθαίος 23:27 όπου ο Ιησούς φώναζε, “Αλίμονο σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, που εξωτερικά φαίνονται ωραίοι, εσωτερικά όμως είναι γεμάτοι κόκαλα νεκρών και κάθε λογής ακαθαρσία.'”

Ωραία, τέρμα το κράξιμο. Τι γίνεται με την καλή πλευρά της επιθυμίας μας να δούμε τους ανθρώπους να βρίσκουν το Θεό και το δρόμο Του. Δεν είσαι καλός γονιός, καλός φίλος, ή ακόμα καλός πολίτης εάν δεν επιθυμείς να βοηθήσεις τους ανθρώπους να βρούνε τον Θεό και το πλάνο του για τις διάφορες πτυχές της ζωής τους. Υπάρχει κάποιος τρόπος να πάμε προς τα εμπρός;
Ναι υπάρχει, αλλά πρέπει να αλλάξεις την πρακτική θεολογία σου.
Πρέπει να…

3. φύγεις από το Μωσαϊκό νόμο της Παλαιάς Διαθήκης σε αυτόν της Καινής και να βγάλεις το καπέλο του δικαστή, να πας να αγοράσεις μια ωραία κουνιστή πολυθρόνα και να αράξεις και να περιμένεις στην μπροστινή βεράντα.

Άσε με να σ’το εξηγήσω. Ο παλιός νόμος μας έλεγε να κρίνουμε τις αμαρτίες των ανθρώπων, να τους πειθαρχούμε ή να τους σκοτώνουμε και πάνω απ’ όλα να τους απορρίπτουμε μέχρι να φωνάξουν βοήθεια. Στην Καινή Διαθήκη της χάρης τώρα είναι απαραίτητο να γίνεις σαν τον Πατέρα στο Λουκάς 15:11 που φτιάχνει την τούρτα, τη δίνει στο γιό του, αφήνει το γιο του να φύγει και να τα κάνει θάλασσα, και κάθεται και περιμένει την κλασική ιστορία της ελεύθερης βούλησης να κάνει το κύκλο της. Ξέρει ότι εάν του δώσει τα λεφτά και τα κλειδιά του αυτοκινήτου θα την κοπανίσει. Η καρδιά του Πατέρα είναι ραγισμένη και βαθιά λυπημένη, αλλά ξέρει ότι ακόμα και εάν δεν του δώσει αυτά τα δώρα, ο γιος φεύγει έτσι κι αλλιώς.
Γιατί ο πατέρας δεν είπε, “Γιε μου, ξέρω ότι θα φύγεις και θα αμαρτήσεις στο τέρμα, δεν θα σε σταματήσω αλλά δεν πρόκειται και να σε βοηθήσω. Δεν θα σου δώσω την κληρονομιά σου ή την ευλογία μου.” Δεν ακολούθησε αυτήν την τακτική επειδή ήξερε ότι μία μέρα ο γιος θα θυμηθεί πως ο πατέρας τον ευλόγησε ακόμα και αν δεν συμφωνούσε, και έτσι θα υπάρχει πάντα η πιθανότητα της εξιλέωσης. Δεν του άρεσε, αλλά ήξερε ότι πρέπει να κρατήσει τη σχέση τους ζωντανή με κάθε κόστος!

Για αυτό ο Hugh Halter φτιάχνει την τούρτα, και εμφανίζεται σαν φίλος στον γάμο τους. Ούτε εμένα μου αρέσουν πολλά από αυτά, αλλά αυτό που θέλω να ξέρουν είναι ότι πραγματικά τους αγαπάω και θέλω οι σχέσεις μας να παραμείνουν ζωντανές. Ούτε ανέχομαι, ούτε καταδικάζω. Δεν τους οδηγώ στην αμαρτία και ούτε τους βοηθάω να αμαρτάνουν περισσότερο. Δεν διαστρέβλωσα την εικόνα του Θεού μου, ούτε έγινα ένας βρωμοφαρισαίος . Απλώς είμαι φίλος των αμαρτωλών όπως ήταν ο Ιησούς ή σαν το γέρο-πατέρα που περιμένει στην μπροστινή βεράντα το γιο του να γυρίσει σπίτι.

Το να είσαι φίλος των αμαρτωλών είναι καλύτερο από το να τους υποτιμάς… καλύτερα να είσαι στη βεράντα να περιμένεις για το βασανισμένο φίλο σου να γυρίσει παρά από τη μία μεριά ενός σχεσιακού Grand Canion όπου δεν θα μπορέσεις ποτέ να περάσεις απέναντι. Οι άνθρωποι σχεδόν πάντα σε περιόδους μεγάλης προσωπικής ανάγκης, επιστρέφουν σε αυτούς που είδαν με αξιοπρέπεια στο προσωπικό τους ταξίδι και τους έδωσαν την ευκαιρία να μάθουν από μόνοι τους.

4. Η ενσάρκωση προηγείται της διακήρυξης: Με άλλα λόγια, η Χάρη πρέπει να προηγείται της αλήθειας εάν ζούμε το μοντέλο του Ιωάννης 1:14 και είμαστε ενσαρκωτικοί με το τρόπο του Ιησού.

Ξέρουμε ότι είναι αλήθεια, κάθε φορά που μοιραζόμαστε την άποψη μας για την ζωή κάποιου, εάν δεν μας εμπιστεύονται ή δεν υπάρχει δυνατή φιλία, φαίνεται σαν κατάκριση. Εφόσον ο Ιησούς δεν ήρθε να κατακρίνει αλλά να σώσει, πρέπει να μάθουμε τη δεξιοτεχνία της υπομονής στο να κερδίζουμε την εμπιστοσύνη αυτών που ελπίζουμε να επηρεάσουμε. Φτιάχνοντας την τούρτα, αυτό που ελπίζω να γίνει είναι ότι κάποιος στον γάμο θα ρωτήσει, “Ουάου, ωραία τούρτα, ποιος την έφτιαξε;” Και τότε κάποιος άλλος θα πει “Αυτό ο τύπος εκεί πέρα… Νομίζω ότι τον λένε Hugh, το ζαχαροπλαστείο είναι δικό του. Άκουσα επίσης ότι είναι Χριστιανός… Λίγο περίεργο που είναι εδώ αλλά φαίνεται διαφορετικός από τους άλλους Χριστιανούς που έχω συναντήσει, και είναι εδώ όλη μέρα βοηθώντας στο στήσιμο.”

Τέτοιου τύπου σκηνικά μου έχουν συμβεί πολλές φορές και συχνά οδήγησαν στο οι μη-Χριστιανοί να επιδιώκουν τη φιλία, το διάλογο, τις συζητήσεις και τις σχέσεις μαθητείας. Όπως λέω πάντα, όταν μία σχέση είναι κλειστή, τίποτα και ποτέ δεν θα κινηθεί πνευματικά, αλλά εάν κερδίσουμε την εμπιστοσύνη μέσω της ευλογίας και της παρουσίας μας στη ζωή των ανθρώπων, τότε η ελπίδα είναι μία συζήτηση μακριά.

Εάν γίνεις φίλος κάποιου, θα ξέρεις την αληθινή ιστορία του, και εάν ξέρεις την αληθινή ιστορία του, θα καταλάβεις την αμαρτία του, και όταν καταλάβεις την αμαρτίας του, θα ξέρεις πως να προσευχηθείς, και όταν ξέρεις πως να προσευχηθείς, ο Θεός θα σου δείξει τη δική σου αμαρτία και το πως να αγαπάς, και όταν αγαπάς, και συνεχίζεις να αγαπάς, και συνεχίζεις να αγαπάς, θα θέλει να γνωρίσει το Θεό σου, και ο Θεός θα αλλάξει τη καρδιά του, και τότε θα σε βοηθήσει να αλλάξεις τον τρόπο ζωής του. (Χάρη και Αλήθεια, παράφραση του Hugh).

Η άλλη σου επιλογή είναι να είσαι ένας βρωμοφαρισαίος και δεν θα τους ξαναδείς ποτέ σου. Η επιλογή είναι δική σου!

Γράφοντας αυτά τα λόγια, νιώθω μια απίστευτη ταπεινότητα ελπίζοντας ότι ο αγώνας μου μέσα από αυτά τα προβλήματα θα σε ενθαρρύνει να συνεχίζεις να παλεύεις με τον εαυτό σου. Σε ευχαριστώ που θα ασχοληθείς με την ερώτηση μου.

Εδώ θα βρεις ένα πολύ καλό άρθρο που έχω διαβάσει, και εάν θέλεις να πας πιο βαθιά σε τέτοιου τύπου διλήμματα ενσάρκωσης έχω γράψει εκτενέστερα για τη θεολογία της αλληλεπίδρασης στο Sacrilege.

Σε παρακαλώ να το μοιραστείς με φίλους σου, δες την πιθανότητα να το έχεις ως θέμα συζήτησεις στη μικρή ομάδα σου, και πάνω απ’ όλα, ζήτα συγγνώμη από οποιοδήποτε δεν του έχεις φερθεί με το τρόπο του Ιησού.